الفصل الخامس ذكر عدة من الذنوب‏

171 الرياء - ريا

وَ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الآْخِرِ وَ مَنْ يَكُنِ الشَّيْطانُ لَهُ قَرِيناً فَساءَ قَرِيناً.

س 4/ آية 38 ... و آنان كه اموال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى‏كنند و به خدا و روز قيامت ايمان نمى‏آورند. و هر كه شيطان همدم او باشد، بد همدمى است.

1587- قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: إنّ اللَّه تعالى لا يقبل‏عملا فيه مثقال ذرّة من رياء.

البحار 72/ 304 مجموعة ورام 1/ 187 مستدرك الوسائل 1/ 12

پيامبر خدا (ص) فرمود: خداوند عملى را كه هموزن ذرّه‏اى ريا در آن باشد نمى‏پذيرد.

1588- و قال صلّى اللَّه عليه و آله: إنّ أخوف ما أخاف عليكم‏الشّرك‏الأصغر قالوا: و ما الشّرك الأصغر يا رسول اللَّه؟ قال صلّى اللَّه عليه و آله: الرّياء، يقول اللَّه (عزّ و جلّ) يوم القيامة إذا جازى العباد بأعمالهم: اذهبوا إلى الّذين كنتم تراءون في الدّنيا فانظروا هل تجدون عندهم الجزاء.

المحجة البيضاء 6/ 140

و نيز فرمود: ترسناكترين چيزى كه بر شما مى‏ترسم شرك كوچك است. گفتند: اى پيامبر خدا! شرك كوچك چيست؟ فرمود: ريا. روز قيامت هنگامى كه خداوند اعمال بندگان را پاداش مى‏دهد، به آنان (كه كار ريائى انجام داده‏اند) مى‏گويد: برويد سراغ كسانى كه اعمال خود را در دنيا به آن نشان مى‏داديد، ببينيد آيا پاداشى نزد آنان مى‏يابيد؟

1589- قال ابو عبد اللَّه عليه السّلام: كلّ رياء شرك إنّه من عمل‏للنّاس كان ثوابه على النّاس و من عمل للَّه كان ثوابه على اللَّه (عزّ و جلّ).

البحار 72/ 281 الوسائل 1/ 52 روضة المتقين 12/ 141 المحجة البيضاء 6/ 146

امام صادق (ع) فرمود: هر ريائى شرك است. هر كه براى مردم كار كند پاداشش بر عهده مردم، و هر كه براى خدا كار كند اجرش بر عهده خداست.

1590- عن الصادق عليه السّلام: أنّه قال لعبّاد بن كثير البصريّ في‏المسجد: ويلك يا عبّاد إيّاك و الرّياء فإنّه من عمل لغير اللَّه وكله اللَّه إلى من عمل له.

الكافي 2/ 293 المحجة البيضاء 6/ 146 روضة المتقين 12/ 42

امام صادق (ع) در مسجد به عبّاد بن كثير بصرى فرمود: اى عبّاد! واى بر تو! از ريا بپرهيز، زيرا هر كس براى غير خدا كار كند خدا او را به همان كسى كه عمل را براى او انجام داده است واگذار مى‏كند.

1591- عن جعفر بن محمد عن أبيه عن جده عليهم السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: أفضل العبادة أجرا أخفاها.

الوسائل 1/ 58 مستدرك الوسائل 1/ 3

از جعفر بن محمّد، از پدرش، از جدّش عليهم السّلام نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: بهترين عبادتها از نظر پاداش، پنهان‏ترين آنهاست.

1592- عن عليّ عليه السّلام: آفة العبادة الرّياء.

غرر الحكم/ 304 ازعلى (ع) نقل شده است: ريا آفت عبادت است.

1593- عن أبي عبد اللَّه عليه السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه‏عليه و آله: سيأتي على النّاس زمان تخبث فيه سرائرهم و تحسن فيه علانيتهم طمعا في الدّنيا لا يريدون به ما عند ربّهم يكون دينهم رياء لا يخالطهم خوف يعمّهم اللَّه بعقاب فيدعونه دعاء الغريق فلا يستجيب لهم.

