اولین دفن در قبرستان جدید نجف آباد چند سال مانده به پیروزی انقلاب، قبرستان جدید نجف‌آباد آماده شد و همه منتظر یک جنازۀ خاص بودند تا با آن، قبرستان را افتتاح کنند. متنفذین و مسئولان، نظرشان روی یک شخصیت روحانی بود ولی کشته شدن یک دانشجوی نجف‌آبادی ورق را برگرداند. «رمضان ابراهیمی» دانشجوی سال سوم

بیشتر پزشکان نجف آباد، بابی یا بهایی بودند بین پزشکان نجف‌آبادی با برخی ارتباط نزدیک‌تری داشتم و شاهد انصاف و مردم‌داری‌شان بودم. دکتر ابرقویی و کاظمیان هر دو با بیمار بسیار خوش‌برخورد و مودب بودند و تمام داروهایی که شرکت‌های توزیع به عنوان هدیه برایشان می‌آوردند را به جای فروش در بازار آزاد، به بیمارهای

بازدید اعضای جبهه ملی از نجف آباد آثار وحشی‌گری رژیم، تا چند‌ ماه به حالت موزه درآمده بود و علاوه بر نجف‌آبادی‌ها، از شهرها و حتی استان‌های همجوار برای بازدید راهی شهر می‌شدند. در این بین یکی از بچه ها که به واسطۀ تحصیل در یکی از دانشگاه‌های تهران، با افراد سرشناسی آشنا شده بود،

اولین اعتصاب در نجف آباد اولین چیزی که در نجف آباد، با دستگاه چاپ کردیم، اعلامیه عزای عمومی و اعتصاب بازار بود به مناسبت اعتراض به مقالۀ توهین‌آمیز روزنامۀ اطلاعات در مورد امام خمینی. مقاله را شخصی با اسم مستعار «احمد رشیدی مطلق» با عنوان «استعمار سرخ و سیاه» در دی ماه۵۶ نوشته بود و

آغاز فعالیت کمیته انقلاب در نجف آباد هنوز انقلاب پیروز نشده بود که تعدادی از جوانان نجف آباد به صورت خود‌جوش، خانه‌ای روبه‌روی حوزۀ علمیۀ قدیم را تبدیل کردند به کمیتۀ غیر‌رسمی. تعدادی از مجرمان را در زیرزمین خانه زندانی کرده و مشغول گشت‌‌زنی، تامین امنیت و رفع و رجوع امورات مردم شدند. چند هفته‌ای

رختشوی خانه های نجف آباد هانری رنه دالمانی سیاح اروپایی، حین عبور از نجف آباد به گشت وگذار در آن پرداخته، دیده های خود را در سفرنامه اش نوشته است، او رختشوی خانه ای را که در محل میدان آن زمان وجود داشته مشاهده و آن را چنین توصیف کرده است. « …. پس از

یخچال های نجف آباد در غیبت برق و تجهیزات امروزی، در چهار گوشۀ شهر یخچال‌هایی در عمق زمین ساخته شده بود که بخشی از نیاز تابستانۀ شهروندان به یخ را تامین می‌کرد. یخچال‌های منطقۀ اصفهان برعکس دیگر نقاط کشور فاقد گنبدهای مرتفع بر روی گودال اصلی بودند ولی مثل آن‌ها دیوار بلندی در جنوب یخچال

آتش زدن دفتر حزب رستاخیز در نجف آباد اوایل سال۵۷ تصمیم گرفتیم این تصاویر و برخی مدارک مربوط به حزب رستاخیز را بدزدیم. بعد از چند‌شب و روز شناسایی و رصد وضعیت تردد به ساختمان که نگهبانی هم نداشت، نصف‌شب قفل‌آویز درب را شکستیم و رفتیم داخل بایگانی. درِ ورودی‌اش حدود دو‌متر عقب‌تر از ساختمان

برج و باروی کله پزها در نجف آباد در شمال شرقی میدان مرکزی شهر نجف آباد،کوچه ای وجود دارد که در قدیم به کوچه کله پزها (کوچه عاطفی) معروف بود. «عباس» و «حسین» دو برادر در این کوچه صاحب مِلک و خانه ای بودند که هر کدام مجهز به برج و باوریی بود. این دو

حماسۀ لودری جهاد سازندگی نجف آباد در آبادان شب قبل عراق حمله‌ای غافلگیرانه تدارک دیده بود تا با نفوذ از ذوالفقاریه، کار آبادان را تمام کند. پلی بسیار پیشرفته را به سرعت در نقطه‌ای کم‌عرض از رودخانۀ بهمن‌شیر مونتاژ کرده و وارد شده بودند. همان موقع «دریاقلی سورانی» که آن‌جا اوراقی داشت، متوجه شده و

انتخابات انتصاباتی در نجف آباد هر چهار سال یک بار، انتخاباتی برگزار و تعدادی به عنوان اعضای «انجمن شهر» یا همان شورای شهر فعلی انتخاب می‌شدند. البته این انتخابات، مثل مجلس شورای ملی در بیشتر موارد حالت انتصابی و تشریفاتی داشت. خودم به چشم دیدم که در یکی از شعبه‌های اخذ رای، کارگران شهرداری را

روایتی از ساخته شدن مسجد جامع نجف آباد ساختمان مسجد جامع نجف آباد، از مصالح گران قیمت و تزئینات آن چنانی برخوردار نبود. به نظر می رسد برای بنا و ساختمان مسجد، بودجه چندانی اختصاص نیافته بود. دیوارها، گچ کشی و کف شبستان نیز از گچ پوشیده شده بودند. ستون های شبستان همان طورکه گفته