ناراحتی کسبه نجف آباد از تبعیض کرونایی

چند روزی از اعمال محدودیت بر «روز بازارها» و «شب بازارها» می گذرد و فعالین این مجموعه ها به هر دری  می زنند تا شاید صدای اعتراض خود را به مسئولان برسانند.

اعتراضی که متوجه تبعیض است. این افراد که بیشترشان از طبقه متوسط و بعضا رو به پایین جامعه هستند، معتقدند که اگر شرایط  بهداشتی و خطر شیوع کرونا باعث تعطیل شدن کسب و کارشان شده، پس چرا باید برخی فروشگاه های بزرگ سطح شهر، به همان روال سابق فعالیت شان را ادامه دهند.

فروشگاه هایی که حتی از دیگر شهرهای استان مشتری دارند و تراکم مشتری در داخل آن ها به حدی است که امکان انتقال کرونا، دور از ذهن نیست.

دیروز برای تهیه لباس کودک به یکی از این فروشگاه ها رفته بودیم. تنها تفاوت این مجموعه چند طبقه با هفته های قبل، این بود که خانمی در ابتدای ورود مواد ضد عفونی کننده به دست های مشتریان می زد و دست کش یک بار مصرف تعارف می کرد. یک بار هم خانمی اسپند دود کرد.

هفت، هشت تکه لباس خریدیدم و برگشتیم. لباس را که بچه پوشید، دیدیم اندازه نیست و یک ساعت بعد برگشتیم برای تعویض. فروشنده خیلی غرغر کرد ولی در نهایت جنس را عوض کرد. لباسی را هم که در خانه اقوام چندین دست چرخ خورده و حتی پوشیده شده بود را بدون این که کار خاصی برایش انجام دهد، بین بقیه لباس ها انداخت.

این مثال عینی را گفتیم که تصور نشود چون جایی شیک است، الزاما مسائل بهداشتی را به صورت کامل رعایت می کند و بازارچه های محلی چون خیلی با کلاس نیستند (از نظر برخی افراد)، حتما غیر بهداشتی بوده و بستری برای شیوع کرونا خواهند بود.

به نظر می رسد مسئولان شهرستان بهتر است در تصمیم گیری های خود، جانب انصاف و عدالت را هم رعایت کرده و تنها به اجرای قانون و ابلاغ های رسمی در مورد اقشار ضعیف بسنده نکنند. اگر مردم برای رعایت نکات بهداشتی توجیه نشده و به حرف مسئولان اعتماد نداشته باشند، تمام شهر را هم که تعطیل کنیم، فایده ای نخواهد داشت.

بازارچه

ناراحتی کسبه نجف آباد از تبعیض کرونایی