8 - دعاى امام صادق عليه السلام وقتى منصور براى كشن آن حضرت به مدينه نيروفرستاد (و اين نهمين بار بود.)
اين دعا را از كتاب خصائص ⁽⁴⁰⁹⁾ حافظ ابو الفتح محمد بن احمد بن احمد بن على نظنرى مى آوريم . (اين نطنزى را محمد بن (محمد بن حسن ) نجار (578-643) در ذيل تاريخ بغداد ستوده است . او از جمله چنين مى گويد: ابو الفتح محمد بن (احمد بن ) على اصفهانى نظنرى ... نظنر شهر كوچكى است نزديك اصفهان . او در برخى فضيلت ها از هم عصرانش پيش بود.) وى در كتاب خصائص چنين گويد:
نزد امام ابو منصوربن ابى شجاع حديث خواندم : پدرتان امام حافظ (ابو شجاع ) براى شما روايت كرد (و او تاءييد كرد):
ابوالفضل عبدالوحد بن على بن نوعه - ابوالعباس احمد بن ابراهيم بن تركان - منصور بن محمد بن جعفر صيرفى - ابوالحسن اسحاق بن عبدالرب بن المفضل - عبدالله بن عبدالحميد - محمد بن مهران اصفهانى - خلاد بن يحيى (بن صفوان ) - قيس بن ربيع - پدرش ، ربيع :
روزى منصور مرا فرا خواند و گفت : نمى بينى از دست اين حبشى چه به من مى رسد؟ گفتم : او كيست ، سرورم ؟ گفت : جعفر بن محمد! به خدا ريشه اش
را خواهم كند. ⁽⁴¹⁰⁾ آن گاه يكى از سر كردگان سپاه خود را خواند و گفت : با هزار سپاهى ، به مدينه برو و بر جعفربن محمد يورش برو در اين ماموريت سر او و فرزندش موسى بن جعفر را از تن جدا كن .
آن فرمانده همان ساعت بيرون آمد تا به مدينه رسيد. (امام ) جعفر بن محمد (عليه السلام ) خبر دار شد. فرمان داد دو ماده شتر آوردند. آن ها را دم در خانه بست . آن گاه فرزندش موسى عليه السلام و اسماعيل و محمد و عبدالله را گرد آورد و خود در محراب نشست و زير لب به دعا پرداخت .
ابو نصر گويد: مولايم موسى بن جعفر عليه السلام گويد: سر كرده منصور حمله كرد. پدرم را ديدم كه آرام دعا را زمزمه مى كرد. سر كرده و همه ى سپاهيان همراه وى آمدند. به آن ها گفت : اين دو ايستاده را گردن زنيد و سرشان را جدا سازيد. چنين كردند و به سوى منصور باز گشتند.
وقتى بر او وارد شدند، منصور در ظرفى كه دو سر در آن بود گردن كشيد؛ سر دو ماده شتر بود! اين چيست ؟ (سر كرده ) پاسخ داد: سرورم ! با شتاب بسيار، به خانه اى كه جعفر بن محمد در آن بود وارد شدم . سرم گيج شد و پيش روى خود را نديدم . اندام دو نفر ايستاده به نظرم آمد و پنداشتم جعفر و موسى عليه السلام اند. سر ايشان را از تن جدا ساختم ! منصور گفت : اين را پنهان بدار. من نيز - تا وقتى كه او زنده بود - به كسى نگفتم .
ربيع گويد: از موسى بن جعفر عليه السلام دعا را خواستم . فرمود: من از پدرم آن را خواستم . فرمود: اين دعاى حجاب بود:
بسم الله الرحمان الرحيم ، و اذا قرات القرآن جعلنا بينك و بين الذين لا يومنون بالاخره حجابا مستورا، و جعلنا على قلوبهم اكنه ان يفقهوه و فى آذانهم و قرا، و اذا ذكرت ربك فى القرآن وحده ولوا على ادبارهم نفورا.
اللهم انى اسالك بالاسم الذى به تحييى و تميت و ترزق و تعطى و تمنع يا ذاالجلال و الاكرم .
اللهم من ارادنا بسوء من جميع خلقك فاعم عنا عينه و اصمم عنا سمعه و اشغل عنا قلبه ، و اغلل عنا يده و اصرف عنا كيده ، و خذه من بين يديه و من خلفه و عن يمينه و عن شماله و من تحته و من فوقه ، يا ذالجلال و الاكرام .
(حضرت ) موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: پدرم كه درود خدا بر او باد فرمود: اين دعاى پوشيده ماندن از ديد همه ى دشمنان است .