الكافي 2/ 296 روضة المتقين 12/ 140 البحار 72/ 290

از امام صادق (ع) نقل شده كه پيامبر خدا (ص) فرمود: بر مردم زمانى خواهد آمد كه در اثر طمع در دنيا، باطن آنان ناپاك و ظاهرشان نيكو خواهد بود. آنان چيزى را كه نزد پروردگارشان است نمى‏خواهند و دينشان ريائى است و هيچ ترسى (از خدا) با وجودشان آميخته نشده است. خداوند همه آنان را دچار كيفر مى‏كند، در نتيجه آنان مانند كسى كه در حال غرق شدن است خدا را مى‏خوانند ولى خدا به آنان پاسخ نمى‏دهد.

172 الغيبة - غيبت‏

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ، إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ، وَ لا تَجَسَّسُوا، وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً، أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ، وَ اتَّقُوا اللَّهَ، إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ.

س 49/ آية 12 اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از بسيارى از گمانها دورى كنيد، زيرا بعضى گمانها گناه است، و تجسّس مكنيد و غيبت يك ديگر ننمائيد. آيا يكى از شما دوست دارد گوشت مردار برادرش را بخورد؟ (حتما) از آن كراهت داريد. از خدا پروا كنيد كه خداوند توبه پذير و مهربان است. س 49 ى 12

1594- عن الصادق عليه السّلام قال: الغيبة حرام على كلّ مسلم وإنّها تأكل الحسنات كما تأكل النّار الحطب.

المحجة البيضاء 5/ 255

از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: غيبت بر هر مسلمانى حرام است. غيبت، كارهاى نيك را مى‏خورد همان گونه كه آتش هيزم را مى‏خورد.

1595- عن الرضا عليه السّلام عن آبائه عليهم السّلام قال: قال عليّ‏بن الحسين: إيّاكم و الغيبة فإنّها إدام كلاب النّار.

البحار 75/ 256

از امام رضا (ع) از پدرانش نقل شده كه على بن الحسين (ع) فرمود: از غيبت پرهيز كنيد، زيرا غيبت خورش سگهاى دوزخ است.

1596- عن عليّ عليه السّلام: أبغض الخلائق إلى اللَّه المغتاب. غررالحكم/ 192

از على (ع) نقل شده است: دشمن‏ترين مردم نزد خدا كسى است كه غيبت كند.

1597- و قال صلّى اللَّه عليه و آله: (اي رسول اللَّه): من اغتاب مؤمنا فكأنّما قتل نفسا متعمّدا.

مستدرك الوسائل 2/ 107

پيامبر (ص) فرمود: هر كه مؤمنى را غيبت كند مانند آن است كه از روى عمد كسى را كشته باشد.

1598- قال النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: من اغتاب مسلما أو مسلمةلم‏يقبل اللَّه صلاته و لا صيامه أربعين يوما و ليلة إلّا أن يغفر له صاحبه.

جامع الاخبار/ 171 البحار 75/ 258

پيامبر (ص) فرمود: هر كه مرد يا زن مسلمانى را غيبت كند خداوند چهل شبانه روز نماز و روزه او را نمى‏پذيرد مگر آنكه طرفش او را ببخشد.

1599- قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: من اغتاب مسلما في‏شهر رمضان لم يوجر على صيامه.

جامع الاخبار/ 171 البحار 75/ 258

رسول خدا (ص) فرمود: هر كه در ماه رمضان مسلمانى را غيبت كند، پاداشى در برابر روزه‏اش به او نخواهند داد.

1600- عن جابر و ابي سعيد قالا: قال النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله:إيّاكم و الغيبة فإنّ الغيبة أشدّ من الزّنا فإنّ الرّجل قد يزني فيتوب فيتوب اللَّه عليه و إنّ صاحب الغيبة لا يغفر له حتّى يغفر له صاحبه.

المحجة البيضاء 5/ 251

از جابر و ابو سعيد نقل شده كه گفتند: رسول خدا (ص) فرمود: از غيبت پرهيز كنيد، زيرا غيبت از زنا سخت‏تر است. گاهى آدمى مرتكب زنا مى‏شود و توبه مى‏كند و خداوند توبه‏اش را مى‏پذيرد، ولى غيبت‏كننده تا طرفش او را نبخشد آمرزيده نمى‏شود.

