بر اساس مطالعات مرکز آمار ایران، امید به زندگی در استان اصفهان در سال ۹۰ در بین مردان ۷۰.۹ و در بین زنان ۷۳.۷ سال بود در حالی که این نرخ در کشور در بین مردان ۷۱.۵  و در بین زنان ۷۴ سال بود.

از مهم‌ترین دلایل افزایش سن امید به زندگی می‌توان به کاهش مرگ و میر کودکان زیر پنج سال، افزایش دسترسی مردم به خدمات بهداشتی، افزایش سطح سواد و ایجاد تسهیلات بهداشتی و کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری‌ها اشاره کرد.

سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان اصفهان در طرحی جدید، اقدام به تعیین شاخص امید به زندگی در شهرستان‌ها کرد که بر اساس نتایج حاصل از آن، امید به زندگی مردان شهرستان نجف‌آباد با ۷۷.۱ سال و امید به زندگی زنان فریدون‌شهر با ۷۹.۴ سال از مردان و زنان سایر شهرستان‌ها بیشتر است.همچنین امید به زندگی مردان شهرستان‌های بویین میاندشت و فریدن با ۷۲ سال و امید به زندگی زنان شاهین‌شهر و میمه با ۷۳.۵ سال از مردان و زنان سایر شهرستان‌ها کمتر است.

به‌طور میانگین امید به زندگی زنان در شهرستان‌ها معادل ۲ سال بیشتر از امید به زندگی مردان در شهرستان‌های استان است و فقط در شهرستان خور و بیابانک، امید به زندگی مردان ۱.۴ سال از زنان بیشتر  است.

محمدرضا لعلی معاون آمار و اطلاعات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان اصفهان معتقد است: این کار علاوه بر شناسایی بهتر وضعیت موجود به مسئولان نظام سلامت و سایر مسئولان استان برای اخذ تصمیم‌های بهتر در عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی کمک می‌کند. این شاخص‌ها می‌تواند در تحلیل‌های جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، جمعیت شناسی و اقتصادی و رساله‌های دانشجویی استفاده شود.

 مردان نجف آبادی امیدوارترین مردان استان هستند