9 - دعا تضرع (= مويه ) از آن حضرت  
امام صادق عليه السلام اين دعا را در سختى ها مى خواند؛ آستين بالازده و با صداى بلند و ناله و گريه ى بسيار:
اللهم لولا ان القى بيدى و اعين على نفسى و اخالف كتابك ، و قد قلت : ادعونى استجب لكم فانى قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان ، لما انشرح قلبى و لسانى لدعائك و الطلب منك ، و قد علمت من نفسى فيما بينى و بينك ما عرفت .
اللهم من اعظم جرما منى ؟ و قد ساورت معصيتك التى زجرتنى عنها بنهيك اياى و كاثرت العظيم منها التى اوجبت النار لمن عملها من خلقك ، و كل ذلك على نفسى جنيت و اياها او بقت ، الهى فتداركنى برحمتك التى بها تجمع الخيرات لاولياءك و بها تصرف السيئات عن احباءك .
اللهم انى اسالك التوبه النصوح فاستجب دعائى و ارحم عبرتى و اقلنى عثرتى . اللهم لولا رجائى لعفوك لصمت عن الدعاء و لكنك على كل حال يا الهى غايه الطالبين و منتهى رغبه الراغبين و استعاذه العائذين .
اللهم فانا استعيذك من غضبك و سوء سخطك و عقابك و نقمتك ، و من شر نفسى و شر كل ذى شر، و استغفرك من جميع الذنوب ، و اسالك الغنيمه فيما بقى من عمرى بالعافيه ابدا ما ابقيتنى ، و اسالك الفوز بالجنه و الرحمه اذا توفيقتنى فانك لذلك ⁽⁴¹¹⁾ لطيف و عليه قادر.
اللهم انى اشكو اليك كل حاجه لايجيرنى منها الا انت ، يا من هو عدتى فى كل عسر و يسر، يا من هو حسن البلاء عندى ، يا قديم العفو عنى ، اننى لاارجو غيرك و لاادعو سواك اذا لم تجبنى .
اللهم فلاتحر منى لقله شكرى و لاتويسنى لكثره ذنوبى ، فانك اهل التقوى و اهل المغفره .
الهى انا من قدر عرفت ، بئس العبد انا و خير المولى انت ، فيا مخشى الانتقام و يا مرهوب البطش يا معروفا بالمعروف ، اننى ليس اخاف منك الا عدلك و لا ارجو الفضل و العفو الا من عندك ، و انا عبدك و لا عبدلك احق باستيجاب جميع العقوبه بذنوبه منى ، و لكنى و سعنى عفوك و حلمك و اخرتنى الى اليوم .
فليت شعرى يا الهى ⁽⁴¹²⁾ لا زداد اثما اخرتنى ام ليتم لى رجائى منك و يتحقق حسن ظنى بك ، فاما بعملى فقد اعلمتك يا الهى اننى مستحق لجميع عقوبتك بذنوبى ، غير انك ارحم الراحمين و انت بى اعلم من نفسى و عند ارحم الراحمين رجاء الرحمه .
فيا ارحم الراحمين لا تشوه خلقى بالنار و لا تقطع عصبى بالنار يا الله ، و لا تفلق قحف راسى بالنار يا رحمان ، و لا تفرق بين اوصالى بالنار يا كريم ، و لاتهشم عظامى بالنار يا عفو، و لا تصل شيئا من جسدى بالنار يا رحمان ، عفوك عفوك ثم عفوك عفوك ، فانه لا يقدر على ذلك غيرك ، و انت على كل شى ء قدير.
يا محيطا بملكوت السماوات و الارض و مدبر امورهما اولها و آخرها اصلح لى دنياى و آخرتى ، و اصلح لى نفسى و مالى و ما خولتنى ، يا الله خلصنى من الخطايا، يا الله من على بترك الخطايا، يا رحيم تحنن على بفضلك ، يا عفو تفضل على بفضلك ، يا حنان جد على بسعه عافيتك ، يا منان امنن على بالعتق من النار، يا ذا الجلال و الاكرام اوجب لى الجنه التى حشوها رحمتك و سكانها ملائكتك .
يا ذاالجلال و الاكرام اكرمنى و لا تجعل لاحد من خلقك على سبيلا ابدا ما اببقيتنى ، فانه لا حول و لا قوه الا بك و انت على كل شى ء قدير، سبحانك لا اله الا انت رب العرش العظيم ، لك الاسماء الحسنى و انت عليم بذات الصدور .