1601- عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله انه قال: يؤتى بأحد يوم القيامةيوقف بين يدي اللَّه و يدفع إليه كتابه فلا يرى حسناته فيقول: إلهي ليس هذا كتابي فإنّي لا أرى فيها طاعتي، فيقال له: إنّ ربّك لا يضلّ و لا ينسى، ذهب عملك باغتياب النّاس، ثمّ يؤتى ب‏آخر و يدفع إليه كتابه فيرى فيها طاعات كثيرة فيقول: إلهي ما هذا كتابي فإنّي ما عملت هذه الطّاعات فيقال لأنّ فلانا اغتابك فدفعت حسناته إليك.

البحار 75/ 259

از پيامبر (ص) نقل شده است كه فرمود: روز قيامت فردى را مى‏آورند و او را در برابر خداوند نگاه مى‏دارند و نامه عملش را به او مى‏دهند. او حسنات خود را در آن نمى‏بيند، مى‏گويد: خدايا اين نامه عمل من نيست، زيرا من طاعات خود را در آن نمى‏بينم! به او گفته مى‏شود: پروردگار تو گمراه نمى‏گردد و چيزى را فراموش نمى‏كند، عمل تو بخاطر غيبت كردن از مردم از بين رفته است. سپس فرد ديگرى را مى‏آورند و نامه عملش را به او مى‏دهند، در آن طاعتهاى فراوانى مى‏بيند، مى‏گويد: خدايا اين نامه عمل من نيست، زيرا من اين طاعتها را نداشته‏ام؟! به او مى‏گويند: چون فلان شخص غيبت تو را كرده بود حسناتش به تو داده شده است.

1602- قال النّبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: من اغتيب عنده أخوه‏المسلم‏فاستطاع أن ينصره فنصره نصره اللَّه تعالى في الدّنيا و الآخرة و من خذله خذله اللَّه في الدّنيا و الآخرة.

جامع الاخبار/ 171

پيامبر (ص) فرمود: هر كه از برادر مسلمانش نزد او غيبت شود و بتواند او را يارى كند، اگر او را يارى كرد خداوند در دنيا و آخرت او را يارى خواهد كرد، و اگر دست از يارى او برداشت خداوند در دنيا و آخرت دست از يارى او بر خواهد داشت.

1603- إنّ اللَّه تعالى قال لموسى عليه السّلام: من مات تائبا من الغيبة فهو آخر من يدخل الجنّة و من مات مصرّا عليها فهو أوّل من يدخل النّار.

المحجة البيضاء 5/ 252 مستدرك الوسائل 2/ 107

خداوند به حضرت موسى (ع) فرمود: هر كس از غيبت توبه كند و بميرد آخرين كسى است كه وارد بهشت مى‏شود، و هر كس با اصرار بر غيبت بميرد نخستين كسى است كه وارد آتش مى‏گردد.

1604- روي عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله انه قال: كفّارة من اغتبته‏أن تستغفر له.

المحجة البيضاء 5/ 273

از پيامبر (ص) نقل شده است كه فرمود: كفّاره كسى كه غيبت او را نموده‏اى آن است كه براى او طلب آمرزش كنى.

1605- قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: كفّارة الاغتياب أن‏تستغفر لمن اغتبته.

امالي الطوسي 1/ 159 امالي المفيد/ 110 البحار 75/ 253

رسول خدا (ص) فرمود: كفّاره غيبت آن است كه براى كسى كه غيبت او را كرده‏اى طلب آمرزش نمائى.

173 سماع الغيبة - شنيدن غيبت‏

1606- عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله قال: من سمع الغيبة و لم يغيّركان كمن اغتاب ... الخبر.

مستدرك الوسائل 2/ 108

از پيامبر (ص) نقل شده كه فرمود: هر كه غيبت بشنود و تغييرى ندهد مانند كسى است كه غيبت كرده است ...

1607- عن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله انه قال: السّامع للغيبةأحد المغتابين.

مستدرك الوسائل 2/ 108

از رسول خدا (ص) نقل شده كه فرمود: شنونده غيبت يكى از غيبت‏كنندگان است.

1608- عن عليّ عليه السّلام: سامع الغيبة شريك المغتاب. غررالحكم/ 436

از على (ع) نقل شده است: شنونده غيبت، شريك غيبت‏كننده است.

174 الاجتناب عن صاحب السوء - دورى گزيدن از رفيق بد

1609- قال صلّى اللَّه عليه و آله: من أحبّ عمل قوم خيرا كان أو شرّاكان كمن عمله.

تفسير ابي الفتوح 2/ 166 نهج الفصاحة 2/ 580

پيامبر (ص) فرمود: هر كس عمل گروهى را- خواه بد باشد يا خوب- دوست داشته باشد، مانند كسى است كه آن را انجام داده است.

