ج - غسل
1063 - امام صادق (عليه السلام ):
در پاسخ زنديقى كه پرسيد: علت غسل جنابت چيست ؟ همانا آميزش ‍ كننده ، كارى حلال انجام داده است و كار حلال هم مايه آلودگى نيست -: جنابت ، همانند حيض است ؛ چرا كه نطفه ، خونى است استحكام نايافته و آميزش هم امكانپذير نيست ، مگر به حركتى سخت و شهوتى چيره . پس ، چون به پايان رساند، بدن ، نفس مى كشد و مرد از نفس آن ، در خود بويى بد احساس مى كند. غسل براى همين واجب شده است و البته غسل جنابت ، افزون بر اين ، امانتى است كه خداوند به بندگان خويش سپرده است تا از اين رهگذر، آنان را بيازمايد.⁽¹³⁰⁾
1064 - امام رضا (عليه السلام ):
علت غسل جنابت ، پاكيزگى است تا انسان را از آنچه از آزردگى آن كار ديده است ، تطهير شود و همه تن او پاك گردد؛ زيرا جنابت ، از همه بدن شخص ‍ برخاسته و از همين رو، تطهير همه بدن بر او واجب شده است .
اما علت آسان تر گرفتن درباره پيشاب و مدفوع ، آن است كه از جنابت بيشتر و هميشگى ترند و از همين رو، به سبب فراوانى ، مشقت آورى و بيرون آمدن آنه بدون خواست و شهوت ، خداوند، در اين باره به وضو بسنده داشته است ، در حالى كه جنابت ، تنها از لذت جويى و لذت يابى و واداشتن خود به اين كار از انسان بر مى خيزد.⁽¹³¹⁾
د - خوردن عسل
1065 - امام رضا (عليه السلام ):
درباره آميزش و آداب آن -: پس ، غسل كن و همان دم ، قدرى موميايى با شربت عسل يا با عسلى كه كف آن را برداشته باشند، بخور؛ زيرا اين كار، همانند آن آبى را كه از تو بيرون رفته است ، به تو باز مى گرداند.^{(132 )}
13/9 - آنچه انسان را بر آميزش يارى مى دهد
13/9 - 1 - خوردن زردك
1066 - امام صادق (عليه السلام ):
زردك ، مايه ايمنى از قولنج و بواسير است و به جماع ، كمك مى كند.⁽¹³³⁾
1067 - امام صادق (عليه السلام ):
خوردن زردك ، كليه ها را گرم مى كند و آلت را بر مى خيزاند.⁽¹³⁴⁾
ر. ك : ص 497 (زردك ).
13/9 - 2 - خوردن خرماى برنى
1068 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
درباره خواص خرماى برنى -: اينك اين جبرئيل است كه به من خبر مى دهد كه در اين خرمايتان ، نه ويژگى است . (از آن جمله ) شيطان را سرگشته مى كند، پشت را قوى مى سازد و بر توان نزديكى مى افزايد⁽¹³⁵⁾.⁽¹³⁶⁾
1069 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
جبرئيل مى گويد: ((خرماى برنى ... بر آب ستون فقرات مى افزايد)).⁽¹³⁷⁾
13/9 - 3 - خوردن انجير
1070 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
انجير، تازه و خشك ، بخوريد؛ چرا كه بر قدرت همبسترى مى افزايد، بواسير را ريشه كن مى كند و براى درمان نقرس و سردى مزاج ، سودمند است .⁽¹³⁸⁾
13/9 - 4 - خوردن خربزه
1071 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد خربزه ؛ چرا كه در آن ، ده ويژگى است : خوردنى است ؛ آشاميدنى است ، شستشو دهنده است ؛ خوش بوكننده است ؛ مثانه را مى شويد؛ شكم را مى شويد؛ آب امر را فراوان مى سازد؛ نيروى همبسترى را مى افزايد؛ سردى مزاج را از ميان بر مى دارد؛ و پوست را تميز مى كند.⁽¹³⁹⁾
13/9 - 5 - خوردن پياز
1072 - امام صادق (عليه السلام ):
پياز بخوريد؛ چرا كه سه ويژگى دارد: بوى دهان را خوش مى سازد، لثه را استحكام مى بخشد، و آب و توان آميزش را افزون مى كند.⁽¹⁴⁰⁾
همچنين ، ر. ك : ص 461 ح 1532 و ح 1535 - 1538.