(پس از دعا) حاجت خود را ذكر مى كنى .
گزيده ى دعاهاى حضرت موسى بن جعفر عليه السلام 
1 - دعاى معروف به جوشن (= زره ) ⁽⁴¹³⁾ روايت شده از آن حضرت
اين دعا از چند طريق ، از نياى سعادتمند ابو جعفر طوسى كه رضوان خدا بر او باد به ما رسيده است و در يك نسخه چنين است :
به نام خداوند بخشاينده ى مهربان . عالم خجسته و سودمند ابو على حسن بن محمد (بن حسن ) بن على طوسى (در ماه رمضان 507 در ايوان بزرگ ⁽⁴¹⁴⁾ بالاى سر مرقد مطهر مولا امير المؤ منين عليه السلام ).
نيز عالم پر بهره مايه ى سر افرازى علما شيخ الاسلام ابوالوفا عبدالجبار بن عبدالله بن على رازى (در شعبان 503، در مدرسه اش در رى ).
نيز دانشمند پرهيزگار فرخنده پى همه ى شرف و داراى هر دو فضيلت ، نجم الدين ابوالفضل المنتهى بن ابى زيدبن كاكا حسينى (در ذى الحجه ى 503، در خانه اش در گرگان ).
نيزامين خجسته شيخ ابو عبدالله محمد بن احمد بن شهريار خزانه دار بارگاه مقدس امير المؤ منين عليه السلام (در رجب 514، با اجازه ى حديثى ) - شيخ ابو جعفر محمد بن حسن بن على طوسى (در رمضان 458، در شهر مقدس نجف اشرف ) - ابو عبدالله حسين بن عبيدالله غضائرى + احمد بن عبدون + ابو طالب بن غرور + ابوالحسن صفار + ابو على حسن بن (محمد بن ) اسماعيل بن اشناس - ابوالفضل محمد ابن عبدالله بن مطلب شيبانى - محمد بن يزيد بن ابى الازهر بوشنجى نحوى - ابوالوضاح محمد بن عبدالله بن زيد نهشلى - پدرش :
امام ابوالحسن موسى بن جعفر عليه السلام فرمود:
بازگويى نعمت هاى خداوند سپاس است و وانهادن آن ها ناسپاسى . با سپاس گزارى ، به نعمت هاى حق بپيونديد و اموالتان را با زكات دادن نگاه داريد و بلا را با دعا دور سازيد كه دعا سپرى است رهايش بخش و بلاى بسيار سخت را باز مى دارد.
ابوالوضاح گويد: پدرم گفت : وقتى حسين بن على بن حسن بن حسن (حسن بن على بن ابى طالب عليهم السلام ) شهيد فخ به شهادت رسيد و مردم از گرد او پراكنده شدند و سر بريده ى او را با همراهان اسير وى ، نزد موسى بن مهدى (هادى عباسى ) آوردند، (خليفه ) با نگاه به اسيران ، اين ابيات را ياد كرد:
- عموزادگان ! پس از آن كه قافيه ها را در بيابان غميم ⁽⁴¹⁵⁾ به خاك سپرديد، زبان به شعر مگشاييد.
- ما چون آن كس نبوديم كه بر او دست مى يافتيد؛ آن گاه ستم بپذيريم يا به داورى تن دهيم .
- تنها فرمان تيغ در ميان ما چيره است و هرگاه شمشير خرسند شود، ما خرسند مى شويم .
- عمو زادگان ما! آن چه جنگ در ميان ما (دو گروه ) فراكشيد مرا اندوهناك ساخت ؛ اگر عاملى نزديك كننده (ى ما به هم ) مى بود.
- اگر بگوييد: بر ما ستم ، رفت ، ما نبوديم كه ستم كرديم ؛ آرى ما بد (و سخت ) گرفتيم .
سپس يكى از اسيران را پيش خواند و پس از سرزنش وى ، او را كشت و اين كا را با گروهى از فرزندان امير مومنان عليه السلام كرد. آن گاه به ياد كرد يكايك طالبيان (فرزندان امير المؤ منين عليه السلام ) پرداخت و بد گويى كرد تا به حضرت موسى بن جعفر عليه السلام رسيد و گفت : به خدا، حسين (شهيد فخ ) جز به فرمان او قيام نكرد و جز راه دوستى او نپيمود كه او وارث (امر امامت ) در اين خاندان است . خدايم بكشد؛ اگر او را زنده بگذارم !
