چون از بزرگ داشت شعر و شاعری سخن به میان آمد بعنوان یک نجف آبادی فکر کردم چند شعری از یکی از شعرای نجف آباد تقدیم حضورتان نمایم امیدوارم که مورد قبول واقع گردد. ایشان طی عریضه ای بصورت شعر از رضا شاه درخواست میکند که دستور به مرمت و اسفال راه اصفهان نجف آباد کند.
میرزا حسین توانگر متخلص به غرا فرزند ابوالحسن نجف آبادی از قدمای احباب متولد ۱۲۴۶شمسی مطابق ۱۸۶۷ میلادی در نجف آباد اصفهان میباشد. ایشان ابتدا در نجف آباد در مکتب درس آقا سید هاشم که حکیم و طبیب معروفی بود به تحصیل فارسی و مختصری عربی پرداخت. سپس به شهر اصفهان برای ادامه ادبیات فارسی و عربی عزیمت کرد و درحوزه علمیه آن شهر به تحصیل علوم پرداخت. او به نجف آباد بر گشت و کلاسهای فارسی و عربی دایر کرد و به شغل تجارت پرداخت. او چون از ذوق ادبی نیز بر خوردار بود به سرودن اشعاری پرداخت و در انجمنهای ادبی و عرفانی اصفهان و نجف اباد شرکت فعال داشته. ایشان یکی از غاریان متبحر مولانان بود که با صدای دلنشین میخواند. شاعر معروف نجف آباد بین فرهنگیان و ادبای نجف آباد دارای احترم خاصی بود وهر موقع جشن و سروری بود او را در مجالسشان دعوت میکردند و او با شعری به شادی مجلس میافزود. اشعارش به صورت اندرز و پند خطاب خطاب به جامع انسانی است.
در شعر ش غرا از رضا شاه تقاضا میکند که راه خاکی و خرابه اصفهان نجف اباد آسفالت شود که این کار شد. رضا شاه از مأمورین دولت خواسته بود تا انعامی به این شاعر بدهند او گفته بود اسفالت راه اصفهان نجف آباد مرا بس است.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 1 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۱