next page

fehrest page

back page

شــرح :
مـجـلسـى (ره ) گـويد: براى آنكه آمرزش مهمترين و بزرگترين خواسته هاى (دعا كننده ) است ، و يا براى آنست كه استغفار وسيله برطرف شدن گناهان شود كه آنها بزرگترين پرده ها و حجابهاى مستجاب شدن دعاها است .
2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ حُسَيْنِ بْنِ سَيْفٍ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ قـَالَ قـَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا أَكْثَرَ الْعَبْدُ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ رُفِعَتْ صَحِيفَتُهُ وَ هِيَ تَتَلَأْلَأُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 266 رواية : 2
ترجمه :
2ـ عـبـيـد بـن زراره گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: هرگاه بنده استغفار كند (و از خداوند آمرزش خواهد) نامه عملش بالا رود در حاليكه مى درخشد.

3- عـَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ يَاسِرٍ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَثَلُ الِاسْتِغْفَارِ مَثَلُ وَرَقٍ عَلَى شَجَرَةٍ تُحَرَّكُ فَيَتَنَاثَرُ وَ الْمُسْتَغْفِرُ مِنْ ذَنْبٍ وَ يَفْعَلُهُ كَالْمُسْتَهْزِئِ بِرَبِّهِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 266 رواية : 3
ترجمه :
3- حـضـرت رضـا عـليـه السـلام فـرمـود: مـثـل اسـتـغـفار (و ريختن گناهان بسبب آن ) چون برگى است بر درختى كه (در فصل پاييز آن درخت ) بجنبد و آن برگ بريزد، و كسيكه از گـنـاهى استغفار كند و باز آنرا انجام دهد مانند كسى است كه پروردگار خود را مسخره كند.

4- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ طَلْحَةَ بـْنِ زَيـْدٍ عـَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ لَا يَقُومُ مِنْ مَجْلِسٍ وَ إِنْ خَفَّ حَتَّى يَسْتَغْفِرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَمْساً وَ عِشْرِينَ مَرَّةً
اصول كافى جلد 4 صفحه : 266 رواية : 4
ترجمه :
4- حـضـرت صادق (ع ) فرمود: كه رسول خدا (ص ) را شيوه چنان بود از كه هيچ مجلسى بـر نـمـى خـواسـت و گرچه (مدت توقفش در آن ) كوتاه بود، تا اينكه بيست و پنج بار بدرگاه خداى عزوجل استغفار مى كرد.

توضيح :
در بـاب اسـتـغـفار از گناه در كتاب ايمان و كفر بيانى از مرحوم اربلى مؤ لف كتاب كشف العمة در معناى استغفار رسول خدا (ص ) و ائمه معصومين علهيم السلام كه با اينكه معصوم بودند چگونه استغفار از گناه مى كردند گذشت بدانجا مراجعه شود.
5- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَسْتَغْفِرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعِينَ مَرَّةً قَالَ قُلْتُ كَانَ يَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتـُوبُ إِلَيْهِ قَالَ كَانَ يَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ يَقُولُ وَ أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ وَ أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ سَبْعِينَ مَرَّةً
اصول كافى جلد 4 صفحه : 266 رواية : 5
ترجمه :
5- حـارث بـن مـغـيـره از حـضـرت صـادق (ع ) حـديـث كـنـد كـه فـرمـود: شـيـوه رسـول خـدا (ص ) ايـن بـود كـه در هـر روز هـفـتـاد بـار بـدرگـاه خـداى عـزوجـل اسـتـغـفـار مـى كـرد، و هـفـتاد بار توبه مى كرد، گويد: عرضكردم : (يعنى ) مى فـرمـود: (((اسـتـغـفـر اللّه و اتـوب اليه )))؟ فرمود: هفتاد بار مى فرمود: استغفر الله ، استغفر الله ، و هفتاد بار (ديگر) مى فرمود: اتوب الى اللّه و اتوب الى الله .

6- أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ حُسَيْنِ بْنِ زَيـْدٍ عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الِاسْتِغْفَارُ وَ قَوْلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ خـَيـْرُ الْعـِبـَادَةِ قـَالَ اللَّهُ الْعـَزِيـزُ الْجـَبَّارُ فـَاعـْلَمْ أَنَّهـُ ل ا إِل هَ إِلَّا اللّ هُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 267 رواية : 6
ترجمه :
6- حضرت صادق (ع ) فرمود: رسول خدا (ص ) فرمود: استغفار كردن و گفتن (((لا اله الا الله ))) بهترين عبادتست ، خداى عزوجل جبار فرموده است : (((پس بدانكه نيست معبودى جز خدا، و آمرزش خواه براى گناه خويش ))) (سوره محمد آيه 19).

*باب تسبيح سبحان اللّه گفتن و تهليل لا اله الا اللّه گفتن و تكبير اللّه كبر گفتن*

بَابُ التَّسْبِيحِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّكْبِيرِ

1- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ أَبـِيـهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ أَبِي أَيُّوبَ الْخـَزَّازِ جـَمـِيـعـاً عـَنْ أَبـِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ جَاءَ الْفُقَرَاءُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالُوا يَا رَسـُولَ اللَّهِ إِنَّ الْأَغـْنِيَاءَ لَهُمْ مَا يُعْتِقُونَ وَ لَيْسَ لَنَا وَ لَهُمْ مَا يَحُجُّونَ وَ لَيْسَ لَنَا وَ لَهُمْ مـَا يَتَصَدَّقُونَ وَ لَيْسَ لَنَا وَ لَهُمْ مَا يُجَاهِدُونَ وَ لَيْسَ لَنَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ كَبَّرَ اللَّهَ عـَزَّ وَ جـَلَّ مـِائَةَ مـَرَّةٍ كـَانَ أَفـْضـَلَ مِنْ عِتْقِ مِائَةِ رَقَبَةٍ وَ مَنْ سَبَّحَ اللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ كَانَ أَفْضَلَ مِنْ سِيَاقِ مِائَةِ بَدَنَةٍ وَ مَنْ حَمِدَ اللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ كَانَ أَفْضَلَ مِنْ حُمْلَانِ مِائَةِ فَرَسٍ فِي سـَبـِيـلِ اللَّهِ بـِسـُرُجـِهـَا وَ لُجـُمِهَا وَ رُكُبِهَا وَ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مِائَةَ مَرَّةٍ كَانَ أَفْضَلَ النَّاسِ عـَمـَلًا ذَلِكَ الْيـَوْمَ إِلَّا مـَنْ زَادَ قـَالَ فـَبـَلَغَ ذَلِكَ الْأَغـْنـِيـَاءَ فـَصـَنـَعُوهُ قَالَ فَعَادَ الْفـُقـَرَاءُ إِلَى النَّبـِيِّ ص فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ بَلَغَ الْأَغْنِيَاءَ مَا قُلْتَ فَصَنَعُوهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 267 رواية : 1
ترجمه :
1- هـشـام بن سالم و اءبى ابوب خزاز هر دو از حضرت صادق (ع ) حديث كنند كه فرمود: فـقـرا و مـسـتـمـنـدان خـدمـت رسـول خـدا (ص ) آمـدنـد و عـرضـكـردنـد: اى رسـول خـدا (ص )، هـمـانـا اغـنـيـاء و تـوانـگـران (آن انـدازه مـال ) دارنـد كـه بـنده آزاد كنند و ما نداريم ؟ (و همچنين ) دارند كه حج كنند و ما نداريم ، و (نـيـز) دارنـد چـيـزيكه صدقه دهند و ما نداريم (و هم ) دارند كه چيزى بدان جهاد كنند و ما نـداريـم (و در نـتـيـجـه مـا بـواسـطـه نـدارى از ثـواب ايـن اعـمـال مـحـروم و بـى بـهره هستيم ؟) پس رسول خدا (ص ) (در پاسخشان ) فرمود: هر كه صـد بـار (((اللّه كـبـر))) بـگـويـد بهتر است از آزاد كردن صد بنده ، و هر كه صد بار (((سبحان الله ))) بگويد بهتر است از راندن صد شتر (براى قربانى كردن در حج ) و هر كه خدا را صد بار حمد گويد بهتر است از فرستادن صد اسب با زين و لجام و سوار آن در راه خدا (براى جهاد) و هر كه صدبار بگويد: (((لا اله الا الله ))) در آن روز از نظر عـمل بهترين مردم است مگر (از) كسيكه زيادتر گفته باشد، (حضرت صادق (ع )) فرمود: ايـن خـبر بگوش اغنياء رسيد آنها (آنچه پيغمبر (ص ) فرموده بود) بكار بستند، فرمود: پـس فـقـراء دوبـاره نـزد رسـول خـدا (ص ) بـاز گـشـتـنـد و عـرضـكـردنـد: اى رسـول خـدا (ص ) آنـچه فرموديد بگوش اغنياء رسيد و آنان (نيز) بكار بستند (اما اكنون هر دو ثواب را دريافت كنند؟) فرمود: اين فضل خدا است بهر كه خواهد دهد.