13/9 - 6 - خوردن تخم مرغ
1073 - امام باقر (عليه السلام ):
هر كس فرزند ندارد، تخم مرغ بخورد و فراوان از آن بهره ببرد؛ چرا كه نسل را مى افزايد.⁽¹⁴¹⁾
1074 - امام كاظم (عليه السلام ):
فراوان خوردن تخم مرغ ، فرزند را افزون مى سازد.⁽¹⁴²⁾
ر. ك : ص 467 (خواص تخم مرغ ).
13/9 - 7 - خوردن تخم مرغ همراه با پياز و روغن زيتون
1075 - مكارم الاخلاق :
به نقل از يكى از ياران امام صادق (عليه السلام ) -: به امام (عليه السلام ) گفتم : فدايت شوم ! من كنيز مى خرم . دوست دارم چيزى به من تعليم فرمايى كه بر (آميزش با) آنها توانايى يابم .
فرمود: ((پياز را ريز كرده ، در روغن سرخ كن ، تخم مرغى هم در سينى اى بشكن و قدرى نمك بر آن بپاش . آن گاه ، اين تخم مرغ را روى پياز و روغن زيتون بريز و اندكى بجوشان و سپس از آن ، بخور)).
راوى گويد اين كار را انجام دادم و از آن پس ، هر گاه قصد آميزش با آن كنيزان مى كردم ، بر آن توانايى داشتم .⁽¹⁴³⁾
1076 - امام كاظم (عليه السلام ):
هر كس تخم مرغ و پياز و روغن زيتون بخورد، بر توان جنسى او افزوده ود و هر كس گوشت و تخم مرغ بخورد، استخوان فرزندش درشت باشد.⁽¹⁴⁴⁾
1077 - الكافى :
به نقل از عمر بن ابى حسنه جمال -: نزد امام كاظم (عليه السلام )، از كمى فرزند، اظهار ناراحتى كردم . به من فرمود: ((از خداوند، آمرزش بطلب و تخم مرغ با پياز بخور)).⁽¹⁴⁵⁾
13/9 - 8 - خوردن تخم مرغ با گوشت
1078 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
گوشت با تخم مرغ ، بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁴⁶⁾
1079 - امام صادق (عليه السلام ):
يكى از پيامبران ، از كمى فرزندان به درگاه خداوند (عزوجل ) شكايت برد. خداوند فرمود: ((گوشت با تخم مرغ بخور)).⁽¹⁴⁷⁾
ر. ك : ص 328 ح 1076.
13/9 - 9 - خوردن هوبره
1080 - امام كاظم (عليه السلام ):
در خوردن هوبره ، اشكالى نمى بينم . آن ، براى بواسير و دردكمر، خوب است و از چيزهايى است كه بر فراوانى آميزش ، انسان را يارى مى رساند.⁽¹⁴⁸⁾
13/9 - 10 - خوردن حليم
1081 - امام صادق (عليه السلام ):
يكى از پيامبران ، از ضعف و كمى توان آميزش به درگاه خداوند (عزوجل ) اظهار ناراحتى كرد. خداوند، او را به خوردن حليم ، فرمان داد.⁽¹⁴⁹⁾
13/9 - 11 - خوردن سويق با روغن زيتون
1082 - امام صادق (عليه السلام ):
خوردن سويق ⁽¹⁵⁰⁾ با روغن زيتون ، گوشت مى روياند، استخوان را استحكام مى بخشد، پوست را نازك مى كند و بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁵¹⁾
13/9 - 12 - نوشيدن شير با عسل
1083 - امام كاظم (عليه السلام ):
هر كس آب كمرش بر وى ديگرگون شود، شير تازه ⁽¹⁵²⁾ با عسل برايش ‍ سودمند است .⁽¹⁵³⁾
13/9 - 13 - استفاده از مشكك
1084 - امام صادق (عليه السلام ):
مشكك به لابه لاى دندان هاى خويش در آوريد؛ چرا كه دهان را خوش بو مى كند و بر توان همبسترى مى افزايد.⁽¹⁵⁴⁾
13/9 - 14 - بوى خوش
1085 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بوى خوش ، قلب ⁽¹⁵⁵⁾ را استوارى مى بخشد و بر توان همبسترى مى افزايد.⁽¹⁵⁶⁾
1086 - امام صادق (عليه السلام ):
