حرم لبریز زائرها مسافرها مجاورها

حرم لبریز زائرها مسافرها مجاورها

حرم لبریز زائرها مسافرها مجاورها
گروهی آذری ها و گروهی از شمالی ها
یکی از پای قالی و یکی از بین شالی ها
و حالا هر کدام آرام
زبان واکرده در این ازدحام ، آرام :
” ببین این دست پینه بسته را آقا
ببین این شانه های خسته را آقا
به بیخوابی دو چشم خویش را مجبور کردم من
به زحمت پول مشهد آمدن را جور کردم من
نشستم تا بگیرم دامن ایوان طلایی را
به سمتت باز کردم دست خالی گدایی را”
یکی درد دلش را با امام مهربان می گفت
یکی بالای گلدسته اذان میگفت
یکی بغض میان آه را میگفت
یکی هم خستگیِ راه را میگفت
جوان زائری در گریه هایش
“آمدم ای شاه” را میگفت
خلاصه عده ای اینجا و خیلی ها
ز راه دور ، دلگیر حرم هستند
همان هایی که جا ماندند و
حالا پای تصویر حرم هستند…

شاعر: علی زمانیان