پزشکان نجف آباد در دهه ۳۰

همان‌طور که قبلاً اشاره کردم اول آذر ۱۳۳۵ با دفاع از پایان‌نامه که در آن موقع تز (tez) گفته می‌شد دوران دانشجویی تمام شد و اکنون بایستی که وارد بازارکار شده به طبابت بپردازم. در آنزمان کادر پزشکی نجف‌آباد و حومه که شامل دهات متعدد کرون و قهدریجان و قلعه شاه و قلعه سفید و کهریزسنگ، متشکل بود از مرحوم دکتر علی پزشکی که هم ریاست بهداری و هم بیمارستان را به عهده داشت و به علاوه مطب ایشان در مرکز شهر بنام باغ ملی که اکنون نیز میدان بزرگی است قرار داشت و ایشان تنها طبیب تحصیل کرده و دارای دیپلم دکترا بود.

چند پزشک مجاز دیگر که دارای تجربیات علمی پزشکی و بدون تحصیلات و بنام پزشک مجاز نامیده می‌شدند که مرحومان سلیمان آقا شفیعی حبیب‌اله حکیمی، نعمت‌اله برومند و فتح‌اله خان مهجور که نامبرده ساکن اصفهان بود و فقط جمعه‌ها به نجف‌آباد می‌آمد از آن جمله بودند.

علاوه بر پزشکان مجاز پرستاران و آنهایی که به نحوی در کادر درمانی مشغول بودند نیز به طبابت و تزریقات می‌پرداختند. از جمله شخصی بنام آذری که حتی تصدیق نداشت و در بیمارستان جزء پرستاران بود در منزل خود اتاقی به عنوان مطب دایر کرده بود و معروف به دکتر آذری بود در صورتی که مرحوم دکتر پزشکی بنام پسر ملا عباس نامیده می‌شد.

مردم برای اینکه نهایت سعی و کوشش خود را برای بهبودی مریضشان کرده باشند و به قول معروف کوتاهی نکرده باشند میگفتند حتی دکتر آذری نیز ایشان را مداوا کرده و مؤثر واقع نشده.

بخشی از کتاب «خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی» به اهتمام فضل الله خلیلی، کاری از انتشارات مهر زهرا (س)

کتاب «خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی» به همت «فضل الله خلیلی»؛ کاری از انتشارات مهر زهرا(س)

پزشکان نجف آباد در دهه ۳۰