دلم از هــــجـر او گردیــــــــده بیـــــمار دو چشمم منتـــــــظر بر دیــــدن یـــار کنون من عاشقم عاشق تر از پیش ز هجران خمینی قــلب من ریــــــش کجا رفــت ناخـــدای کشتــــــی نـــــوح اَبَــــر مــــــردِ دلاور همـــــچــنان کـــــوه چه شد آن مهر، آن مـاهِ دل افـروز ؟ ز هجرانــش گرفــتـــــارم شــــب و روز مگر رنجیده خاطر گشــته از […]
دلم از هــــجـر او گردیــــــــده بیـــــمار
دو چشمم منتـــــــظر بر دیــــدن یـــار
کنون من عاشقم عاشق تر از پیش
ز هجران خمینی قــلب من ریــــــش
کجا رفــت ناخـــدای کشتــــــی نـــــوح
اَبَــــر مــــــردِ دلاور همـــــچــنان کـــــوه
چه شد آن مهر، آن مـاهِ دل افـروز ؟
ز هجرانــش گرفــتـــــارم شــــب و روز
مگر رنجیده خاطر گشــته از مــــــــا ؟
که غائب گشــته دستش از سرِ مـــا
خـــدا ،آرامـــــــش روح و روان کــــــو ؟
خدا ، سُکّان و کـشتی بان ما کـــــو ؟
خدا ، آن مهربـان تر از پــــدر کــــــو ؟
اِمامم آنکه رفـت اندر ســــــفر کـــــو ؟
دلم گردیــــده از عشقـــــش گرفتــــار
زِ هجرانــــش شده روزم شــــبِ تــــار
دلــــم گشـــــته هــــــوایی بَر جَبینش
بر آن متـــــن و کـــــلامِ دلنشیـــــنش
بـــر آن روحِ بلـــــــنــــدِ آســــــمـــانــــــی
بر آن قلبِ رئــــــوف و مهـــــــربانــــــی
بــــــر آن فریــــــادهــــــای جاودانـــــــــه
شکستــــــه پشـــــتِ فرعــــــون زمــانه
بـــر آن روزی که بر مـــا داد پیغـــــام
به پا خیزید رفت از دســــت اســلام
بر آن روزی کـــه گفـــتا با شجاعـــت
زَنَم مــن بر دهــــان شــــاه و دولــت
بــــر آن فریــــادهای همــــچـــنان رود
ز فریــــادش شکسته پشـــت نَــمرود
تمـام کاخ نشینــــــان موش گشتنــــد
چنان شامِ سیَه خامـــوش گشتــــــند
خدا ، موسیِٰ ما ، عـــــمرانِ ما کــــــو ؟
خـــــلیـــــل الله و روح اللهِ مــا کــــــو ؟
چه شـــــد آن روحِ والایِ خــمینـــــی ؟
چه شــــد آن پیــــــروِ راهِ حسینـــــــی ؟
چه شد آن اُسوه ی صبر و شجاعت؟
چه شــــــد آن مردِ حق مردِ عدالــت ؟
دلــــــــم تنــــگـــه بــــــرایِ دیـــــــدنِ او ؟
بــــــــرای گــــــریــــــــه و خـندیــــــــدنِ او
أشِـــــدّاءُ عٕلــــی الـــکُـــــفارِ مــــا کـــــو ؟
رئــوف و مهربـــان ، غم خوارِ ما کــو؟
امیـد و عشــق محرومـــان خمینـــــی
پنــــــاه و یــــــاور خوبـــــان خمیـنــــی
کـجـا رفـــــت آن خمینـــی آن دلاور ؟
که قلـــب مؤمنیـــــن بَهـــرَش زَنَد پـر
نفهمیــــــدم من آخــــر او کــه بــــوده
که این سان شد به دنیا او ستــــوده
زمانــی گفتم او را چون نَبــــــی بــــود
زمــــــانی گفتــــمش همچون علی بود
گَهـی گفتم که ایــوب است یا نـــــوح
که این سان بوده صابر همچنان کـوه
زمـانی گفــتم او را چون خلیـــل است
و یا عیســیٰ و موســــیٰ کلیـــــــم است
نمیدانــــم کــــه مــــاهِ من چه گـشته
همین دانــم که در دل هـــا نشـســته
خمینــــــی رهـــبرِ کــــلِ جهــــان بـــــود
خمینــــــی یـــــاورِ مسـتضعفــــان بــــود
چو محرومان شدند در عِیـش و عـزّت
به ناگَـه بُـــت شکــــن از بینِ مـا رفــت
شــــــدم مجنــــــون بــــــرای دیــــدنِ یـار
خــــــداونــــــدا گــــــرفتـــــــارم گرفــــتــــــار
ندانم من کــــه آن ماهَـــــم کجـــا رفـت
همـین دانــــــم که تـا عرشِ خدا رفـــت
خمینی جــــــان بگـــــو با من کجایــــــی؟
نــــــدارم مـــــن دگــــــر تـــابِ جدایــــــــی
بــــــه روز روشنــــم هـمچون شبِ تــــــار
ز عشقــــــــت مــــن گرفـتـــــارم گرفتـــــار
اَلا پرویـــــــن چــــــه گویــــــی از غــــمِ یـار
خـــــمـــینــــــی آرَمیــــــــده نـــــزد دلـــــدار
کنون هم رهبرت همچون خمینی ست
که او سیـــد علی،راهش حسینی ست
بُوَد ســـــید علی غـــــــــم خـــــوار ملــــت
رســـانــَـــد مـــــلـــــت ایــــــران به عــــــزّت
چنان قلبش رئــــــوف و مهربان اســـت
که سیل ملت از عشقش روان اســـت
مسیــــر اون چـــــنان راه خمینـــی ست
فدایِ او شَوم ، عشقش حسینــی ست
شــــــــده باعـــــــزّت ایــــران از وجــودش
هراسَــــــد خَصـــم دائـــــم از وجـــــودش
خدایـــــــا حفـــــظ فرمـــــــا رهبـــــــرِ مــــــــا
بمانَـــــــد سـایـــه ی او بــــــــر ســــــرِ مــــا
اگـــــــر رفــت از بــرِ اُمـــــت خمــــیــنــــــی
شدم دلخوش که هست اوچون خمینی
به رفتــــار و بـــه کــردارش امـام اسـت
زنامش دشمنش دائـــم به دام اســت
خـــــــدایـــــــا حفـــظ فـــــرمـا تـــو اِمامـــم
که باشــــــد اینچنیـــــــن دنیـــا به کامَــم
اطاعــــت از ولایــــت هـســــت واجــــب
بِمانَـــــد شیعــــه بــــرایــــــن امر ، راغــب
اگر پرویــــــــن تــــو خواهـــی خیرِ عُقبیٰ
اطاعـــت کُــــــن ولایــــــت را بـــــه دنیـــــــا
- نویسنده : 🖊« پروین فضیلت »
