مبعوث گردانيدن و فرستادن او.
پـس از حـضـرت آدم (ع ) مـردم بـه صـورت يـك امـت زندگيى ساده و مبتنى بر فطرت انسانى رامـى گذراندند تا آن كه روحيه تكبر در ميانشان شيوع يافت و اندك اندك كار به آن جا كشيد كه عده اى برعده اى ديگر سلطه يافتند و برخى از آن ها برخى ديگر را به خدايگانى گرفتند.
بود كه روييد و سبز شد و ميوه داد و ميوه اش چيزى ,جز آيين بت پرستى و اختلاف شديد طبقاتى و بـه خدمت گرفته شدن ضعفا از سوى قدرتمندان و برده گرفتن زرمندان و استثمار زيردستان و پديد آمدن كشمكشها و مشاجرات در ميان مردم نبود.
ايـن بـود كـه در زمـان نـوح (ع ) فـسـاد و تـبـهـكارى درروى زمين شيوع يافت و مردم از كيش يـكتاپرستى و از قانون عدالت اجتماعى روى گرداندند و به پرستش بت ها روى آوردند كه از ميان اين بت هاخداوند سبحان نام ود و سواع و يغوث و يعوق و نسررا (در سوره نوح ) نام برده است .

طـبـقـات جامعه از يكديگر دور شدند و قدرتمندانى كه ثروت و فرزند مايه قدرت آن ها شده بود, حـقوق ضعفا را پايمال كردند و زورگويان زيردستان خودرا به ضعف كشاندند و به دلخواه بر آنان حكومت راندند (اعراف ـ هود ـ نوح ).
در اين شرايط بود كه خداوند نوح (ع ) رابرانگيخت و او را با كتاب و شريعت به سوى مردم فرستاد تا, بـا نويد و بيم , آنان را به توحيد خداى سبحان و دورافكندن شريك ها و برقرارى مساوات ميان خود دعوت كند.
دين و شريعت نوح (ع ).
نـوح (ع ) مـردم را بـه ايـن امور دعوت مى كرد :يگانه دانستن خداى سبحان و دور افكندن شريك وانباز (چنان كه از كليه داستان هاى نوح در قرآن پيداست ).
نوح و يونس و آيه 19 آل عمران پيداست ).
معروف و نهى از منكر (چنان كه از آيه 103 سوره نسا و آيه 8 سوره شورى معلوم است ).
عدالت و نزديك نشدن به كارهاى زشت و ناپسند.
راستگويى و وفاى به عهد (سوره انعام آيه 151 و152).
حكايت مى كند كه در امور مهم به نام خدا آغاز كرده است (سوره هود, آيه 41).
سختكوشى نوح (ع ) در دعوتش .

نـوح (ع ) قوم خود را به ايمان آوردن به خدا وآيات او فرا مى خواند و در اين راه تمام توان خود رابه كار مى گرفت و شب و روز و آشكار و نهان آنان را به حق دعوت مى كرد.
عناد و گردنكشى چيزى نبود.
را دعـوت مـى كـرد, مـردم بـه كفر و سركشى خودمى افزودند و جز خانواده اش و تعداد اندكى از غـيرخانواده اش كسى ديگر به او ايمان نياورد, تا جايى كه بالاخره از ايمان آوردن مردم خود نوميد شد و به پروردگارش شكايت برد و از او كمك و يارى خواست (سوره نوح , قمر, مؤمنون ).
مدت دعوت نوح .

نوح (ع ) نهصد و پنجاه سال مردم خود را به خداى سبحان دعوت كرد.
ريـشـخـنـد و تمسخر و اتهام او به جنون و برترى طلبى چيز ديگرى نبود تا آن كه از پروردگارش كـمـك طـلـبـيـد (سـوره عنكبوت ) و خدا به او وحى فرمود كه از قوم تو جز همان هايى كه ايمان آورده اند كسى ديگر ايمان نخواهد آورد و او را درباره آنان دلدارى داد (سوره هود).
كرد كه خداوند نابود و هلاكشان سازد و زمين را ازوجود آخرين نفرشان پاك گرداند (سوره نوح ).
خداوند به او وحى كرد كه با نظارت و وحى ما كشتى را بساز (سوره هود).
ساختن كشتى .