بوى خوش ، قلب را استوارى مى بخشد و بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁵⁷⁾
13/9 - 15 - شانه زدن موها
1087 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
فراوان شانه زدن موها، وبا را از ميان مى برد، روزى مى آورد و بر قدت انسان براى نزديكى مى افزايد.⁽¹⁵⁸⁾
13/9 - 16 - سرمه كشيدن
1088 - امام صادق (عليه السلام ):
سرمه ، توان همبسترى را افزون مى سازد.⁽¹⁵⁹⁾
1089 - امام رضا (عليه السلام ):
بر تو باد سرمه سياه ؛ چرا كه ديده را جلا مى دهد، مژگان را مى روياند، دهان را خوش بو مى سازد و بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁶⁰⁾
13/9 - 17 - خضاب كردن
1090 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد مهتر همه خضاب ها، كه پوست را پاكيزه مى كند و قدرت همبسترى را مى افزايد.⁽¹⁶¹⁾
1091 - امام كاظم (عليه السلام ):
در خضاب ، سه ويژگى است : هيبت آورى در جنگ ، مهر آورى به زنان ، و توان جنسى را نيز مى افزايد.⁽¹⁶²⁾
1092 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد حنا؛ چرا كه (ديده هاى ) سرتان را روشن مى سازد، دل هايتان را پاك مى كند و بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁶³⁾
1093 - امام صادق (عليه السلام ):
سرمه ، توان همبسترى را افزايش مى دهد. حنا نيز بر آن مى افزايد.⁽¹⁶⁴⁾
13/9 - 18 - نوره كشيدن
1094 - امام كاظم (عليه السلام ):
موى سر، چون بلند شود، آب كمر از جريان مى افتد، مفاصل ، سست مى شوند و ضعف و سل به دنبال مى آورد. اما نوره ، آب كمر را افزون مى سازد، بدن را تقويت مى كند، بر پيه كليه ها مى افزايد و بدن را چاق مى كند.⁽¹⁶⁵⁾
ر. ك : ص 533 ح 1756.
13/10 - آنچه از توان جنسى مى كاهد
13/10 - 1 - روزه
1095 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كس توان همسر گرفتن دارد، همسر گيرد؛ چرا كه بيشتر، مايه فرو هليدن چشمان ، و نگه داشتن دامن است . هر كس هم توان ندارد، بر او باد روزه ؛ چرا كه داراى نوعى عقيم كنندگى است .⁽¹⁶⁶⁾
همچنين ، ر. ك : ص 333 ح 1097 و 1098.
13/10 - 2 - واگذاردن مو
1096 - امام على (عليه السلام ):
موى هيچ مردى زياد نشود، مگر آن كه شهوتش كاهى يابد.⁽¹⁶⁷⁾
1097 - الكافى :
به نقل از محمد بن يحيى ، در حديثى كه سندش را به معصوم (عليه السلام ) رساند -: مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت : اى پيامبر خدا! من توانايى مالى ندارم تا زنانى به همسرى گيرم . اينك از بى همسرى به پيشگاه تو شكايت مى آورم .
فرمود: ((موى بدنت را واگذار تا فراوان شود و پيوسته نيز روزه بگير)).
او اين كار را انجام داد و چيرگى شهوت وى از ميان رفت .⁽¹⁶⁸⁾
1098 - المعجم الكبير:
به نقل از ابن عباس -: مردى نزد پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )، از بى زنى اظهار ناراحتى كرد و گفت : آيا خود را اخته كنم ؟
فرمود: ((نه ، كسى كه اخته باشد يا خود را اخته كند، از ما نيست . روزه بدار و موى بدنت را واگذار)).⁽¹⁶⁹⁾
13/10 - 3 - كفش مشكى
1099 - الكافى :
به نقل از حنان بن سدير -: در حالى كه كفش سياه پوشيده بودم ، بر امام صادق (عليه السلام ) وارد شدم .
