ممکن است پیکر شهید حججی هیچ گاه به کشور بازنگردد و شاید هم طی روزهای آینده شاهد حماسه تشییع میلیونی این «حجت خدا» باشیم. به این هم کاری نداریم که ای کاش مسئولان، ابتدا از تحویل و شناسایی قطعی پیکر شهید مطمئن می شدند و بعد اطلاع رسانی می کردند. به این کار داریم که […]
ممکن است پیکر شهید حججی هیچ گاه به کشور بازنگردد و شاید هم طی روزهای آینده شاهد حماسه تشییع میلیونی این «حجت خدا» باشیم. به این هم کاری نداریم که ای کاش مسئولان، ابتدا از تحویل و شناسایی قطعی پیکر شهید مطمئن می شدند و بعد اطلاع رسانی می کردند. به این کار داریم که ما و مسئولان، از این شور کم نظیر به شعوری برسیم که شهدای مدافع حرم و ایثارگران دفاع مقدس، مظلوم و گمنام نمانند.
اگر گوشه و کنار شاهد ابراز برخی ناراحتی ها از سوی خانواده ایثارگران هستیم، دلیل آن پوشش گسترده اخبار و مطالب مربوط به یک شهید خاص نیست. حرف این است که در طول این سال ها، آن ها که وظیفه توجه و رسیدگی به ایثارگران و خانواده آن ها را داشته اند، توفیق مطلوب را نداشته اند. میدان داری برخی دستگاه های متولی که پیش از این حتی به تصاویر شهدا نیز رحم نکرده و آن را به بهانه آرشیوسازی برای همیشه از دسترس خانواده شهدا خارج کردند، معجزه «حججی» است.
محسن، «حجت خدا» شده که همه به خود بیاییم تا پیشکسوتان جهاد و شهادت را در پیچ و خم امور دنیایی فراموش نکنیم. سه دهه غفلت و کوتاهی در ثبت و تدوین خاطرات دفاع مقدس را جبران کنیم که البته بعضاً هیچ گاه جبران نخواهد شد؛ بسیاری از صاحبان این گنجینه ها، رفته اند و بقیه نیز تدریجاً خاطرات را فراموش می کنند.
محسن حججی، معجزه وار همه رسانه ها و افکار عمومی را تسخیر کرد تا مدافعان حرم مظلوم نمانند. امیدواریم حداقل در مورد خود این شهید، کارهایمان در حد بنر، پست گذاشتن و تغییر پروفایل نماند و بتوانیم هدف واقعی و آرمان های او را در قالب های مختلف وجذاب به نسل حاضر و آینده منتقل کنیم.