ابو يوسف يعقوب بن ابراهيم قاضى - كه در برابر خليفه جرات داشت - گفت : اى فرمان رواى مسلمانان ! بگويم يا خاموش بمانم ؟ گفت : خدا مرا بكشد؛ اگر از موسى بن جعفر در گذرم ! اگر از (پدرم ) مهدى نشنيده بودم كه منصور (صادق عليه السلام ) نسبت به خاندانش ستايش مى كرد و اگر نشنيده بودم كه (عموى پدرم نخستين خليفه ى عباسى ) سفاح او را مى ستود و بزرگ مى داشت ، گورش را مى شكافتم و او را به آتش ‍ مى سوازندم !
ابو يوسف قاضى سوگند ياد كرد كه زنانش طلاق داده و همه ى بردگانش ‍ آزاد باشند و همه ى دارايى هايش بخشيده و ستورانش وقف باشند و پياده به خانه ى خدا رود ⁽⁴¹⁶⁾، اگر موسى بن جعفر عليه السلام آهنگ شورش در سر داشته باشد؛ نه او نه هيچ يك از فرزندانش و اين شايسته ى ايشان نيست . آن گاه زيديه و گرايش ايشان را ياد كرد و گفت : از زيديه تنها همين گروه مانده بودند كه همراه حسين (شهيد فخ ) قيام كردند و خليفه بر آن ها پيروز شد.
آن قدر با مهربانى با او سخن گفت تا خشمش فرو نشست . على بن يقطين داستان را براى حضرت موسى بن جعفر عليه السلام نوشت . نامه رسيد. صبح هنگام ، امام عليه السلام خانواده و دوستان خويش را گرد آورد و خبر را باز فرمود.
سپس افزود: در اين باره چه نظرى داريد؟ گفتند:
خدا كار شما و ما همراهتان سامان دهد! رايمان اين است كه خود را از اين زور گو دور و پنهان بداريد كه از آسيب و بيداد و ستم او امانى نيست ؛ به ويژه آن كه شما و ما را تهديد كرده است .
امام عليه السلام لب خندى زدند؛ سپس اين بيت كعب بن مالك سلمى را ياد كردند:
قريش پنداشته است كه بر پروردگار خويش پيروز گردد! بى شك ، در افتاده با اين همواره پيرروز، شكست خواهد خورد. ⁽⁴¹⁷⁾
آن گاه به دوستان حاضر و خانواده ى خويش روى آورد و فرمود:
بيمتان مباد! نخستين نامه اى كه از عراق خواهد آمد خبر هلاكت موسى بن مهدى را خواهد آورد. گفتند: خداوند كار ساز شما باشد؛ چگونه ؟ فرمود: به حرمت صاحب اين قبر سوگند، او هم او مرد! به خدا اين حق است ؛ چنان كه شما سخن مى گوييد ⁽⁴¹⁸⁾. اكنون برايتان مى گويم :
بعد از تعقيبات ، در جاى نماز خود نشسته بودم . چشمانم اندكى به خواب رفت . جدم پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به رويايم آمد. از موسى بن مهدى به حضرتش شكايت بردم و از كارهايى كه درباره ى اهل بيت آن حضرت روا داشته است و اين كه من از آشوبگرى او بيمناك ام . (جدم ) به من فرمود: موسى ! نگران مباش .
خداوند اندكى پيش دشمنت را نابود ساخت . سپاس حق را نيكو به جاى آر.
امام عليه السلام در اين جا به سوى قبله روى كرد و دست به دعا برداشت .
ابوالوضاح گويد: پدرم برايم گفت : گروهى از خويشاون و ياران نزديك حضرت كاظم عليه السلام روزها به نزد آن حضرت مى آمدند و در آستين هاشان حضرت كاظم عليه السلام روزها به نزد آن حضرت مى آمدند و در آستين هاشان تخته هاى ظريف چون آبنوس و قلم به همراه داشتند. وقتى امام هفتم عليه السلام تخته هاى ظريف چوب آبنوس و قلم به همراه داشتند. وقتى امام هفتم عليه السلام سخنى مى فرمود يا در مورد حادثه اى حكمى بيان مى داشت ، آن چه را مى شنيدند مى نوشتند.
ما شنيديم كه حضرتش به سپاس خداوند كه بزرگى اش شكوهمند باد چنين دعا فرمود:
الهى كم من عدو انتضى على سيف عداوته و شحذ لى ظبه مديته ، و ارهف لى شجاحده و داف لى قواتل سمومه و سدد نحوى صوائب سهامه ، و لم تنم عنى عين حراسته ، و اضمر ان يسومنى المكروه و تجرعنى ذعاف مرارته .