خـداى مـتـعـال بـه نـوح (ع ) وحـى كـرد كـه بـا كـمك ويارى او كشتى را بسازد و نوح شروع به ساختن كشتى كرد.
و او را كـه مـشـغـول سـاخـتـن كـشـتـى روى زمـيـن بدون آب بود, مسخره مى كردند ولى آن حـضرت مى فرمود : ((اگر ما را مسخره مى كنيد ما نيز همان گونه كه شما مسخره مان مى كنيد, مـسخره تان خواهيم كرد و خواهيد دانست كه چه كسى عذابى خفت آورخواهد ديد و عذابى پايدار گريبانگيرش خواهدشد)).
آن جوشيدن آب از تنور بود (سوره هود ومؤمنون ).
نزول عذاب و آمدن طوفان .

وقـتـى كـار ساختن كشتى تمام شد و فرمان خدا دررسيد و تنور فوران كرد خداى متعال به نوح وحـى فـرمـود كه از هر حيوانى يك جفت (نر و ماده ) و نيزخانواده اش را ـ مگر آن افرادى كه قبلا فـرمـان الـهـى راجع به غرق شدن آن ها صادر شده , يعنى زن خائن و فرزند او كه از سوار شدن به كشتى سرباز زد ـ وهمچنين كسانى را كه ايمان آورده اند سوار كشتى كند (سوره هود و مؤمنون ).
كـرد و هـمـه سـوار كـشـتـى شـدنـد, خـداونـد درهـاى آسـمـان را بـاز كرد و آب سرازير شد و چشمه هاى زمين را نيز جوشان كرد و آب طبق فرمان مقدر به هم رسيد (سوره قمر).
آب قرار گرفت و در ميان امواجى كوه آسا به راه افتاد (سوره هود).
سـتـمكار را فرو گرفت و خدا به نوح فرمان داد كه وقتى او و همراهانش در كشتى قرار گرفتند, خـدا راسـپـاس گـويد كه وى را از مردم ستمكار نجات داد و ازاو در فرود آمدن از كشتى بركت طـلـبد و بگويد :سپاس و ستايش خدا را كه از مردم ستمكار نجاتمان داد و بگويد : پروردگارا, مرا در جايگاهى مبارك فرود آور كه تو بهترين راهبرانى .

به انجام رسيدن فرمان خدا و پياده شدن نوح وهمراهانش از كشتى .

چون طوفان همه گير شد و مردم را غرق كرد(چنان كه از سوره صافات , آيه 77 پيداست )خداوند بـه زمـيـن فـرمان داد آب خود را فرو برد و به آسمان فرمود از بارش باز ايستد و آب فرو نشست و كـشـتى روى كوه جودى قرار گرفت و گفته شد :نابود بادا ستمكاران و به نوح (ع ) وحى شد كه باسلامت و بركاتى كه از طرف ما بر تو و امتهايى ازهمراهيان تو نازل خواهد شد, به زمين فرود آى كـه بـعـد از اين ديگر طوفانى عمومى آنان را فرا نخواهدگرفت و از نسل آن ها امت هايى به وجود مى آيند كه خدا آنان را از متاع هاى زندگى بهره مند خواهد كردو آن گاه عذابى دردآور به ايشان خواهد رسيد.
پـس , نـوح و هـمراهانش از كشتى بيرون آمدند وروى زمين پياده شدند و به توحيد خدا و تسليم دربـرابر او پرداختند و دودمان او وارث زمين شدند وخداوند نسل وى را ماندگار قرار داد (سوره هود وصافات ).
داستان پسر غرق شده نوح .

هـنـگـامـى كـه نـوح بـر كـشـتـى نـشست يكى ازفرزندان او سوار كشتى نشد و سخن پدرش را كه مى گفت هر كس سوار كشتى نشود حتما غرق خواهد شد باور نكرد.
دور از كشتى ديد و صدا زد : پسركم , با ما سوار شو وبا كافران مباش .