فرمود: ((اى حنان ! تو را به رنگ سياه ، چه كار؟! آيا نمى دانى كه در آن ، سه ويژگى است : ديده را ضعيف مى كند، آلت را سست مى سازد، و پيرى مى آورد و افزون بر اين جامه جباران است ؟)).
گفتم : پس چه پاى افزارى بپوشم ؟
فرمود: ((بر تو باد زرد؛ چرا كه در آن ، سه ويژگى است : ديده را جلا مى دهد⁽¹⁷⁰⁾، آلت را استحكام مى بخشد، و اندوه را از انسان دور مى كند و افزون بر اين ، از جامه هاى پيامبران است )).⁽¹⁷¹⁾
ر. ك : (توصيه هاى پزشكى / نقش كفش در سلامت ) ص 74 ح 141.
فصل چهاردهم : جنين
14/1 - تحول جنين
قرآن
ولقد خلقنا الانسان من سلالة من طين # ثم جعلنه نطفة فى قرار مكين# ثم خلقنا النطفة علقة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظما فكسونا العظم لحما ثم اءنشاءنه خلقا ءاخر فتبارك الله اءحسن الخلقين ؛⁽¹⁷²⁾
ما انسان را از گل خالص بيافريديم . سپس او را نطفه اى ساختيم در جايگاهى استوار. آن گاه ، نطفه را به صورت خون بسته گردانيديم . سپس ، خون بسته را پاره مضغه (چيزى شبيه گوشت جويده شده ) كرديم . سپس ، مضغه را به صورت استخوانى هايى در آورديم و آن گاه ، استخوان ها را با گوشت پوشانديم و سرانجام ، آن را آفرينش تازه اى داديم . پس فرخنده آمد خدا كه بهترين آفريننده است .
ياءيها الناس ان كنتم فى ريب من البعث فانا خلقناكم من تراب ثم من نطفة ثم من علقة ثم من مضغة مخلقة وغير مخلقة لنبين لكم ونقر فى الارحام ما نشاء الى اءجل مسمى ثم نخرجكم طفلا ثم لتبلغول اءشدكم ومنكم من يتوفى ؛⁽¹⁷³⁾
هان ، اى آدميان ! اگر درباره رستاخيز در ترديد هستيد، بدانيد كه ما شما را از خاكى ، آن گاه از نطفه اى ، سپس از لخته اى ، و سرانجام از پاره گوشتى تمام آفريده و ناتمام آفريده است ، خلق كرديم تا برايتان روشن گردايم . آنچه خواهيم تا زمانى معين در رحم ها قرار دهيم و سپس ، شما را در سيماى كودكى بيرون آوريم تا به رشدتان برسيد.
هو الذى خلقكم من تراب ثم من نطفة ثم من علقة ثم يخرجكم طفلا ثم لتبلغوا اشدكم ثم لتكونوا شيوخا ومنكم من يتوفى من قبل ولتبلغوا اءجلا مسمى ولعلكم تعقلون ؛⁽¹⁷⁴⁾
اوست آن كه شما را از خاك ، سپس از نطفه و سپس از لخته اى بيافريد و سپس ، شما را در سيماى كودكى بيرون آورد تا سپس به رشد آن برسيد و از آن پس ، پير شويد. از شما، كسانى هستند كه پيش از آن سن مى ميرد و تا آن كه به مهلت معينى برسيد. باشد كه شما بينديشيد.
والله خلقكم من تراب ثم من نطفة ثم جعلكم اءزوجا وما تحمل من اءنثى ولاتضع الا بعلمه ى و ما يعمر من معمر ولا ينقص من عمره ى الا فى كتب ان ذلك على الله يسير؛⁽¹⁷⁵⁾
خداوند، شما را از خاك و سپس از نطفه آفريد و آن گاه ، شما را جفت گردانيد. هيچ مادينه اى بار نگيرد و هيچ دراز عمرى ، زندگى اى طولانى نمى كند و هيچ از عمر كس كاسته نشود، مگر آن كه در ديوانى ثبت باشد. اين كار، براى خداوند، آسان است .
انا خلقنا الانسان من نطفة اءمشاج نبتليه فجعلنه سميعا بصيرا؛⁽¹⁷⁶⁾
بى گمان ، ما انسان را از نطفه اى آميخته بيافريديم تا او را بيازماييم . پس او را شنوايى بينا قرار داديم .