1610- عن ابراهيم بن محمد الثقفي قال: سمعت الرّضا عليه السّلام‏يقول: من أحبّ عاصيا فهو عاص، و من أحبّ مطيعا فهو مطيع ... الخبر.

الوسائل 11/ 446

ابراهيم بن محمّد ثقفى مى‏گويد: از امام رضا (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: هر كس گناهكارى را دوست داشته باشد گناهكار است، و هر كس فرمانبردارى را دوست داشته باشد فرمانبردار است ...

1611- عن عليّ عليه السّلام: الرّاضي بفعل قوم كالدّاخل فيه معهم‏و لكلّ داخل في باطل إثمان إثم العمل به و إثم الرّضا به.

غرر الحكم/ 95 الوسائل 11/ 411 البحار 100/ 96 نهج البلاغة (فيض)/ 1153 (الصالح)/ 499

از على (ع) نقل شده است: كسى كه از كار گروهى خشنود باشد، مانند آن است كه در ميان آنان داخل باشد، و هر كه در باطلى داخل باشد دو گناه دارد: گناه انجام دادن آن و گناه راضى بودن به آن.

1612- عن عليّ عليه السّلام: صحبة الأخيار تكتسب الخير، كالرّيح‏إذا مرّت بالطّيب حملت طيبا.

غرر الحكم/ 454

از على (ع) نقل شده است: همنشينى با نيكان مايه كسب نيكى است، مانند باد كه هر گاه از روى عطر عبور كند، بوى خوش به همراه مى‏آورد.

1613- عن عبد اللَّه بن صالح عن ابي عبد اللَّه عليه السّلام قال: لاينبغي للمؤمن أن يجلس مجلسا يعصى اللَّه فيه و لا يقدر على تغييره.

الكافي 2/ 374 الوسائل 11/ 503 تفسير نور الثقلين 1/ 727 انوار الهداية/ 89 مجموعة ورام 2/ 210 البحار 74/ 199

از عبد اللَّه بن صالح، از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود:

سزاوار نيست مؤمن در مجلسى بنشيند كه در آن نافرمانى خدا مى‏شود و قدرت بر تغيير آن ندارد.

1614- عن الصادق عليه السّلام عن آبائه عليهم السّلام قال: قال‏رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: المرء على دين خليله فلينظر أحدكم من يخالل.

مجموعة ورام 2/ 162 البحار 74/ 192

از امام صادق (ع)، از پدرانش نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: آدمى بر آئين دوست خويش است. بايد هر يك از شما بنگرد با چه كسى دوستى مى‏كند.

1615- قال ابو جعفر محمد بن علي الجواد عليهما السّلام: إيّاك ومصاحبة الشّرّير فإنّه كالسّيف المسلول يحسن منظره و يقبح أثره.

البحار 78/ 364 مستدرك الوسائل 2/ 387

ابو جعفر، امام جواد (ع) فرمود: از همنشينى با شرور پرهيز كن، زيرا او مانند شمشير كشيده‏اى است كه منظره‏اش زيبا ولى اثرش زشت است.

1616- عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: إيّاك و قرين السّوء فإنّك به‏تعرف.

كلمة الرسول الأعظم/ 448

از پيامبر (ص) نقل شده است: از همنشين بد پرهيز كن كه بوسيله او شناخته خواهى شد.

1617- عن عليّ عليه السّلام: إيّاك و معاشرة الأشرار فإنّهم كالنّارمباشرتها تحرق.

غرر الحكم/ 147

از على (ع) نقل شده است: از همنشينى با اشرار بپرهيز، زيرا آنان همچون آتشند كه آميزش با آن سوزنده است.

1618- عن عليّ عليه السّلام: إيّاك و مصاحبة الفسّاق فإنّ الشّرّبالشّرّيلحق.

غرر الحكم/ 147

- از على (ع) نقل شده است: از همنشينى با گناهكاران پرهيز كن كه بد با بد مى‏پيوندد.

1619- عن عليّ عليه السلام: إذا رأيتم الشّرّ فابعدوا عنه. غررالحكم/ 312

از على (ع) نقل شده است: هر گاه شرّى ديديد از آن دورى گزينيد.