توضيح :
مـجـلسـى (ره ) گـويـد: ظاهر اين حديث آنست كه فقرا در فضيلت باغنياء نرسند با اينكه ثـواب فـقـر و صـبـر آنها بر فقر بسيار بزرگ است چنانچه در اخبار زيادى گذشت ، و اخـبـارى نيز بود كه دلالت داشت بر انيكه هر كه كار خيرى را آرزو كند و برايش فراهم نـگـردد خـداى كـريـم ثـواب آنـرا بـاو عطا فرمايد، و شايد آن حضرت (ص ) اين مژده را بـآنـان نـداده تـا اجرشان زيادتر باشد، يا مى خواسته است آنها را ادب كند كه آنچه را بوى حسد و راضى نبودن بقضا و تقديرات خدا مى دهد واگذارند.
2- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ رِبْعِيٍّ عَنْ فـُضـَيـْلٍ عـَنْ أَحـَدِهِمَا ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ أَكْثِرُوا مِنَ التَّهْلِيلِ وَ التَّكْبِيرِ فَإِنَّهُ لَيْسَ شَيْءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ التَّهْلِيلِ وَ التَّكْبِيرِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 268 رواية : 2
ترجمه :
2- فضيل از يكى از دو امام باقر و يا صادق عليهما السلام حديث كند كه فرمود: شنيدم از آنحضرت كه مى فرمود: (((لا اله الا الله ))) و (((اللّه كبر))) بسيار بگوييد، زيرا چيزى نزد خداى عزوجل محبوبتر از گفتن لا اله الا الله ، و اللّه كبر نيست .

3- عـَلِيٌّ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنِ النَّوْفـَلِيِّ عـَنِ السَّكـُونـِيِّ عـَنْ أَبـِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمـُؤْمـِنِينَ ع التَّسْبِيحُ نِصْفُ الْمِيزَانِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ يَمْلَأُ الْمِيزَانَ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ يَمْلَأُ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 268 رواية : 3
ترجمه :
3- حـضرت صادق (ع ) فرمود: اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود: (((سبحان الله ))) گفتن نـيـمـى از مـيـزان اعـمـال اسـت (كـه آنرا پر كند) و (((الحمدلله ))) همه ميزان را پر كند، و (((اللّه كبر))) ميان آسمان زمين را پر كند.