حديث
1100 - الكافى :
به نقل از حسين بن خالد -: به امام كاظم (عليه السلام ) گفتم : از پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) برايمان روايت شده كه فرموده است : ((هر كس شراب بخورد، تا چهل روز، نماز وى برايش حساب نمى شود)).
امام (عليه السلام ) فرمود: ((درست گفته اند)).
گفتم : چگونه تنها چهل روز براى وى نماز حساب نمى شود، نه كمتر از آن و نه بيشتر؟
فرمود: ((خداوند (عزوجل )، خلقت انسان را تقدير كرد. (در اين تقدير) چهل روز او را در حالت نطفه بداشت . سپس ، او را از اين حالت ، نقل داد و چهل روز علقه گردانيد. سپس ديگر بار او را به حالى ديگر نقل داد و چهل روز مضغه بداشت . از اين رو، اگر انسان شراب بخورد، اين شراب ، چهل روز، يعنى به اندازه روزهاى نقل خلقت وى (از مرحله اى به مرحله ديگر) در نرمه استخوان هاى وى مى ماند)).
امام (عليه السلام ) سپس فرمود: ((و همه آنچه مى خورد نيز چنين است : خوراك و نوشاب او به مدت چهل روز در نرمه استخوان هايش ‍ مى ماند)).⁽¹⁷⁷⁾
1101 - امام صادق (عليه السلام ):
در توصيف خلقت انسان -: آغاز آن ، شكل دادن به جنين در رحم است ؛ جايى كه نه چشمى آن را مى بيند و نه دستى بدان مى رسد. آن گاه ، خداوند آن را تدبير مى كند تا به صورت انسانى بيرون آيد، كامل و برخوردار از همه آنچه برپايى و درستى وى ، بدآنها وابسته است ؛ يعنى اندام هاى درونى و اندام هاى بيرونى و كارگر، تا همه آنچه در تركيب اعضاى وى ، يعنى تركيب استخوان ، گوشت ، پيه ، مغز، پى ، رگ و غضروف ها وجود دارد.⁽¹⁷⁸⁾
1102 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
در پاسخ به پرسشى درباره نوشيدنى كودك در شكم مادر خويش -: اما نوشيدنى كودك در شكم مادر؛ او چهل شب ، نطفه است ، چهل شب به صورت يك لخته ، چهل شب به صورت يك آميخته ، چهل شب آميخته اى رنگ به خود گرفته ، سپس چهل شب يك پاره گوشت است ، چهل شب ، استخوانى رو به استحكام ، و آن گاه ، جنين . در اين هنگام است كه بانگى مى كند و روح در او دميده مى شود. پس اگر خداوند - جل اسمه - بخواهد او را به صورت آفريده اى كامل بيرون آورد (بيرون خواهد آورد) و اگر نيز بخواهد، او را تا نه ماه در رحم همچنان بدارد؛ چرا كه فرمان او روا و سخن او راست است . (در همه اين مهلت )، رگ هاى رحم به كودك آب مى رسانند و از همان جاست كه كودك ، پديد مى آيد.⁽¹⁷⁹⁾
1103 - امام صادق (عليه السلام ):
- خطاب به مفضل بن عمر -: اى مفضل ! با ياد كردن از خلقت انسان ، آغاز مى كنيم . از آن ، پند گير. آغاز آن ، تدبير جنين در رحم است ، در حالى كه در سه پرده از ظلمت قرار دارد: ظلمت شكم ، ظلمت زهدان و ظلمت يوگان . آن جا كه جنين ، نه چاره اى براى جستن خوراك دارد، نه راهى براى دور كردن آزار، نه فراهم ساختن منفعت ، و نه از خود راندن زيان . در اين هنگام ، آنچه او را تغذيه كند، از خون حيض به سويش جريان مى يابد، چنان كه آب ، گياه را تغذيه كند. همين ، پيوست غذاى اوست تا آن گاه كه خون خلقت وى ، كامل شود، بدنش استحكام يابد، پوستش ياراى تماس با هوا، و چشمش توان رويارويى با نور بيابد. درد زايش مادر، او را برانگيزد و به سختى بيازارد و بفشرد تا كودك ، زاده شود.
