لهیدگی غیرت زیر چرخ های زنانه

شاید سالهای نه چندان دور دیدن زنانی سوار بر دوچرخه در سطح شهر برای اکثر ما غریب و تعجب بر انگیز بود و معدود موارد موجود نیز به ورزش صبحگاهی  روزهای جمعه و یا حرکت های خانوادگی در ساعات پایانی شب در مسیر های خلوت حاشیه ای محدود میشد ولی متاسفانه این روزها شاهد جولان […]

شاید سالهای نه چندان دور دیدن زنانی سوار بر دوچرخه در سطح شهر برای اکثر ما غریب و تعجب بر انگیز بود و معدود موارد موجود نیز به ورزش صبحگاهی  روزهای جمعه و یا حرکت های خانوادگی در ساعات پایانی شب در مسیر های خلوت حاشیه ای محدود میشد ولی متاسفانه این روزها شاهد جولان این دوچرخه سواران در تمامی ساعات روز و قسمت های مختلف شهر آن هم نه به نیت ورزش و تفریح بلکه بیشتر برای خود نمایی و تبرج های جاهلانه هستیم.

اینکه چه بر سر ما آمده که در شهری با چنین سابقه مذهبی و ایثارگری باید شاهد چنین صحنه های دردناکی باشیم خود بحثی طولانی می طلبد ولی در این میان بیشترین سوال و تعجب متوجه غیرتی است که از ما در زیر این چرخ های زنانه خُرد می شود و صدایش هم زیاد گوش متدینین و مسئولان شهر را آزار نمی دهد.

شاید اگر مسئولان ادارات مختلف با مدیریتی بهتر اولویت اختصاص فضاهای محدود ورزشی شهرمان را به بانوان داده بودند و امکان انجام ورزشهای مختلف را برای آنها فراهم می کردند، امروز کمتر مجبور به تحمل چنین حرکات ساختار شکنانه ای بودیم.

البته در این میان یک اداره خاص را نمی توان و نباید مقصر جلوه داد زیرا شهر طلایی ورزش کشور در پنج سال اخیر یکی از پایین ترین سرانه های ورزشی استان را به خود اختصاص داده و اتفاقا در این موضوع بیشترین کوتاهی را باید متوجه دستگاههای دولتی و مراکز آموزشی بزرگ شهر دانست که با وجود داشتن امکانات نسبتا مناسب، با دید بسته دولتی خود، مردم را از بهره مندی از آنها محروم کرده اند.

جدای از این بحث، عامه ما مردم نیز باید قبول کنیم که در هجمه سنگین فرهنگی دشمن،آنچنان که آقای ما انتظار داشت و بارها تذکر داد، عمل نکردیم و با کم کاری خود زمینه بروز برخی ناهنجاری های اجتماعی را بیش از پیش فراهم کرده ایم.

 در خصوص برخورد قانون با چنین مواردی نیز ذکر این نکته ضروری است که بر طبق سوال و جواب مطرح شده با یکی از مسئولان مربوطه، تنها در صورتی که دوچرخه سوار به نوعی مصداق بارز هنجار شکنی و اشاعه فحشا در جامعه باشد، قانون اجازه برخورد با آن را دارد و در غیر این صورت،دست مجریان قانون نیز چندان باز نخواهد بود.

البته به نظر می رسد در شرایط کنونی، بخشی از بانوان جامعه ما نیز ارزش و جایگاه اصلی خود را فراموش کرده اند که حاضر به انجام چنین خود نمایی های جاهلانه ای در معابر شهر می شوند وگرنه هیچگاه شان خود را در حد یک مانکن متحرک و جاذبه ای برای چشمانی ناپاک، بدین حد پایین نمی آوردند.