فنظرت الى ضعفى عن احتمال الفوادح و عجزى عن الانتصار ممن قصدنى بمحاربته و وحدتى فى كثير من ناوانى و ارصادهم لى فيما لم اعمل فيه فكرى فى الارصاد له بمثله ، فايدتنى بقوتك و شددت ازرى بنصرك و فللت لى شباحده و خذلته بعد جمع عديده و حشده ، و اعليت كعبى عليه و وجهت ما سدد الى من مكائده اليه ورددته و لم يشف غليله و لم تبرد حرارات ⁽⁴¹⁹⁾ غيظه ، و قد عض على انامله و ادبر موليا قد اخفقت سراياه .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من باغ بغانى بمكائده و نصب لى اشراك مصائده و وكل بى تفقد رعايته و اضبا الى اضباء السبع لطريدته انتظارا لانتهاز فرصته و هو يظهر لى بشاشه الملق و يبسط وجها غير طلق .
فلما رايت دغل سريرته و قبح ما انطوى عليه لشريكه فى ملبه و اصبح مجلبا الى فى بغيه ، اركسته لام راسه و اتيت بنيانه من اساسه فصر عته فى زبيته و ارديته فى مهوى حفرته (و جعلت خده طبقا لتراب رجله و شغلته فى بدنه و رزقه ) ⁽⁴²⁰⁾، و رميته بحجره و خنقته بوتره و ذكيته بمشاقصه و كببته بمنخره و رددت كيده فى نحره و وثقته بندامته و فتنته ⁽⁴²¹⁾ بحسرته ، فاستخذل و استخذا و تضاءل بعد نخوته و انقمع بعد استطالته ذليلا ماسورا فى ربق حبائله التى كان يومل ان يرانى فيها يوم سطوته ، و قد كدت يا رب لو لا رحمتك يحل بى ماحل بساحته .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من حاسد شرق بحسده و شجى بغيظه و سلقنى بحد لسانه و وخزنى بموق عينه و جعل عرضى غرضا لمراميه و قلدنى خلالا لم يزل فيه ، فناديتك يا رب مستجيرا بك واثقا بسرعه اجابتك متوكلا على ما لم ازل اعرفه من حسن دفاعك ، عالما انه لم يضطهد من اوى الى ظل كنفك و ان لا تقرع الفوادح من لجا الى معقل الانتصار بك فحصنتنى من باسه بقدرتك .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من سحائب مكروه قد جليتها و سماء نعمه امطرتها و جداول كرامه اجريتها و اعين احداث طمستها و ناشئه رحمه نشرتها و جنه عافيه البستها و غوامر كربات كشفتها و امور جاريه قدرتها، لم تعجزك اذ طلبتها و لم تمتنع عليك اذ اردتها.
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لا نعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من ظن حسن حققت و من عدم املاق جبروت و من مسكنه فادحه حولت و من صرعه مهلكه انعشت و من مشقه ارحت ، لاتسال يا سيدى عما تفعل و هم يسالون و لا ينقصك ما انفقت ، و لقد سئلت فاعطيت و لم تسال فابتدات ، و استميح باب فضلك فملا اكديت . ابيت الا انعاما و امتنانا و الا تطولا يا رب و احسانا، و ابيت يا رب و احسانا، و ابيت يا رب الا انتهاكا لحرماتك و اجتراء على معاصيك و تعديا لحدودك و غفله عن وعيدك و طاعه لعدوى و عدوك .
لم يمنعك يا الهى و ناصرى اخلالى بالشكر عن اتمام احسانك و لا حجزنى ذلك عن ارتكاب مساخطك .
اللهم فهذا مقام عبد ذليل اعترف لك بالتوحيد و اقر على نفسه بالتقصير فى اداء حقك و شهد لك بسبوغ نعمتك عليه و جميل عاداتك عنده و احسانك اليه .
