حيوة القلوب جلد پنجم امام شناسى
علامه مجلسى رحمة الله عليه
- فهرست -
باب اول : در بيان وجوب امام عليه السلام در هر عصر، و آنكه هيچ عصر خالى از امام نمى باشد،و در وجوب اطاعت او و آنكه هدايت نمى يابند مردم مگر با او، و آنكه مى بايدمعصوم از گناهان و از جانب خدا منصوص باشد، و بيان بعضى از نصوص مجمل بر ايشان و برخى از فضايل ايشان و در آن چندفصل است فصل اول : در وجوب امامت و آنكه هيچ زمانى خالى از امام نمى باشد فصل دوم : در بيان آنكه امام بايد معصوم باشد از جميع گناهان فصل سوم : در بيان آنكه امامت به نص خدا ورسول صلى الله عليه و آله مى باشد نه بيعت واختيار مردم ، و آنكه واجب است بر هر امامكه نص كند بر امام بعد از خود و بعضى از دلايل اين مطلب درفصل اول مذكور شد فصل چهارم : در بيان وجوب معرفت امام است ، و آنكه مردم معذور نيستند در ترك ولايت امام حق ، و آنكه هركه بميرد و امام خود را نشناسد مرده خواهدبود با كفر و نفاق فصل پنجم : در بيان آنكه هر كه انكار يك امام كند چنان است كه انكار همه كرده باشد فصل ششم : در بيان وجوب اطاعت ائمه حق است فصل هفتم : در بيان آنكه هدايت نمى توان يافت اگر از جهت ائمه حق ، و ايشانند وسيله ميان خداو خلق ، و بدون معرفت ايشان نجات از عذاب الهىحاصل نمى گردد فصل هشتم : در حديث ثقلين و امثال آن فصل نهم : در بيان ساير نصوص متفرقه ايشان كه مجملا در ضمن اخبار مختلفه واردشده است . باب دوم : در بيان آياتى كه در شان ائمه عليه السلام مجملانازل شده و در آن چند فصل آمده است . فصل اول : در تاويل سلام على اِل ياسين فصل دوم : در بيان آنكه اهل ذكر، اهل بيت عليه السلام اند؛ و آنكه بر شيعه سوال ازايشان واجب است و بر ايشان جواب واجب نيست . فصل سوم : در بيان آنكه ايشانند اهل علم قرآن و راسخون در علم و انذاركنندگان به قرآن فصل چهارم : در بيان آنكه آيات خدا و بينات خدا و كتاب خدا ايشانند در بطن قرآن فصل پنجم : در بيان آنكه برگزيده بندگان وآل ابراهيم ، ائمه عليه السلام اند و در اين باب چند آيه است فصل ششم : در بيان وجوب مودت و محبت اهل بيت عليه السلام است و آنكه مودت ايشان مزدرسالت است فصل هفتم : در تاويل والدين و ولد و ارحام و ذوى القربى به رسول خدا صلى الله عليه و آله وائمه هدى عليه السلام فصل هشتم : در بيان آنكه در قرآن امانت به معناى امامت است و آن در دو آيه است فصل نهم : در بيان آياتى كه دلالت بر وجوب متابعت اهل بيت عليه السلام مى كند. فصل دهم : در تاويل آيات نور در اهل بيت عليه السلام ، وبيان آنكه ايشانند انوارسبحانى و تاويل مساجد وبيوت مقدسه به خانه هاى ايشان وتاويل ظلمت به اعداى ايشان فصل يازدهم : در بيان آنكه ايشانند شهدا و گواهان بر خلق و آنكه اعمال عباد بر ايشان عرض مى شود فصل دوازدهم : در بيان اخبارى است بر تاويل آيات مؤ منين و ايمان و مسلمين و اسلام به اهل بيت عليه السلام و ولايت ايشان ، و تاويل آيات كفار و مشركين و كفر و شرك و اصنامبه اعداى ايشان وترك ولايت ايشان فصل سيزدهم : در بيان احاديثى كه دلالت مى كند بر آنكه ايشان ابرازند و متقيان وسابقان ومقربان ، و شيعيان ايشان اصحاب يمينند، و دشمنان ايشان اشرار و فجار واصحاب شمالند فصل چهاردهم : در بيان اخبارى كه در باب تاويل صراط وسبيل و اشباه اينها به ائمه هدى عليه السلام وارد شده است فصل پانزدهم : در تاويل آياتى كه مشمتل است بر صدق و صادق و صديق فصل شانزدهم : در بيان اخبارى كه در تاويل حسنه و حسنى به ولايت و سيئه به عداوت ايشان وارده شده است و در آن چند آيه هست فصل هفدهم : در بيان آنكه نعمت