 |
|
شرح چهل حديث از حضرت مهدی (ع) على اصغر رضوانى - مقدمه - مقدمه يكى از باورهاى مشترك بين اديان، انديشه ى نجات بخشى است.[1] عنصر مرتبط، انتظار فرج است; و انتظار، دعوت به حماسه و اقدام، دين دارى، استوارى ابعاد توحيدى و اعتقادى و عملى است. امام صادق(عليه السلام)مى فرمايد: «براى صاحب الامر غيبتى طولانى است، در اين دوران هر كسى بايد تقوا پيشه سازد و چنگ در دين خود زند. هر كس كه خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد، بايد چشم به راه باشد و پارسايى پيش گيرد و كردار با ورع داشته باشد.» پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «خوشا به حال منتظرانى كه به حضور قائم برسند. آنان كه پيش از قيام او نيز پيرو اويند، با دوست او عاشقانه دوست و موافق و با دشمن او خصمانه دشمن و مخالف اند. منتظران واقعى بايد حضرت حجت را بشناسند و نسبت به عصر مهدى(عليه السلام) آگاهى كامل داشته باشند. مؤمنان به مهدويت بايد بدانند كه مهدى(عليه السلام) در برابر جلال خداوند، بسيار فروتن، عادل و حق گراست; دين اسلام به دست او عزيز گردد; او به دنيا دل نبندد و سنگى روى سنگ نگذارد; در حكومت او به احدى بدى نرسد، مگر آن جا كه حد خدايى بر آنان جارى گردد. مهدى(عليه السلام)مانند اميرالمؤمنين(عليه السلام) زندگى مى كند; نان خشك مى خورد و با پارسايى زندگى مى كند. عصر مهدى(عليه السلام) به گونه اى است كه هر كس در اثر دوستى و يگانگى، هرچه نياز دارد از جيب ديگرى برمى دارد; مؤمنان در معاملات دنبال سودجويى نيستند; كينه ها از دل ها بيرون مى رود; همه جا را آسايش و امنيت فرامى گيرد; مهدى(عليه السلام)، حق هر حق دارى را مى گيرد و به او مى دهد، حتى اگر حق كسى زير دندان ديگرى باشد، از زير دندان انسان متجاوز بيرون مى كشد و به صاحب حق بازمى گرداند; كاخ ها را ويران مى سازد و ارتش ظالمان و طاغيان را از دم تيغ مى گذراند». كتابى كه پيش روى خوانندگان محترم است، شرح و بسط چهل چراغ فروزان و چهل گوهر درخشان ولايت مهدويت است كه دل هر مؤمنى را روشن مى سازد و توسط محقق فرزانه، جناب حجة الاسلام على اصغر رضوانى به تحرير در آمده است. در پايان از همه ى دست اندركاران مركز مطالعات و پژوهش هاى حوزه ى علميه كه در آماده سازى اين اثر تلاش نموده اند، به ويژه جناب آقاى محمدى، مدير گروه مهدويت، صميمانه سپاس گزارم. عبدالحسين خسروپناه
پىنوشتها: [1]. مشاركت اين انديشه در آيين زردشت، كتاب اوستا، آيين هندو، بودا، يهود، مسيحيت و منابع مسلمين، اعم از شافعى، مالكى، حنبلى، حنفى و ساير مكاتب عرفانى به تواتر ذكر شده است.
|
