اوایل56 فعالیت مجاهدین خلق (منافقین) در نجف‌آباد به واسطۀ دانشجوهای نجف‌آبادی که در تهران درس می‌خواندند، رونق خوبی گرفته بود. بعد از اعلام رسمی تغییر ایدئولوژی سازمان در سال54، خیلی‌ها مارکسیست شدند ولی بچه‌های نجف‌آباد بیشتر از طیف مذهبی‌ها بودند.

انقلابی‌های نجف‌آباد از بیستم بهمن57 خانۀ تقریباً مخروبۀ حاج‌عبدالحسین کارشناس روبه‌روی حوزۀ علمیۀ قدیم را تبدیل کردند به جایی شبیه کمیته. حدود بیست نفر از اراذل و عوامل رژیم را در زیرزمین و اتاق‌های خانه زندانی کردند و گوشه و کنار کارهای شهر را به دست گرفتند.

عصارخانه هاي نجف آباد

طی سال‌های بعد به تدریج سر و کلۀ چراغ‌های توری هم پیدا شد. یکی از اولین نمونه‌هایی که وارد نجف‌آباد شد، متعلق به «سلیمان‌نژاد» ساعت‌ساز بود که چراغ را موقع کار در تهران خریده بود.

زایمان زن‌های آبستن اغلب بطور طبیعی و با همکاری پیرزن‌هایی بنام ماماچه انجام می‌شد.

در شمال شرقي ميدان مركزي شهر،كوچه اي وجود دارد كه در قديم به كوچه كله پزها (كوچه عاطفي) معروف بود. «عباس» و «حسين» دو برادر در اين كوچه صاحب مِلک و خانه اي بودند که هر کدام مجهز به برج و باوريی بود.

اين تيمچه در ضلع غربي باغ ملي واقع شده که با توجه به مدیریت توسط حاج غلامحسين معيني، به همين نام نيز شناخته مي شود. اين مكان در دو طبقه و در چهار ضلع، بنا شده و درب رفت و آمد در ضلع شرقي، روبه روي باغ ملي و درب ديگري در ضلع جنوبي، در كوچه امام جمعه باز مي شد كه مخصوص تخليه و بارگيري كالاها بود.

از جمله خادمان فرهنگ مرحوم حاج سيد مجتبي آيت است که قريب60 سال از عمر خويش را در نجف آباد به شغل شريف کتابفروشي سپري و با همت والاي خود، کتابخانه اي عمومي و معظم در اين شهر تأسيس نمود.

مرحوم نظام علاوه بر بنيان گذاري آموزش و پرورش نوين، در ساير فعاليتهاي اجتماعي آن زمان نیز شرکت داشته است. از جمله این فعالیت ها می توان به تدريس در همه پايه هاي مدرسه، نمايندگي اوقاف، مديريت مدرسه اکابر، عضويت در انجمن هاي متعدد شهري، نظارت بر انتخابات و مديريت دبيرستان جديد التاسيس اشاره کرد.

آب خوراکی 80درصد از اهالی از همین آبی بود که از وسط دهات کرون عبور می‌کرد و مردم ساده‌لوح نجف‌آباد معتقد بودند که آبی که قبل از سر زدن آفتاب در جوی‌ها جریان دارد سالم و تمیز است.

یک حشره دیگر بنام سرخک که شب‌ها مانع خواب و گزش آنها فوق‌العاده دردناک و چنانچه کشته می‌شدند بوی عفنی داشتند. این حشرات متعدد و موزی سوای عقرب و رطیل و پشه و مگس بودند.

بهار سال56، فرح دیبا سفری یکی‌دو هفته‌ای به اصفهان و برخی استان‌های اطراف داشت. در اصفهان یک‌سری جشن‌های به اصطلاح مردمی گرفته بودند و همسر شاه علاوه بر چند افتتاح، از برخی نقاط هم بازدید داشت. یکی از آن‌ها «اردوکار» نجف‌آباد در جادۀ اصفهان و نزدیک تقاطع قهدریجان بود.