فهب لى يا الهى و سيدى من فضلك ما اريده سببا الى رحمتك و اتخذه سلما اعرج فيه الى مرضاتك و آمن به من سخطك بعزتك و طولك ، و بحق محمد نبيك و الائمه صلوات الله عليها و عليهم اجمعين .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبد امسى و اصبح فى كرب الموت و حشرجه الصدر و النظر الى ما تقشعر منه الجلود و تفزع اليه القلوب و انا فى عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لايغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل عل محد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبد امسى و اصبح سقيما موجعا مدنفا فى انين و عويل يتقلب فى غمه و لا يجد محيصا و لا يسيغ طعاما و لا يستعذب شرابا و لا يستطيع ضرا و لا نفعا، و هو فى حسره و ندامه و انا فى صحه من البدن و سلامه من العيش ، كل ذلك منك .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبد امسى و اصبح خائفا مرعوبا مسهدا مشفقا وحيدا وجلا هاربا طريدا، واو منحجزا فى مضيق او مخباه من المخابى ، قد ضاقت عليه الارض برحبها و لايجد حليه و لا منجى و لا ماوى و لا مهربا، و انا فى امن (و امان ) ⁽⁴²²⁾ و طمانينه و عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لايغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح مغلولا مكبلا بالحديد بايدى العداه و الايرحمونه ، فقيدا من اهله و ولده ، منقطعا عن اخوانه و بلده ، يتوقع كل ساعه بايه قتله يقتل و باى مثله يمثل و انا فى عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لايغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لا نعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح يقاسى الحرب و مباشره القتال بنفسه ، قد غشيته الاعداء من كل جانب و السيوف و الرماح و آله الحرب ، يتقعقع فى الحديد مبلغ مجهوده ، و لا يعرف حيله و لا يجد مهربا، قد ادنف بالجراحات او مستخطا بدمه تحت السنابك و الارجل ، يتمنى شربه من ماء او نظره الى اهله و ولده و لا يقدر عليها و انا فى عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبدامسى و اصبح فى ظلمات البحار و عواصف الرياح و الاهوال و الامواج يتوقع الغرق و الهلاك لا يقدر على حليه ، او مبتلى بصاعقه او هدم او غرق او حرق او شرق او خسف او مسخ او قذف ، و انا فى عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لايغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبد امسى و اصبح مسافرا شاحطا ⁽⁴²³⁾ عن اهله و وطنه و ولده متحيرا فى المفاوز، تائها مع الوحوش و البهائم و الهوام وحيدا فريدا، لايعرف حيله و لايهتدى سبيلا، او متاذيا ببرد او حر او جوع او عرى او غيره من الشدائد، مما انا منه خلو و انا فى عافيه من ذلك كله .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لايغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و كم من عبد امسى و اصبح فقيرا عائلا عاريا مملقا مخفقا مهجورا جائعا ظمانا ينتظر من يعود عليه بفضل ، او عبد وجيه هو اوجه منى عندك او اشد ⁽⁴²⁴⁾ عباده لك مغلولا مقهورا قد حمل ثقلا من تعب العناء و شده العبوديه و كلفه الرق و ثقل الضريبه ، او مبتلى ببلاء شديد لا قبل له به الا بمنك عليه ، و انا المخدوم المنعم المعافى المكرم فى عافيه مما هو فيه .
فلك الحمد يا رب من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لا نعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين .
الهى و مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح شريدا طريدا حيرانا متحيرا جائعا خائفا حاسرا ⁽⁴²⁵⁾ فى الصحارى و البرارى ، قد احرقه الحر و البرد، و هو فى ضر من العيش و ضنك من الحياه و ذل من المقام ، ينظر الى نفسه حسره لا يقدر لها على ضر و لا نفع و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرامك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لا نعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا ارحم الراحمين .
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح عليلا مريضا سقيما مدنفا على فرش العله و فى لباسها يتقلب يمينا و شمالا، لا يعرف شيئا من لذه الطعام و لا من لذه الشراف ، ينظر الى نفسه حسره لا يستطيع لها ضررا و لا نفعا، و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و لا نعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا ارحيم الراحمين . ⁽⁴²⁶⁾
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح قد دنا يومه من حتفه و قد احدق به ملك الموت فى اعوانه ، يعالج سكرات الموت و حياضه ، تدور عيناه يمينا و شمالا، ينظر الى احبائه و اودائه و اخلائه ، قد منع عن الكلام و حجب عن الخطاب ، ينظر الى نفسه حسره فلا يستطيع لها نفعا و لا ضرا و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و لانعمك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا ارحم الراحمين .