و نعيم در آيات كريمه مفسر است به ولايت اهل بيت عليه السلام ، و بيان آنكه ولايت ايشان اعظم نعم است و در اين باب آيات بسياراست فصل هيجدهم : در بيان اخبارى است كه در تاويل شمس و قمر و نجوم و بروج وامثال آنها به ائمه عليه السلام وارد شده است فصل نوزدهم : در بيان آنكه آنها حبل الله المتين و عروة الوثقى وامثال اينهايند؛ و در اين باب آيات بسيار است فصل بيستم : در تفسير حكمت به معرفت ائمه عليه السلام و اولوالنهى به ايشان فصل بيست و يكم : در تفسير صافون و مسبحون و صاحب مقام معلوم و حمله عرش و سفره كرام برره به ائمه عليه السلام فصل بيست و دوم : در تاويل اهل رضوان و درجات به ائمه عليه السلام واهل سخط و عقوبات به اعداى ايشان ، و در آن چند آيه است فصل بيست و سوم : در آنكه ناس ، اهل بيت عليه السلام ؛ و شبيه ناس ، شيعيان ايشانند؛و غيرايشان ، نسناسند فصل بيست و چهارم : در تاويل بحر و لؤ لؤ و مرجان به ايشان عليه السلام فصل بيست و پنجم : در تاويل ماء معنى و بئر معطله و قصر مشيد و سحاب و مطر وظل و فواكه و ساير منافع ظاهره است به ائمه عليه السلام و علوم و بركات ايشان وآيات در اين باب بسيار است فصل بيست و ششم : در بيان تاويل نحل است به ائمه عليه السلام فصل بيست و هفتم : در بيان تاويل سبع مثانى است به ائمه عليه السلام فصل بيست و هشتم : در بيان آنكه علما در قرآن ، ائمه عليه السلام اند و اولوالالباب ،شيعيان ايشانند فصل بيست و نهم : در بيان آنكه ايشانند متوسمون و به روى هر كس نظر كنند مى دانندايمان ونفاق او را و ايشانند آنان كه خدا مى فرمايد ان فى ذلك لآيات للمتوسمين فصل سى ام : در تاويل آيات آخر فرقان در شان ائمه عليه السلام فصل سى و يكم : در تاويل شجره طيبه به اهل بيت عليه السلام و شجره خبيثه ملعونه به دشمنان ايشان فصل سى و دوم : در بيان آيات هدايت به ائمه عليه السلام است و در اين معنى آيات بسيار است فصل سى و سوم : در تاويل آيات كه مشتملند بر امام و امت در شان ائمه عليه السلام وآن چندآيه است فصل سى و چهارم : در نزول سلم و استسلام در ائمه عليه السلام و شيعيان ايشان و در آنچندآيه است فصل سى و پنجم : در بيان آنكه ايشانند خلفاى خدا كه مى خواهد ايشان را متمكن گردانددرزمين و وعده نصرت به ايشان داده است و بعضى از آيات كه درشان قائم آل محمد عليه السلام نازل شده و در آن آيات بسياراست فصل سى و ششم : در بيان آنكه كلمه و كلمات در قرآن مجيد مؤول است به اهل بيت عليه السلام و ولايت ايشان و آيات در آين مقام بسيار است فصل سى و هفتم : در بيان آنكه ايشان داخلند در حرمتهاى الهى فصل سى و هشتم : در تاويل آيات عدل و معروف و احسان و قسط و ميزان به ولايت ائمه عليه السلام ؛ و تاويل كفر و فسوق و عصيان و فحشاء و منكر وبغى به عداوت و ترك ولايت ايشان وآيات در اين باب بسياراست فصل سى و نهم : در تاويل جنب الله و وجه الله و يد الله وامثال اينها به رسول خدا صلى الله عليه و آله و ائمه عليه السلام و آيات در اين باب بسيار است فصل چهلم : در آنكه ائمه عليه السلام خانه هاى علمند و معدن حكمتهايند، و شيعيان ايشان محل رحمت الهى اند، و آنكه ايشانند حزب الله و بقية الله ومحل علوم انبياء و آيات در اين مضامين بسيار است . فصل چهل و يكم : در بيان آياتى كه در محبت ملائكه نسبت به ايشان و شيعيان ايشان نازل شده فصل چهل و دوم : در بيان آنكه آيات صبر و مرابطه و عسر و يسر در شان ائمه و شيعيان ايشان است و آيات در اين باب بسيار است فصل چهل و سوم : در بيان آياتى است كه در مظلوميت ائمه عليه السلام نازل شده و آنها بسيار است
