جریانی خطرناک در مدیریت کلان نجف آباد

در دوران مسئولیتش، او و اطرافیان و زیرمجموعه اش با شهید احمد کاظمی بر سر برخی مسائل جنگ اختلاف پیدا کردند.
بخشی از این اختلاف، شاید طبیعی و بر سر مسائل کارشناسی بود ولی قسمتی را می توان در تنگ نظری ها و حسادت ها جست و جو کرد.
حتی برای شهید کاظمی، گزینه جایگزین فرستادند و بر علیه اش نامه نگاری هایی کردند ولی در نهایت احمد کاظمی با هوشیاری و کیاست خاص خودش، بر این شرایط غلبه کرد و فرماندهی لشکر۸ را ادامه داد.
البته به تدریج فشارها بر احمد و لشکر۸ را افزایش دادند که یکی از آن ها، اعزام نیروهای داوطلب شهرستان و شهرهای اطراف، به یگان های دیگر بود.
این وضعیت، طوری ادامه پیدا کرد که لشکر۸نجف، اسفند۶۴ وقتی وارد عملیات والفجر۸ در شبه جزیره فاو عراق شد، تنها دو گردان از نیروهای استان اصفهان داشت و بقیه گردان های پیاده اش از استان هایی مانند قزوین و زنجان بود.
گذشت زمان، ثابت کرد که در اختلاف های پیش آمده، حق با شهید کاظمی بوده ولی این جریان و سردسته آن، هنوز در شهرستان نجف آباد منشاء اثر و تصمیم های مهم هستند و هنوز امثال شهید کاظمی را از عرصه مدیریت های موثر و کارآمد، کنار می گذارند.
این جریان به ظاهر موجه، صدمات زیادی به عرصه های مختلف شهرستان وارد کرده و می کند.
هر کس هم که با آن ها مقابله کند، به سرعت برچسب خورده و به شکلی کنار گذاشته می شود.

یادداشت

جریانی خطرناک در مدیریت کلان نجف آباد