حمله شخصی به امید مردمی

در حدود پنج سال اخیر و همزمان با فعالیت های بی سابقه شهرداری نجف آباد در زمینه های فرهنگی و عمرانی، برخی هر بار با بهانه ای به این فعالیت های خرده گرفته و آن را مورد هجمه های مختلف قرار داده اند که در این میان انگیزه های شخصی و سیاسی را باید دارای بیشترین سهم از چنین حملات تند و بی منطقی دانست.

اخیرا و همزمان با بهره برداری از پروژه های بزرگی همچون تقاطع غیر همسطح شهیدان حجتی به ارزش تقریبی ۲۴ میلیارد تومان و ساختمان پنج طبقه حمل و نقل شهرداری با هزینه بیش از ۱۵میلیارد تومان، همان همیشگی ها دوباره دست به گوشی شده و در فضای مجازی تلاش دارند مشکلات شخصی خود با برخی نیروهای شهرداری را تلافی کنند.

معتقدیم مجموعه شهرداری و مدیران آن نیز همانند همه ما دارای نقاط قوت و ضعفی هستند که باید نقاط ضعف شان را مصلحانه و دلسوزانه در جای خود متذکر شد ولی برخی تخریب های تند و بی منطق را تنها در مسیر تخریب امید مردم و دلسردی خادمان واقعی آن ها می دانیم.

اصلی ترین بهانه تخریب های نوروزی اخیر دفاع از کسانی بوده که بیش از ۶۰ میلیون تومان گل لاله را در چند روز سرقت کرده اند. مدعی اند که اصلا امکان کاشت این میزان گل لاله (۲۷ هزار) در سطح شهر وجود ندارد و در ضمن نباید نسبت دزدی به چنین افرادی داد!

نمی دانیم ولی شاید از نظر آن ها کسانی که به بیت المال رحم نکرده و در اوج بی فرهنگی، مردم را از دیدن زیبایی های شهرشان در آستانه نوروز محروم کرده اند، باید جایزه هم داد!

این لاله ها در تمامی میادین مناطق پنج گانه، بسیاری از بلوارها و حتی کنار مزار شهدا کاشته شده بودند ولی الآن با کمال تاسف تقریبا بیشتر آن ها از بین رفته و یا به مقصد باغ و خانه تعدادی از شهروندان بی مسئولیت، سرقت شده اند.

دوستانی که سر زیر برف کرده اید! شما اگر واقعا دوست دار مردم و شهرتان هستید، باید بدی ها و زشتی های زیر پوست شهر را هم به موقع بیان کنید تا برایش چاره ای بیاندیشیم. این که فقط مسئولان را نقد کرده و چشمتان را به روی برخی مظاهر بی فرهنگی ببندید، هنری نیست.

مردم نجف آباد بزرگ، ویژگی خوب و قابل تحسین کم ندارند و بارها آن ها را به بهانه های مختلف مرور کرده ایم ولی این دلیل نمی شود که چشم به روی برخی نقص ها و مشکلات فرهنگی بخشی از همین مردم ببندیم و پشت آن ها  سراغ تسویه حساب های شخصی برویم.

شما که سرقت ۶۰ میلیونی لاله ها را کذب و توهین به مردم می دانید، بد نیست در مورد سیاه شدن روی تابلوهای شهری در شب چهارشنبه سوری و دیگر ایام سال توسط برخی افراد جامعه نیز توضیح دهید. این را هم باید به حساب مسئولان گذاشت یا باید تلنگری دانست برای فرهنگ شهروندی؟!

شما که شعار «امید»، «نشاط»، «دانستن» و «حقوق شهروندی» را بارها به خدمت گرفته اید، چرا این گونه با حمله به خادمان مردم و کسانی که امید آفرین مردم در روزهای سخت اقتصادی کشور شده اند، مدافع ضایع کنندگان حقوق شهروندی شده اید؟!

یادداشت

حمله شخصی به امید مردمی