پس از زاده شدن كودك ، آن خونى كه او را از خون مادرش تغذيه مى رساند، به پستان هاى مادر مى رود و مزه و رنگ آن به نوعى ديگر از خوراكى كه بيش ‍ از خون با كودك سازگارى دارد، بدل مى شود تا به گاه نياز، او را همراهى كند. چنين است كه چون كودك زاده شود و لب هاى خود را در جستجوى شير بگشايد و از اين سو بدان سو بچرخاند، پستان هاى مادر را به سان دو مشك كوچك كه براى برآوردن نياز او آويخته شده اند، مى يابد و از آن پس ، تا هنگامى كه بدنش مرطوب ، اندام هاى درونى اش نازك و اعضاى بدنش ‍ نرم است ، از اين شير تغذيه مى كند.
اما آن زمان كه اين كودك به تحرك آيد و به غذايى درشت تر نيازمند افتد تا بدان استحكام يابد و تنش نيرومند گردد، دندان هاى آسيا و دندان هاى كنارى سر برآورند تا به كمك آنها، غذا را بجود و بدين سان ، غذا براى او نرم و آسان و گوارا گردد.
انسان ، پيوسته در اين وضعيت است تا هنگامى كه به بلوغ برسد. پس چون به بلوغ رسيد، اگر نرينه باشد، موى در چهره او رخ نمايد و اين ، نشان مردى وى باشد - و كم اند مردانى كه از مرز خردسالى فراتر برده شده باشند و همانند زنان باشند - و اگر هم مادينه باشد، چهره اش پيراسته از مو بماند تا همچنان از خوش نمايى و شادابى ، كه مردان را به آنچه استمرار و ماندگارى نسل در آن است ، برانگيزد.
اى مفضل ! در آنچه انسان در اين وضعيت هاى متفاوت ، بدان تدبير مى شود، بنگر. آيا به گمان تو اين همه به اهمال و ولنگارى صورت پذيرفته است ؟
به گمان تو، اگر در هنگامى كه در رحم بود، آن خون به سوى وى جريان نمى يافت ، آيا نمى چروكيد و آن سان كه گياهى به گاه بى آبى مى خشكد، نمى خشكيد؟
يا آن هنگامى كه استحكام يافته بود، اگر درد زايش او را نمى فشرد و نمى آزرد، آيا همچنان به سان دفن شده اى در خاك ، در رحم نمى ماند؟
يا اگر پيدايش شير با ولادت او همخوان نبود، آيا او از گرسنگى نمى مرد يا ناگزير نبود از غذايى تغذيه كند كه با وى ، سازگارى ندارد و بدنش با او استوارى نمى يابد؟
اگر هم در وقت مناسب خود، دندان ها بر او نمى روييد، آيا جويدن و گوارش ‍ غذا براى وى ناشدنى نبود؟ يا ناگزير نمى بايسد او را بر همان شيرخوارگى نگه مى داشت تا در نتيجه ، بدنش استحكام نيابد و به هيچ كارى نيايد و افزون بر آن ، مادرش را به خود مشغول بدارد تا از تربيت ديگر فرزندان بازماند؟
(سرانجام ،) اگر در هنگام خود، مو بر چهره او نمى روييد، آيا همچنان بر ريخت كودكان نمى ماند تا هيچ شكوه و جلالى در وى نبينى ؟⁽¹⁸⁰⁾
ر. ك : ص 346 (مدت باردارى ).
14/2 - غذاى جنين
1104 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
او شما را از هفت چيز آفريده : يعنى از استخوان ، پى ، رگها، گوشت ، پوست ، مو، و روح ؛ و شما را از هفت چيز، روزى داد: يعنى نخست در شكم مادران ، از خون حيض ، سپس شير، سپس آب ، سپس روييدنى هايى كه از زمين برويند، سپس ميوه هاى درختان ، پس از آن گوشت گوسفندان ، و سپس عسل زنبوران عسل . پس بر هفت عضو در پيشگاه خداوند، سجده كنيد.⁽¹⁸¹⁾
1105 - امام على (عليه السلام ):
در پاسخ به پرسش سلمان درباره روزى كودك در شكم مادر -: خداوند - تبارك و تعالى - خون حيض را براى وى در بدن زن ، باز بداشت و روزى او را در شكم مادر از آن قرار داد.⁽¹⁸²⁾
1106 - مناقب آل اءبى طالب :
به نقل از محمد صيرفى و عبدالرحمان بن سالم -: ابن شبرمه و ابوحنيفه به حضور امام صادق (عليه السلام ) رسيدند. امام (عليه السلام ) از ابوحنيفه پرسيد: ((چرا زن پس از باردار شدن ، حيض نمى شود؟)).
