چهل توتی های نجف آباد
کشاورزان قدیمی نجف‌آباد رسم داشتند در هر محله یا «طاق»، قطعه زمینی را به کارهای مشترک کشاورزی و عام‌المنفعه اختصاص دهند که وجه مشترک بیشتر این زمین‌ها، کاشت ده‌ها اصله درخت توت بود.
این درخت‌ها هم حالت فضای سبز داشتند و هم مردمی که باغ و زراعتی نداشتند، می‌توانستند از میوۀ درختانش استفاده کنند. بخشی از چنین زمین‌هایی را اختصاص می‌دادند به محل خرمن‌کوبی و در گوشۀ دیگری یک حوض آب‌خوری درست می‌کردند.
اگر هم امکانش فراهم می‌شد، اتاقکی به عنوان «پنگ‌خانه» در این زمین برپا می‌کردند که داخل آن ساعات و برنامۀ آبیاری تنظیم می‌شد. به این طریق که کاسه‌ای سوراخ‌دار داخل ظرف بزرگ‌تری شناور می‌کردند و کاسه به تدریج غرق می‌شد. تعداد دفعات غرق شدن این کاسه، زمان آبیاری هر کشاورز را مشخص می‌کرد.
این محدوده‌ها که به «چهل‌توتی» مشهور بودند، به نوعی یک پارک محله‌ای برای نقاط مختلف محسوب می‌شدند و نمونۀ آن‌ها در جاهایی مثل محدودۀ مقابل پمپ‌بنزین امیر‌آباد، روبه‌روی سازمان آب فعلی و پایین‌تر از میدان ورودی ویلاشهر از سمت اصفهان در جایی که هنوز بقایای یک عصارخانه قابل مشاهده است را می‌توان مثال زد.
«ناگفته ها» به قلم «محمد رضا پزشکی» خبرنگار دهه ۴۰ و ۵۰ موسسه اطلاعات در نجف آباد. کاری از انتشارات مهر زهرا(س)
کتاب ناگفته ها اثر محمد رضا پزشکی
چهل توتی های نجف آباد