شــرح :
فـيـض (ره ) گـويـد: شـايـد سـرش ايـن بـاشـد كه براى خداى سبحان صفات ثبوتى و جـمـالى و صـفـات سـلبى جلالى است ، و هر گاه بنده اى هر دوى آنها را آورد ميزانش پر شـود، امـا تـسـبـيح چون فقط از صفات سلبى جلالى است نيمى از ميزان پر گردد، ولى حـمـد گـفـتـن هـر دو را شامل گردد، هم از صفات ثبوتى جمالى است و هم از صفات سلبى جلالى پس از اين نظر حمد خدا گفتن همه ميزان را پر كند، ولى باز هم تسبيح و تمحيد از مـيـزان بـنـده نگذرند، زيرا آندو باندازه فهم و دانش و معرفت آن بنده درباره صفات خدا اسـت ، ولى گـفـتـن (((اللّه كـبـر))) چـون يـك بـرتـرى دادن مـجـلسـى اسـت كـه تـنـهـا با جـمال دانستن آنچه خداوند بر آن برترى دارد در اين باره كافى است ، پس آن ميان زمين و آسمان را پر كند.
4- مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ ضـُرَيـْسٍ الْكـُنـَاسِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ ص بِرَجُلٍ يَغْرِسُ غَرْساً فِي حَائِطٍ لَهُ فَوَقَفَ لَهُ وَ قَالَ أَ لَا أَدُلُّكَ عَلَى غَرْسٍ أَثْبَتَ أَصْلًا وَ أَسْرَعَ إِينَاعاً وَ أَطْيَبَ ثَمَراً وَ أَبـْقـَى قـَالَ بَلَى فَدُلَّنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَيْتَ فَقُلْ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحـَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ فَإِنَّ لَكَ إِنْ قُلْتَهُ بِكُلِّ تَسْبِيحَةٍ عَشْرَ شـَجـَرَاتٍ فِي الْجَنَّةِ مِنْ أَنْوَاعِ الْفَاكِهَةِ وَ هُنَّ مِنَ الْبَاقِيَاتِ الصَّالِحَاتِ قَالَ فَقَالَ الرَّجُلُ فـَإِنِّي أُشـْهِدُكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَّ حَائِطِي هَذَا صَدَقَةٌ مَقْبُوضَةٌ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ أَهْلِ الصَّدَقـَةِ فـَأَنـْزَلَ اللَّهُ عـَزَّ وَ جـَلَّ آيـَاتٍ مـِنَ الْقـُرْآنِ فـَأَمّ ا مـَنْ أَعـْطـى وَ اتَّقـى وَ صـَدَّقـَ بِالْحُسْنى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى
اصول كافى جلد 4 صفحه : 268 رواية : 4
ترجمه :
4- حـضـرت بـاقـر (ع ) فرمود: رسول خدا (ص ) بمردى گذر كرد كه در باغش درخت مى كـاشـت پـس آن حـضرت (ص ) نزدش ايستاد و فرمود: تو را راهنمائى نكنم بركشت درختى كه ريشه اش پا برجاتر و ميوه هايش زودرس تر و بهتر و پاينده تر باشد؟ عرضكرد: چرا مرا رهنمائى فرما اى رسول خدا، فرمود: چون بامداد كنى و شام كنى بگو: (((سبحان اللّه و الحـمـدلله و لا اله الا اللّه و اللّه كـبـر))) زيـرا اگـر آنـرا بـگـوئى بـشـمـاره هر تسبيحه اى (يعنى هر يك مرتبه ) ده درخت در بهشت دارى (كه هر درختى از آنها يك نوع ) از انـواع مـيـوه هـا (مـى دهـد) و آنها را از كارهاى شايسته و پاينده است . امام محمد باقر عليه السلام فرمود: پس آن مرد گفت : پس من شما را گواه گرفتم كه اين باغ من صدقه قبض شـده وقـف اسـت بـر فـقـراى از مـسـلمـانـان كـه مـسـتـحـق صـدقـه بـاشـنـد، پـس خـداى عزوجل آياتى از قرآن را نازل كرد: (((پس اما آنكه بخشيد و پرهيزكارى كرد، و تصديق بـه نـكـوكـارى كـرد، زود اسـت كـه راهـنـمـويـش بـسـوى گـشـايـش شـويـم ))) (سـوره ليل آيه هاى 5 76).

5- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص خَيْرُ الْعِبَادَةِ قَوْلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 269 رواية : 5
ترجمه :
5- حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: رسول خدا (ص ) فرمود: بهترين عبادت گفتن ، لا اله الا اللّه است .

*باب دعا براى برادران دينى در پشت سر آنان*

بَابُ الدُّعَاءِ لِلْإِخْوَانِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ

1- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 269 رواية : 1
ترجمه :
1- حضرت باقر (ع ) فرمود: دعائى كه بيشتر اميد استجابت آن مى رود و زودتر باجابت رسد دعا براى برادر دينى است در پشت سر او.

2- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحـْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يُدِرُّ الرِّزْقَ وَ يَدْفَعُ الْمَكْرُوهَ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 270 رواية : 2
ترجمه :
2- امام صادق عليه السلام فرمود: دعاى انسان براى برادر (دينى اش ) در غياب او روزى را فراوان كند و از ناخوشى و بدى جلوگيرى كند.

3- عـَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جـَابـِرٍ عـَنْ أَبـِي جـَعـْفـَرٍ ع فِي قَوْلِهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّ الِح اتِ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ قَالَ هُوَ الْمُؤْمِنُ يَدْعُو لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ فَيَقُولُ لَهُ الْمـَلَكُ آمـِيـنَ وَ يـَقـُولُ اللَّهُ الْعـَزِيـزُ الْجـَبَّارُ وَ لَكَ مـِثْلَا مَا سَأَلْتَ وَ قَدْ أُعْطِيتَ مَا سَأَلْتَ بِحُبِّكَ إِيَّاهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 270 رواية : 3
ترجمه :
3- حضرت صادق (ع ) در تفسير گفتار خداى تبارك و تعالى : (((و مى پذيرد از آنانكه ايـمـان آوردنـد و كـردار نـيـك كـردنـد، و بـيـفـزايـد بـراى ايـشـان از فضل خويش ))) (سوره شورى آيه 25) فرمود: مقصود مؤ منى است كه براى برادر (دينى ) خـود در پـشـت سـر او دعا كند، پس فرشته براى دعاى او آمين گويد، و خداى عزيز جبار فـرمايد: براى تو است دو برابر آنچه (براى برادرت ) درخواست كردى ، و آنچه (نيز براى او) درخواست كردى ، بخاطر اينكه او را دوست داشتى بتو داده شد (و دعايت در حق او مستجاب شد).

4- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنْ عـَلِيِّ بـْنِ مـَعـْبـَدٍ عـَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْوَاسِطِيِّ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْقَمَّاطِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَسْرَعُ الدُّعـَاءِ نـُجـْحاً لِلْإِجَابَةِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يَبْدَأُ بِالدُّعَاءِ لِأَخِيهِ فَيَقُولُ لَهُ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِ آمِينَ وَ لَكَ مِثْلَاهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 270 رواية : 4
ترجمه :
4- و نـيـز آنـحضرت عليه السلام فرمود: زودترين دعائى كه باجابت رسد دعاى برادر (ديـنـى ) اسـت بـراى بـرادرش در غـيـاب او، ابـتـداء شروع بدعا براى برادرش كند پس فـرشته اى كه موكل بر او است گويد: آمين و براى تو است دو چندان (آنچه براى برادر دينيت خواستى ).

5- عـَلِيُّ بـْنُ مـُحـَمَّدٍ عـَنْ مـُحـَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ التَّمِيمِيِّ عَنْ حُسَيْنِ بْنِ عُلْوَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا مِنْ مُؤْمِنٍ دَعـَا لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِلَّا رَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ مِثْلَ الَّذِي دَعَا لَهُمْ بِهِ مِنْ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مـُؤْمـِنـَةٍ مَضَى مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ أَوْ هُوَ آتٍ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ الْعَبْدَ لَيُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ يَوْمَ الْقـِيـَامـَةِ فـَيـُسـْحـَبُ فـَيـَقـُولُ الْمـُؤْمـِنـُونَ وَ الْمـُؤْمـِنـَاتُ يَا رَبُّ هَذَا الَّذِي كَانَ يَدْعُو لَنَا فَشَفِّعْنَا فِيهِ فَيُشَفِّعُهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ فَيَنْجُو
اصول كافى جلد 4 صفحه : 270 رواية : 5
ترجمه :
5- امـام صـادق عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص ) فرموده : هيچ مؤ منى نيست كه براى مـردان مـؤ مـن و زنـان مـؤ مـنـه دعـا كـنـد جـز ايـنـكـه خـداى عزوجل باو باز گرداند مانند آنچه را براى ايشان دعا كرده است بشماره هر مرد مؤ من و زن مؤ منه اى كه از آغاز روزگار در گذشته يا تا روز قيامت بدنيا آيد، همانا بنده اى باشد كـه در روز قيامت دستور دهند كه او را بدوزخ برند و او را بدانسو كشند، پس مردان مؤ من و زنـان مـؤ مـنـه گـويـنـد: ايـن اسـت آنـكـه براى ما دعا مى كرد پس ‍ شفاعت ما را درباره او بـپـذيـر (و او را بـدوزخ مـبـر) خـداى عزوجل شفاعت ايشان را درباره او بپذيرد، و آن بنده نجات يابد.

6- عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ رَأَيْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ جُنْدَبٍ فِي الْمَوْقِفِ فَلَمْ أَرَ مَوْقِفاً كَانَ أَحْسَنَ مـِنْ مـَوْقـِفـِهِ مـَا زَالَ مَادّاً يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ دُمُوعُهُ تَسِيلُ عَلَى خَدَّيْهِ حَتَّى تَبْلُغَ الْأَرْضَ فَلَمَّا صَدَرَ النَّاسُ قُلْتُ لَهُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا رَأَيْتُ مَوْقِفاً قَطُّ أَحْسَنَ مِنْ مَوْقِفِكَ قَالَ وَ اللَّهِ مـَا دَعـَوْتُ إِلَّا لِإِخـْوَانـِي وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبـَا الْحـَسـَنِ مُوسَى ع أَخْبَرَنِي أَنَّ مَنْ دَعَا لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ نُودِيَ مِنَ الْعَرْشِ وَ لَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ مِائَةَ أَلْفٍ مَضْمُونَةٍ لِوَاحِدَةٍ لَا أَدْرِي تُسْتَجَابُ أَمْ لَا
اصول كافى جلد 4 صفحه : 271 رواية : 6
ترجمه :
6- على بن ابراهيم از پدرش حديث كند كه : عبداللّه بن جندب را در موقف (عرفات ) ديدم و وقوفى بهتر از وقوف او نديدم پيوسته دستهايش بسوى آسمان بلند بود، و اشكهايش بـر گـونـه اش روان بـود بـطـورى كـه بزمين مى ريخت ، پس ‍ همينكه مردم (از عرفات ) بـرگـشتند من بوى گفتم : اى ابا محمد من وقوفى بهتر از وقوف تو نديدم ؟ گفت بخدا سوگند من جز براى برادران (دينى ) خود دعائى نكردم ، و اين براى اين بود كه حضرت اباالحسن كاظم عليه السلام بمن خبر داد كه هر كه براى برادر دينى خود پشت سرش دعا كـنـد از عـرش بـدو ندا شود: براى تو باد صد هزار برابر (آنچه براى برادران دينيت درخـواسـت كـردى ) پس من خوش نداشتم كه صدهزار دعاى تهديد شده را بخاطر يك دعا از دست بدهم كه نمى دانم آن يك دعا هم باجابت برسد يا نه .