175 العيب للآخرين - عيبجوئى از ديگران‏

1620- ... عن ابي حمزة قال: سمعت علي بن الحسين عليهماالسّلام يقول: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: كفى بالمرء عيبا أن يبصر من النّاس ما يعمى عليه من نفسه و أن يؤذى جليسه بما لا يعنيه.

الكافي 2/ 460

ابو حمزه مى‏گويد: از على بن الحسين (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: از عيب آدمى همين بس كه چيزى را در مردم ببيند كه آن را در خود ناديده مى‏گيرد، و همنشين خود را بى‏جهت آزار كند.

1621- قال عليّ عليه السّلام: أكبر العيب أن تعيب غيرك بما هوفيك.

مستدرك الوسائل 2/ 309

على (ع) فرمود: بزرگترين عيب آن است كه به چيزى كه در خود تو است از ديگرى عيب بگيرى.

1622- عن عليّ عليه السّلام: من أنكر عيوب النّاس و رضيها لنفسه‏فذلك الأحمق. مستدرك الوسائل 2/ 309 غرر الحكم/ 689

از على (ع) نقل شده است: هر كس عيوب مردم را زشت بداند و آن را براى خود بپسندد احمق است.

1623- عن امير المؤمنين عليه السّلام قال: أيّها النّاس طوبى لمن‏شغله عيبه عن عيوب النّاس ... الخبر.

مستدرك الوسائل 2/ 309

از امير المؤمنين (ع) نقل شده كه فرمود: اى مردم! خوشا بحال كسى كه عيب خودش او را از عيوب مردم باز دارد ...

1624- عن عليّ عليه السّلام: استقبح من نفسك ما تستقبحه من‏غيرك.

غرر الحكم/ 120

از على (ع) نقل شده است: آنچه را كه از ديگران زشت مى‏دانى از خود نيز زشت بدان.

1625- عن عليّ عليه السّلام: من بحث عن عيوب النّاس فليبدءبنفسه.

غرر الحكم/ 659

از على (ع) نقل شده است: كسى كه در عيوب مردم كنجكاوى مى‏كند بايد نخست به (عيب) خودش بپردازد.

1626- عن الصادق عليه السّلام: إنّ من الغيبة أن تقول في أخيك ماستره اللَّه عليه و إنّ من البهتان أن تقول في أخيك ما ليس فيه.

البحار 75/ 248

از امام صادق (ع) نقل شده است: غيبت آن است كه چيزى را در باره برادرت بگوئى كه خداوند آن را بر او پوشانده است، و تهمت آن است كه چيزى را در باره‏اش بگوئى كه در او وجود ندارد.

176 البهتان و التهمة - بهتان و تهمت‏

1627- عن الرضا عليه السّلام عن آبائه عليهم السّلام قال: قال‏رسول‏اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: من بهت مؤمنا أو مؤمنة أو قال فيه ما ليس فيه أقامه اللَّه عزّ و جلّ على تلّ نار حتّى يخرج ممّا قال فيه.

البحار 75/ 194 جامع الاخبار/ 173 الوسائل 8/ 604

از امام رضا (ع)، از پدرانش نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كس به مرد يا زن مؤمنى بهتان بزند يا چيزى در باره‏اش بگويد كه در او وجود ندارد، خداوند او را روى تلّى از آتش بپا مى‏دارد تا از عهده آنچه گفته است برآيد.

1628- عن ابي عبد اللَّه عليه السّلام عن ابيه عن آبائه عليهم السّلام:أنّ رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله قال: من اغتاب مؤمنا بما فيه لم يجمع اللَّه بينهما في الجنّة أبدا و من اغتاب مؤمنا بما ليس فيه انقطعت العصمة بينهما و كان المغتاب في النّار خالدا فيها و بئس المصير.

البحار 70/ 2 جامع الاخبار/ 171 مستدرك الوسائل 2/ 106

از امام صادق (ع)، از پدرش، از پدرانش نقل شده كه پيامبر خدا (ص) فرمود: هر كس مؤمنى را به خصلتى كه در او وجود دارد غيبت كند، خداوند هرگز ميان آن دو را در بهشت جمع نمى‏كند، و هر كس مؤمنى را به خصلتى كه در او نيست غيبت نمايد، عصمت ميان آن دو قطع مى‏گردد و غيبت‏كننده براى هميشه در آتش- كه بد سرانجامى است- خواهد بود.

1629- عن الصادق عليه السّلام انه قال: من جالس أهل الرّيب فهومريب.

