1- در شرح قانون مدنى ايران ، تاليف دكتر على شايگان صفحه 366 مى نويسد: (اسـتقلالى كه زن در دارايى خود دارد و فقه شيعه از ابتدا آن را شناخته است در يونان و روم و ژرمـن و تـا چـنـدى پـيـش هـم در حـقـوق غـالب كـشـورهـا وجـود نـداشـتـه ، يـعـنـى مثل صغير و مجنون ، محجور و از تصرف در اموال خود ممنوع بوده . در انگلستان كه سابقا شـخـصـيـت زن در شخصيت شوهر محو بود، دو قانون : يكى در 1870 و ديگرى در 1882 ميلادى به اسم قانون مالكيت زن شوهردار، از زن رفع حجر نمود).
2- لذات فلسفه ، ص 155 ـ 159.
3- يس / 40.
4- حديد / 25.
انفال / 60.
6- بقره / 188.
7- اعراف / 20.
8- اعراف / 22.
9- اعراف / 21.
10- بقره / 187.
11- ترجمه تاريخ آلبرماله ، ج 4 / ص 366.
12- همان ، ج 5 / ص 234.
13- بقره / 30.
14- انشقاق / 6.
15- شمس / 7 و 8.
16- تين / 4.
17- انسان موجود ناشناخته ، چاپ سوم ، ص 100.
18- روم / 21.
19- نساء/ 19.
20- نساء / 32.
21- نساء / 7.
22- اعراف / 189.
23- نساء / 7.
24- نساء / 86.
25- بقره / 236.
26- حديد / 25.
27- بقره / 229.
28- بقره / 231.