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح فى مضائق الحبوس و السجون و كربها و ذلها و حديدها يتداوله ⁽⁴²⁷⁾ اعوانها و زبانيتها، فلا يدرى اى حال يفعل به واى مثله يمثل به ، فهو فى ضر من العيش و ضنك من الحياه ، ينظر الى نفسه حسره لا يستطيع لها ضرا و لا نفعا، و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لا يعجل ، و صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و لنعمائك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا ارحم الراحمين . ⁽⁴²⁸⁾
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح قد استمر عليه القضاء و احدق به البلاء و فارق اودائه و احبائه و اخلائه ، و امسى حقيرا ذليلا فى ايدى الكفار و الاعداء، يتداولونه يمينا و شمالا، قد حمل فى المطامير و ثقل بالحديد، لايرى شيئا من ضياء الدنيا و لا من روحها، ينظر الى نفسه حسره لايستطيع لها ضرا و لا نفعا، و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك . فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و لنعمائك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا مالك الراحمين .
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح قد اشتاق الى الدنيا للرغبه فيها الى ان خاطر بنفسه و ماله حرصا منه عليها، قد ركب الفلك و كسرت به هو فى آفاق البحار و ظلمها، ينظر الى نفسه حسره لا يقدر لها على ضر و لا نفع ، و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و لنعمائك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا مالك الراحمين .
مولاى و سيدى و كم من عبد امسى و اصبح قد استمر عليه القضاء و احدق به البلاء و الكفار و الاعداء، و اخذته الرماح و السيوف و السعام و جدل صريعا، و قد شربت الارض من دمه و اكلت السباع و الطيور من لحمه ، و انا خلو من ذلك كله بجودك و كرمك .
فلا اله الا انت ، سبحانك من مقتدر لا يغلب و ذى اناه لايعجل ، صلى على محمد و آل محمد و اجعلنى لك من العابدين و النعمائك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا مالك الراحمين .
و عزتك يا كريم لا طلبن مما لديك و لا لحن عليك و لا لجان ⁽⁴²⁹⁾ اليك و لامدن و يدى نحوك مع جرمها اليك ، فبمن اعوذ يا رب و بمن الوذ؟ احد لى الا انت . افتردنى و انت معولى و عليك معتمدى ؟! ⁽⁴³⁰⁾
و اسالك باسمك الذى وضعته على السماء فاستقلت و على الجبال فرست ، و على الارض فاستقرت ، و على الليل فاظلم و على النهار فاستنار، ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تقضى لى جميع حوائجى و تغفر لى ذنوبى كلها صغيرها و كبيرها، و توسع على من الرزق ما تبلغنى به شرف الدنيا و الاخره يا ارحم الراحمين .
مولاى بك استعنت فصل على محمد و آل محمد و اعنى ، و بك استجرت فصل على محمد و آل محمد و اجرنى ، اغننى بطاعتك عنى طاعه عبادك و بمسالتك عن مساله خلقك ، و انقلنى من ذل الفقر الى عز الغنى ، و من ذل المعاصى الى عز الطاعه ، فقد فضلتنى على كثير من خلقك جودا و كرما لا باستحقاق منى .
الهى فلك الحمد على ذلك كله ، صل على محمد و آل محمد و اجعلنى لنعمائك من الشاكرين و لالائك من الذاكرين و ارحمنى برحمتك يا ارحم الراحمين .
(راوى ) گويد: آن گاه حضرت امام موسى بن جعفر عليه السلام به ما رو كرد و فرمود: از پدرم جعفر بن محمد عليه السلام شنيدم كه به نقل از پدرانش ‍ (عليهم السلام ) از امير مومنان عليه السلام نقل مى فرمود: كه آن حضرت اين سخن را از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيد: به نعمت هاى پروردگار تواناى خويش اعتراف كنيد و از همه ى گناهانتان بدو باز گرديد كه او بندگان سپاس گزار خود را دوست مى دارد.
(راوى ) گويد: آن گاه به نماز برخاستيم و همه رفتند. گرد آمدند ديگرشان براى خواندن نامه ى حاوى مرگ موساى عباسى و بيعت براى هارون بود!
2 - دعاى معروف به اعتقاد از آن حضرت  
شيخ على بن محمد بن يوسف حرانى - سيخ ابو عبدالله محمد ابن عبدالله بن ابراهيم بن جعفر نعمانى كاتب رضى الله عنه - ابو على (محمد) بن همام - ابراهيم بن اسحاق نهاوندى - ابو عبدالله حسين ابن على اهوازى - پدرش ، على بن مهزيار اهوازى :
شنيدم مولايم امام هفتم عليه السلام اين دعا را - كه دعاى اعتقاد است - مى خواند:
الهى ان ذنوبى و كثرتها قد غيرت وجهى عندك و حجبتنى عن استيهال رحمتك و با عدتنى عن استنجاز مغفرتك ، و لو لا تعلقى بالائك و تمسكى بالرجاء لما وعدت امثالى من المسرفين و اشباهى من الخاطئين - بقولك : يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ، ان الله يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور الرحيم . ⁽⁴³¹⁾، و حذرت القانطين من رحمتك فقلت : و من يقنط من رحمه ربه الا الضالون . ⁽⁴³²⁾ ثم ندبتنا برحمتك الى دعاءك فقلت : ادعونى استجب لكم . ان الذين يستكبرون و عن عبادتى سيد خلون جهنم داخرين . ⁽⁴³³⁾ - الهى لقدكان ذل الاياس ‍ على مشتملا و القنوط من رحمتك بى ملتحفا.