مستدرك الوسائل 2/ 65

از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: هر كه با اهل تهمت بنشيند اهل تهمت خواهد بود.

1630- ... عن الصادق جعفر بن محمد عليهما السّلام قال: من دخل‏موضعا من مواضع التّهمة فاتّهم فلا يلومنّ إلّا نفسه.

الوسائل 8/ 422

از جعفر بن محمّد، امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: هر كس در يكى از جايگاههاى تهمت وارد شود و مورد اتّهام قرار گيرد، جز خويشتن را سرزنش نكند.

1631- عن ابن حمزة الثمالي عن الصادق عليه السّلام قال: قال‏رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: أولى النّاس بالتّهمة من جالس أهل التّهمة.

مستدرك الوسائل 2/ 65

از ابو حمزه ثمالى از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: سزاوارترين مردم به تهمت، كسى است كه با اهل تهمت نشست و برخاست كند.

177 الكذب - دروغگوئى‏

وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ.

س 45/ آية 7 واى بر هر دروغ ساز گناهكار!

إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِ‏آياتِ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ.

س 16/ آية 105 دروغ را فقط كسانى مى‏سازند كه به آيات خدا ايمان ندارند، و آنان خود، دروغگو هستند.

1632- قال النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: كبرت خيانة أن تحدّث أخاك‏حديثا هو لك مصدّق و أنت به كاذب.

مجموعة ورام 1/ 114

پيامبر (ص) فرمود: خيانت بزرگى است كه به برادرت سخنى بگوئى كه او تو را تصديق كند در حالى كه تو به او دروغ گفته باشى!

1633- عن ابي محمد العسكري عليه السّلام قال: جعلت الخبائث‏كلّها في بيت و جعل مفتاحه الكذب.

البحار 72/ 263

از امام حسن عسكرى (ع) نقل شده كه فرمود: تمام ناپاكيها در خانه‏اى نهاده شده و كليد آن دروغگوئى است.

1634- عن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله قال: إيّاكم و الكذب فإنّ‏الكذب يهدي إلى الفجور و الفجور يهدي إلى النّار.

مستدرك الوسائل 2/ 100 البحار 72/ 263

از پيامبر خدا (ص) نقل شده كه فرمود: از دروغگوئى بپرهيزيد، زيرا دروغگوئى (آدمى) را به گناه مى‏كشاند و گناه، (او را) به آتش رهنمون مى‏شود.

1635- قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: الكذب باب من أبواب‏النّفاق.

مجموعة ورام 1/ 113

رسول خدا (ص) فرمود: دروغگوئى درى از درهاى نفاق است.

1636- عن الصادق عليه السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه‏و آله: أقلّ النّاس مروّة من كان كاذبا.

البحار 72/ 259

از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: كم مروّت‏ترين مردم كسى است كه دروغگو باشد.

1637- في حديث فقال الحسن بن علي عليهما السّلام: بين الحقّ والباطل أربع اصابع فما رأيته بعينك فهو الحقّ و قد تسمع بأذنيك باطلا كثيرا ...

الخبر.

الخصال 2/ 441 الاحتجاج 1/ 399

در حديثى آمده است كه حسن بن على (ع) فرمود: ميان حقّ و باطل چهار انگشت فاصله است. آنچه را كه به چشم خود ديده‏اى درست است. تو با دو گوش خود، نادرستيهاى فراوان مى‏شنوى ...

1638- ... عن هشام بن سالم، عن ابي عبد اللَّه عليه السّلام قال:شاهد الزّور لا تزول قدماه حتّى تجب له النّار.

الكافي 7/ 383 الوسائل 18/ 236

از هشام بن سالم، از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: شاهد دروغ، قدم از قدم بر نمى‏دارد تا اينكه آتش بر او واجب مى‏گردد.

1639- عن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله انه قال في خطبته على‏المنبر: إنّ شهادة الزّور تعادل الشّرك باللَّه تعالى ثمّ تلا قول اللَّه تعالى: فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ.

مستدرك الوسائل 3/ 209

پيامبر خدا (ص) در خطبه خود بالاى منبر فرمود: شهادت دروغ با شرك به خدا برابرى مى‏كند. سپس گفتار خداوند را تلاوت فرمود: «از پليدى بتها دورى كنيد و از سخن دروغ بپرهيزيد».

1640- و عنه (اى ابي عبد اللَّه) عليه السّلام انّه قال: شاهد الزّور من‏المقتولين.