گفت : نمى دانم .
فرمود: ((خداوند، خون را (در بدن ) باز داشته و آن را غذاى كودك قرار داده است )).⁽¹⁸³⁾
14/3 - غذاهايى كه براى جنين ، سودمند است
1107 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
به زنان باردار خود: كندر بخورانيد؛ زيرا اگر كودك در شكم مادر با كندر تغذيه شود، قلبش استحكام و عقلش فزونى مى يابد. پس اگر مردينه باشد، دلير باشد و اگر ماده زاده شود، سترگ سرين گردد و بدين سبب ، نزد همسر خويش ، برخوردار باشد.⁽¹⁸⁴⁾
ر. ك : ص 296، ح 964.
ر. ك : ص 481 (خواص خرما براى زن باردار و تازه زا).
ر. ك : ص 541 (خواص به براى زنان باردار).
ر. ك : ص 602 (فايده هاى كندر براى زنان باردار).
14/4 - نوع جنين
قرآن
لله ملك السموت والارض يخلق ما يشاء يهب لمن يشاء انثا ويهب لمن يشاء الذكور # اءو يزوجهم ذكرانا وانثا ويجعل من يشاء عقيما انه ، عليم قدير؛⁽¹⁸⁵⁾
فرمانروايى آسمان ها و زمين ، از آن خداست . هر چه بخواهد، مى آفريند و به هر كه بخواهد، دخترانه مى بخشد و به هر كه بخواهد، پسرانه عطا مى كند، يا پسر و دختر، هر دو را جفت يكديگر قرار مى دهد و هر كس را هم كه بخواهد، عقيم مى سازد. او دانايى تواناست .
حديث
1108 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
آب مرد، سفيد و آب زن ، زرد است . چون در بر هم آيند و منى مرد بر منى زن ، چيرگى يابد. به اذن خداوند، نرينه آورند و چون منى زن بر منى مرد برترى يابد، به اذن خداوند، مادينه آورند.⁽¹⁸⁶⁾
1109 - امام صادق (عليه السلام ):
بر تو باد كاسنى ؛ چرا كه آب (منى ) را مى افزايد، فرزند⁽¹⁸⁷⁾ را نكو مى سازد، و گرم و نرم است و بيشتر، فرزند، پسر مى شود.^{(188 )}
14/5 - راز همانندى
1110 - مسند ابن حنبل :
به نقل از ام سلمه -: ام سليم گفت : اى پيامبر خدا! گاه زن در خواب مى بيند كه مرد با او آميزش كرده است . آيا بر او غسل واجب مى شود؟
فرمود: ((آرى ، چنانچه رطوبتى هم ببيند)).
ام سلمه گفت : آيا زن ، چنين هم مى كند؟
فرمود: ((دستت درد نكند! پس همانندى با دايى ها، جز از اين ، از كجا حاصل مى آيد؟ هر يك از نطفه ها كه بر ديگرى به سوى زهدان پيشى جويد،! بر همانند نيز چيرگى مى يابد)).⁽¹⁸⁹⁾
1111 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
نطفه مرد، سفيد رنگ و غليظ است و نطفه زن ، زرد است و رقيق . هر كدام از آنها كه بر ديگرى چيرگى يابد، همانندى را از آن خود مى كند؛ و اگر هم هر دو در بر هم آيند، شباهت از هر دوى آنها باشد.⁽¹⁹⁰⁾
1112 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
آب مرد، غليظ و سفيد است و آب زن ، رقيق و زرد است . برترى يا پيشى جويى از هر كدام از آنها باشد، شباهت نيز از همان مى خيزد.⁽¹⁹¹⁾