الهى قد وعدت المحسن ظنه بك توابا و اوعدت المسى ء ظنه يك عقابا.
اللهم و قد اسبل دمعى حسن ظنى بك فى عتق رقبتى من النار و تغمد زللى و اقالخ عثرتى ، و قلت و قولك الحق لاخلق له و لا تبديل : يوم ندعو كل اناس بامامهم . ⁽⁴³⁴⁾، ذلك يوم النشور، اذا نفخ فى الصور ⁽⁴³⁵⁾ و بعثر ما فى القبور. ⁽⁴³⁶⁾
اللهم انى اقر و اشهد اعتراف و لااجحد، و اسرو اظهر و اعلن و ابطن بانك انت الله الذى لا اله الا انت ، وحدك لا شريك لك ، و ان محمدا عبدك و رسولك ، و ان عليا امير المومنين و سيد الوصيين و وارث علم النبيين و قاتل المشركين و امام المتقين و مبير المنافقين و مجاهدين الناكثين و القاسطين و المارقين امامى و محجتى و من لا اثق بالاعمال - و ان زكت - و لا ارها منجيه - و ان صلحت - الا بولايته و الانتمام به و الاقرار بفضائله و القبول من حملتها و التسليم لرواتها.
اللهم و اقر باوصيائه من ابنائه ائمه و حججا و ادله و سرجا و اعلاما و منارا و ساده و ابرارا، و ادين بسرهم و جهرهم و ظاهرهم و باطنهم ، و حيهم و ميتهم و شاهدهم و غائبهم ، لا شرك فى ذلك و لا ارتياب و لا تحول عنهم و لا انقلاب .
اللهم فادعنى يوم حشرى و حين نشرى با مامتهم و احشرنى فى زمرتهم و اكتبنى فى اصحابهم و اجعلنى من اخوانهم و انقذنى بهم يا مولاى من حر النيران ، فانك ان عفيتنى منها كنت من الفائزين .
اللهم و قد اصبحت فى يوم هذا الا ثقه لى و لا مفزع و لا ملجا و لا ملتجا غير من توسلت بهم اليك من آل رسولك صلى الله عليه على امير المؤ منين و سيدتى فاطمه الزهراء و الحسن و الحسين و لائمه من ولدهم و الحجه ⁽⁴³⁷⁾ و فاسق باغ ⁽⁴³⁸⁾، و من شر ما اعراف ما انكر و ما استتر على و ما ابصر، و من شر كل دابه ربى آخذ بناصيتها، ان ربى على صراط مستقيم .
اللهم توسلى اليك بهم و تقربى بمحبتهم ، افتح على ابواب رحمتك و مغفرتك و حببنى الى خلقك و جنبنى عداوتهم و بعضهم ، انك على كل شى ء قدير.
اللهم و لكل متوسل ثواب و لكل ذى شفاعه حق ، فاسالك بمن جعلته اليك سبى و قدمته امام طلبتى ان تعرفنى بركه يومى هذا و عامى هذا و شهرى هذا.
اللهم فهم معولى فى شدتى و رخائى و عافيتى و بلائى و نومى و يقظتى ، و ظعنى و اقامتى و عسرى و يسرى و صباحى و مسائى و منقلبى و مثواى ، اللهم فلاتخلنى بهم من نعمتك و لا تقطع رجائى من رحمتك ، و لا تفتنى با غلاق ابواب الارزاق و انسداد مسالكها، و افتح لى من لدنك فتحا يسيرا و اجعل لى من كل ضنك مخرجا و الى كل سعه منهجا، برحمتك يا ارحم الراحمين .
اللهم و اجعل الليل و النهار مختلفين على برحمتك و معافاتك و منك و فضلك ، و لا تفقرنى الى احد من خلقك ، برحمتك يا ارحم الراحمين ، انك على كل شى ء قدير و بكل شى ء محيط، و حسبنا الله و نعم الوكيل .