مستدرك الوسائل 3/ 209

از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: شاهد دروغ از كسانى است كه كشته مى‏شوند.

1641- عن الصادق، عن آبائه عليهم السّلام عن النبيّ صلّى اللَّه‏عليه‏و آله في حديث المناهي قال: من شهد شهادة زور على أحد من النّاس علّق بلسانه مع الْمُنافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ ... الحديث.

الوسائل 18/ 237 البحار 76/ 335

از امام صادق (ع)، از پدرانش، از پيامبر (ص) نقل شده كه آن حضرت در حديث مناهى فرمود: كسى كه به زيان يكى از مردم گواهى دروغ بدهد، در پائين‏ترين دركات دوزخ همراه با منافقان به زبان آويخته مى‏شود.

1642- قال امير المؤمنين عليه السّلام: لا سوء أسوء من الكذب. البحار 72/ 259

امير المؤمنين (ع) فرمود: هيچ بدى بدتر از دروغگوئى نيست.

1643- عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: يا عليّ إيّاك و الكذب فإنّ‏الكذب يسوّد الوجه ثمّ يكتب عند اللَّه كذّابا و إنّ الصّدق يبيّض الوجه و يكتب عند اللَّه صادقا و اعلم أنّ الصّدق مبارك و الكذب مشئوم.

البحار 77/ 67

پيامبر (ص) به على (ع) فرمود: اى على! بپرهيز از دروغگوئى، زيرا دروغگوئى، صورت را سياه مى‏كند، سپس (آدمى را) نزد خدا دروغگو مى‏نويسند. امّا راستگوئى، صورت را سفيد مى‏گرداند و (آدمى را) نزد خدا راستگو مى‏نويسند. بدان كه راستگوئى مبارك، و دروغگوئى شوم است.

1644- عن عليّ عليه السّلام: شرّ الأخلاق الكذب و النّفاق. غررالحكم/ 443

از على (ع) نقل شده است: بدترين خويها دروغگوئى و نفاق است.

1645- عن النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله: يا أبا ذرّ كفى بالمرء كذبا أن‏يحدّث بكلّ ما سمعه.

امالي الطوسي 2/ 149

از پيامبر (ص) نقل شده است: اى ابو ذر! از دروغگوئى آدمى همين بس كه هر چه را شنيده است بازگو كند.

1646- عن عليّ عليه السّلام: ليس الكذب من خلائق الإسلام. غررالحكم/ 593

از على (ع) نقل شده است: دروغگوئى از خوى اسلام نيست.

1647- عن جعفر بن محمد عن أبيه عن آبائه عن علي عليه السّلام‏قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: ثلثة يحسن فيهنّ الكذب: المكيدة في الحرب وعدتك زوجتك و الإصلاح بين النّاس. البحار 103/ 241 تفسير نور الثقلين 1/ 550

از جعفر بن محمّد از پدرش از پدرانش از على عليهم السّلام نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: در سه مورد دروغ گفتن نيكوست: نيرنگ در جنگ، وعده به همسر و اصلاح ميان مردم.

1648- عن عليّ عليه السّلام: عاقبة الكذب ملامة و ندامة. غررالحكم/ 502

از على (ع) نقل شده است: سرانجام دروغگوئى، سرزنش و پشيمانى است.

1649- عن الصادق عليه السّلام قال، قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه‏و آله: شرّ الرّواية، رواية لكذب.

البحار 72/ 259

از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: بدترين نقلها نقل دروغ است.

1650- عن عليّ عليه السّلام: من كثر كذبه قلّ بهاؤه. غرر الحكم/632

از على (ع) نقل شده است: هر كه دروغگوئيش بسيار باشد زيبائيش اندك است.

1651- عن عليّ عليه السّلام: بئس المنطق الكذب. غرر الحكم/342

از على (ع) نقل شده است: گفتار دروغ بدگفتارى است.

1652- عن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: يا أبا ذرّ ويل للّذي‏يحدّث و يكذب ليضحك به القوم، ويل له ويل له ويل له. مجموعة ورام 1/ 114 مكارم الاخلاق/ 470

پيامبر (ص) به ابو ذر فرمود: اى ابو ذر! واى بحال كسى كه براى آنكه مردم را بخنداند سخن دروغ مى‏گويد! واى بحال او! واى بحال او! واى بحال او!