همان‌طور که قبلاً اشاره کردم اول آذر 1335 با دفاع از پایان‌نامه که در آن موقع تز (tez) گفته می‌شد دوران دانشجویی تمام شد و اکنون بایستی که وارد بازارکار شده به طبابت بپردازم. در آنزمان کادر پزشکی نجف‌آباد و حومه که شامل دهات متعدد کرون و قهدریجان و قلعه شاه و قلعه سفید و کهریزسنگ، متشکل بود از مرحوم دکتر علی پزشکی که هم ریاست بهداری و هم بیمارستان را به عهده داشت و به علاوه مطب ایشان در مرکز شهر بنام باغ ملی که اکنون نیز میدان بزرگی است قرار داشت و ایشان تنها طبیب تحصیل کرده و دارای دیپلم دکترا بود.

خود من در سال 1347 موفق به اخذ مدرک تخصص بیماری‌های داخلی قلب از دانشگاه تهران شدم و چون در آنزمان تنها پزشک متخصص داخلی بهداری استان بودم. به ریاست بخش داخلی بیمارستان فیض منصوب شدم ولی چون مرحوم پدر و مادرم علاقه‌مند بودند که آنها را ترک نکنم لذا تا سال 1352 با وجود آنکه محل کارم در اصفهان و بخش داخلی بود ولی مطب و منزلم را تا موقعی که مرحوم پدرم زنده بود در نجف‌آباد ترک نکردم.

خواب‌های تابستانی در نجف‌آباد یکی از خاطرات فراموش نشدنی من که هنوز نیز از یادآوری آن لذت می‌برم. شب‌های تابستان مخصوصاً شبهای مهتاب و خوابیدن روی پشت بام بود. همان طور که قبلاً تذکر داده شد خانه‌های نجف‌آباد تماماً یک طبقه و با خشت خام و گل و طاق اتاق‌ها از نوع طاق و چشمه

اولین مدرسه دولتی نجف‌آباد اولین مدرسه دولتی و اداره فرهنگ آنروز نجف‌آباد در (سال ۱۳۱۵ش) عبارت بود از یک دفتر کار که توسط مرحوم نظام  اداره می‌شد و شش کلاس ابتدایی و سه کلاس دبیرستان و به قول آنروز تا سیکل داشت. معلم کلاس اول به مرحوم حاجی معلم معروف بود. شخصی با ریش بلند