حسینیه اعظم واقع در خیابان شریعتی، کوچه فرمانداری است. نام قدیم حسینیه قبرستان کهنه بوده است؛ با توجه به نوع معماری و با استناد به کتیبه¬های موجود در ستون¬های سنگی و برخی تزیینات کاشی¬کاری بنای مذکور در اواخر قاجار رخ داده است و در دوران پهلوی الحاقاتی داشته است. حسینیه در زمینی تقریباً مستطیل شکل […]
حسینیه اعظم واقع در خیابان شریعتی، کوچه فرمانداری است. نام قدیم حسینیه قبرستان کهنه بوده است؛ با توجه به نوع معماری و با استناد به کتیبه¬های موجود در ستون¬های سنگی و برخی تزیینات کاشی¬کاری بنای مذکور در اواخر قاجار رخ داده است و در دوران پهلوی الحاقاتی داشته است.
حسینیه در زمینی تقریباً مستطیل شکل در جهت اصلی شرقی- غربی قرار گرفته است. دارای یک حیاط مرکزی در وسط و رواقی در پیرامون چهار طرف حیات می¬باشد. شبستان موجود در بدنه غربی مهمترین فضای سرپوشیده حسینیه است که از ۲ ردیف ۷تایی ستون سنگی با سرستون و پاستون کار شده و ستون¬ها ازنظر شکل معماری منحصر به فرد هستند.
مساحت حسینیه قدیم در حدود ۳ هزار متر مربع بوده که با اضافه شدن قسمت جدید به بیش از ۴۲۰۰ متر مربع افزایش پیدا کرده است.
چهار تویزه نیم دایره¬ای بر روی هر چهار ستون، بار سقف گنبدی شکل را در هر نقطه بین چهار ستون به پایه¬های سنگی منتقل می¬کند. بر روی کاشی‌های وقف‌ناﻣﮥ نصب در حسینیه، از حاج مصطفی سلیمانی و عبدالحسین رضاییان، به‌عنوان بانی ساخت این حسینیه نام برده شده است.
این بنا در ۱۵ آبان ۸۴ به شماره ۱۳۶۱۹در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
