دردسرهای آموزش مجازی مادران در نجف آباد

«خبرنگار افتخاری»:آموزش مجازی؛ لغتی که تا اواخر سال گذشته شاید کمتر آشنایی با آن داشتیم علتش هم این بود که دیدگاه تک تک افراد در مورد آموزش ثبت نام و سپس حضور در مرکز یا مراکزی برای یادگیری بود.تا اینکه با شیوع بیماری کرونا که علاوه بر به تعطیلی کشیده شدن مدارس، تعطیلی تمامی مراکز آموزشی دیگر را هم به همراه داشت و با طولانی شدن و ماندگاری این شیوع در سطح جامعه آموزش های مجازی هم شروع شد .
حالا اینکه این نوع از از آموزش چه مزیت و یا معایبی داشته جای گفت و گو دارد. شاید نشستن پای درد و دل تعدادی از والدین بتواند موجب آشنایی بیشتر مسولان با این موضوع و درنتیجه باعث اندیشیدن آنها به راه حل های جدید در این باره بشود .
«موسوی» که خودش صاحب فرزندانی سه قلو درمقطع سوم دبستان است میگوید: از زمانی که مدارس تعطیل شد و قرار شد بچه های من هم مثل دیگر بچه ها در خانه و از طریق تلویزیون و گوشی درس ها را یاد بگیرند، دردسرهای جدیدی برای ما به وجود آمد که ناچار شدن بچه ها در استفاده همزمان از گوشی که مشکلات خاص خودش را دارد یکی از آنها است.

این مادر خانه دار میگوید: برای بچه های من در حین تدریس سولاتی از دروس ایجاد میشد که پرسش درباره این سولات علاوه بر اینکه احتمال بهم خوردن تمرکز دو فرزند دیگرم را داشت، معمولا پاسخ مناسبی برایش نبود .
خانم صفری مادر دیگری است که میگوید: ابتدای سال و همراه با بازگشایی مدارس هزینه قابل توجهی را برای فرزندم پرداخت کردیم اما با شیوع ویروس و تعطیل شدن مدارس علاوه بر اینکه مابقی پول به ما بازگردانده نشد، بلکه ناچار شدیم خودمان در منزل نقش معلم خصوصی را برای بچه هایمان ایفا کنیم.

این مادر که خودش همزمان در بیرون از منزل نیز شاغل است، میگوید: توجه به آمادگی روحی دانش آموزان در تعیین کردن ساعت آموزش ها، موضوع مهمی بود که در آموزش مجازی در نظر گرفته نشده بود.
«مالکی» مادر دیگری است که چهار فرزند دارد و دو فرزند او در دو مقطع مختلف مشغول به تحصیل می باشند. این مادر علاوه بر اینکه از عدم امکان خانواده اش در دسترسی به اینترنت گلایه دارد میگوید:فراهم کردن شرایط استفاده از تلویزیون هم برای دانش آموزی که سه برادر و خواهر دیگر در کنار او درمنزل به سر میبرند و هر کدامشان مایل به دیدن شبکه های دیگر تلویزیون هستند کار ساده ای نیست .
«مومنی» از دیگر مادرانی است که اگر چه فقط یک فرزند دارد اما میگوید: هیچ وقت فضای مجازی نمیتواند جایگزین مناسبی برای آموزش حضوری دانش آموزان باشد. درد و دل این مادر بیشتر پیرامون شیطنت های فرزندش و عدم تمایل او به نشستن به موقع پای آموزشهای از راه دور  است. او میگوید: استفاده از فضای مجازی و اجبار دانش آموزان به این کار علاوه بر اینکه ممکن است ضررهای جسمی برای آنان داشته باشد، میتواند آنها را ناخود آگاه به سوی بازی گوشی و عدم تمرکز در لحظات تدریس کشانده و در بعضی موارد موجب کشمکش میان دانش آموز و والدین بشود .
از قصه پر غصه فضای مجازی که بگذریم، نابرابری آموزشی،همان داستان همیشگی دارا و ندار است که در این بین مطرح میشود. دانش آموزانی که هیچ گونه دسترسی به فضای مجازی ندارند، بهترین گواه بر این واقعیت هستند. سال آینده با تمام ابهامات پیرامون شرایط جامعه و بیماری همه گیر کرونا، شاید آموزش مجازی بتواند به عنوان یک آموزش مکمل برای دانش آموزان باشد اما هرگز نمی تواند جای آموزش حضوری را پر کند.

(تمامی اسامی مستعار هستند)

دانش آموزان دختر

دردسرهای آموزش مجازی مادران در نجف آباد