شــرح :
مـجـلسـى (ره ) گـويـد: عـبـداللّه بـن جـنـدب از راستگويان اصحاب حضرت صادق (ع ) و حـضـرت كـاظم و حضرت رضا (عليهم السلام ) است و براى جلالت شان اوست كه دعايش هر يك برابر صدهزار دعا است .
7- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنـَا عـَنْ سـَهْلِ بْنِ زِيَادٍ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ ثُوَيْرٍ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ع يَقُولُ إِنَّ الْمـَلَائِكـَةَ إِذَا سـَمِعُوا الْمُؤْمِنَ يَدْعُو لِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ أَوْ يَذْكُرُهُ بِخَيْرٍ قَالُوا نـِعـْمَ الْأَخُ أَنـْتَ لِأَخِيكَ تَدْعُو لَهُ بِالْخَيْرِ وَ هُوَ غَائِبٌ عَنْكَ وَ تَذْكُرُهُ بِخَيْرٍ قَدْ أَعْطَاكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِثْلَيْ مَا سَأَلْتَ لَهُ وَ أَثْنَى عَلَيْكَ مِثْلَيْ مَا أَثْنَيْتَ عَلَيْهِ وَ لَكَ الْفَضْلُ عَلَيْهِ وَ إِذَا سـَمـِعـُوهُ يـَذْكـُرُ أَخـَاهُ بِسُوءٍ وَ يَدْعُو عَلَيْهِ قَالُوا لَهُ بِئْسَ الْأَخُ أَنْتَ لِأَخِيكَ كُفَّ أَيُّهَا الْمـُسـَتَّرُ عـَلَى ذُنـُوبـِهِ وَ عـَوْرَتِهِ وَ ارْبَعْ عَلَى نَفْسِكَ وَ احْمَدِ اللَّهَ الَّذِي سَتَرَ عَلَيْكَ وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْلَمُ بِعَبْدِهِ مِنْكَ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 271 رواية : 7
ترجمه :
7- ثـوبـر (بـن اءبـى فـاخـتـه ) گـويد: شنيدم حضرت (زين العابدين ) على بن الحسين عليهما السلام مى فرمود: همانا چون فرشتگان بشنوند كه مؤ من براى برادر مؤ منش پشت سـر او دعـا مـى كـند يا بنيكى او را ياد مى كند، گويند: توجه نيكو برادرى هستى براى برادرت كه درباره او دعاى خير مى كنى با اينكه او از نظر تو پنهان است و او را بنيكى يـاد مـى كـنـى ، هر آينه خداى عزوجل دو برابر آنچه براى او خواستى بتو داد و دو چندان آنـچـه تو او را به نيكى ياد كردى بر تو ثنا گويد و تو بر او برترى دارى ، ولى چـون بـشـنـونـد كـه بـرادرش را بـبدى ياد كند و برايش نفرين كند، گويند: تو چه بد بـرادر هـسـتى براى برادرت خود را از اين سخنان نگهدار اى كسى كه بر گناهانت پرده پـوشـى شـده و بـخـودت بـنـگـر (و بين خودت چه اندازه عيب و گناه دارى ) و سپاسگزار آنـخـدائى را كـه روى (گـنـاهـان عـيـوب ) تـو پـرده پـوشـيـده و بـدانـكـه خـداى عزوجل نسبت ببنده اش از تو داناتر است .

شــرح :
مجلسى (ره ) گويد: يعنى خداى عزوجل داناتر بمصلحت بندگانش مى باشد اگر صلاح او و صلاح ديگر بندگانش را در دفع آن شخص بداند و اگر صلاح او را در ابتلاء و يا عافيت او به بيند همان كند و نيازى بدستور تو ندارد.

*باب كسيكه دعايش مستجاب شود*

بَابُ مَنْ تُسْتَجَابُ دَعْوَتُهُ

1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عِيسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْقُمِّيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبـَا عـَبـْدِ اللَّهِ ع يـَقـُولُ ثـَلَاثَةٌ دَعْوَتُهُمْ مُسْتَجَابَةٌ الْحَاجُّ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونَهُ وَ الْغـَازِي فـِي سـَبـِيـلِ اللَّهِ فـَانـْظـُرُوا كـَيـْفَ تـَخْلُفُونَهُ وَ الْمَرِيضُ فَلَا تُغِيظُوهُ وَ لَا تُضْجِرُوهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 272 رواية : 1
ترجمه :
1- عـيـسى بن عبداللّه قمى گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع ) كه مى فرمود: سه دسته انـد كـه دعـايـشـان بـاجـابـت رسـد: (يكى ) آنكس كه بحج رود، پس بيائيد كه چگونه در بـازمـاندگانش بجاى او رفتار كنيد، (ديگر) جهاد كننده در راه خدا، پس بيائيد چگونه در بـازمـانـدگـانـش در غـيـاب او رفـتـار كـنـيـد، (سوم ) بيمار و مريض ، پس او را بخشم در نياوريد دلتنگش ‍ نكنيد، (مبادا بشما نفرين كند)

next page

fehrest page

back page