كوهى پناه مى برم كه مرا از آب نگه دارد.
فـرمـود : امـروز هـيـچ نـگـهـدارنده اى از فرمان خدانيست , مگر كسى را كه خدا به او رحم كند ـمنظورش كشتى نشينان بود ـ اما پسر به گفته اواعتنايى نكرد و ناگهان موج ميان آن دو حايل گشت و پسرش مانند بقيه غرق شد.
نـوح از كـفـر پـنـهانى زنش خبر داشت اما درباره فرزندش نمى دانست كه باطنا كافر است و اگر اين مطلب را مى دانست ماجراى غرق شدن او ناراحتش نمى كرد, زيرا خود او در نفرينش گفته بود :((پروردگار من , احدى از كافران را بر روى زمين مگذار كه اگر بگذاريشان , بندگانت را گمراه مـى كنندو جز فرزندانى فاجر و كافر نياورند)) و نيز همو گفته بود : ((ميان من و آن ها گشايشى دار و من و مؤمنان همراه مرا از آنان برهان )), همچنين شنيده بود كه خداوند در وحى خويش به او فرموده بود : ((درباره اين ستمكاران با من سخن مگوى كه همه غرق خواهند شد)).
ايـن بـود كـه نـوح نـاراحـت و مـحـزون شـد و از روى اندوه پروردگارش را ندا داد و عرض كرد :پـروردگـار مـن , فرزند من جز خانواده من بود وهمانا وعده تو راست است و به من وعده دادى كـه خـانـواده ام را بـرهـانـى و تو بهترين حكم كنندگانى ودر حكمى كه صادر مى كنى ستم روا نمى دارى وندانسته حكمى نمى دهى , پس , اين چه بود كه به سرفرزند من آمد؟
عنايت الهى شامل حال نوح شد ومانع از آن گشت كه صريحا نجات فرزندش رابخواهد ـ زيرا اين خواهشى ناآگاهانه بود ـ و خدا به او وحى فرمود كه : اى نوح , او از خانواده تو نيست .

او عملى ناشايست است .

ندانسته از من درخواست نجات كنى .

هشدار مى دهم كه مبادا از نادانان باشى .

در ايـن هنگام حقيقت مطلب بر نوح آشكار شدو به پروردگار خود پناه برده گفت : پروردگارا, پناه مى برم به تو كه از سر ناآگاهى چيزى از تو بخواهم .

از تـو مى خواهم كه مرا مشمول عنايت خود فرمايى و با آمرزشت بر من بپوشانى و به من رحم كنى وگرنه از زيانكاران خواهم بود.
ويژگيهاى نوح (ع ).
نوح (ع ) نخستين پيامبر اولواالعزم و مهترپيامبران است .

سوى تمام مردم فرستاد.
كتب آسمانى مشتمل بر قوانين خدا و شريعتش نخستين شرايع الهى است .

او پدر دوم نسل فعلى بشر است و نسب انسان هابه او مى رسد و همگان از نسل وى هستند.
خداوند مى فرمايد : ((وجعلنا ذريته هم الباقين )).
نوح (ع ) پدر همه پيامبرانى است كه در قرآن ازايشان ياد شده است به استثناى آدم و ادريس (ع ).
خداوند مى فرمايد : ((نام او را براى آيندگان باقى گذاشتيم )).
او نـخـسـتـيـن كـسـى اسـت كه باب تشريع را گشود وكتاب و شريعت آورد و با مردم , علاوه بر طريق وحى , با منطق عقل و شيوه احتجاج سخن گفت .

پس , نوح منشا دين توحيد است و آيين يكتاپرستى در سراسر عالم به او منتهى مى شود.
روز قـيامت به گردن همه يكتاپرستان حق دارد, لذاخداوند متعال درود عام و همه جانبه را تنها بـه اواخـتـصـاص داده و احدى را در اين امر شريك او قرارنداده , مى فرمايد : ((سلام على نوح فى العالمين )).
((خـداونـد او را بـر جـهـانـيان برگزيد)), ((او را ازنيكوكاران شمرد)), ((او را بنده اى سپاسگزار ناميد)),((او را از بندگان مؤمنش به شمار آورد)), ((او رابنده اى شايسته ناميد)).
شـده ايـن اسـت : ((پروردگار من , من و پدر و مادرم وهر كه با ايمان به خانه ام در آيد و مردان و زنان مؤمن را بيامرز و ستمگران را جز تباهى ميفزاى )).
در ايـن جـا مـنـاسـب اسـت آن چـه را كـه بـرخى نشريات تهران در اين روزها منتشر كرده اند به طـورخلاصه نقل كنيم : گروهى از دانشمندان امريكا باراهنمايى برخى نظاميان ترك در يكى از قله هاى كوه آرارات , واقع در شرق تركيه , در ارتفاع 1400پايى به چند قطعه چوب دست يافتند كه بـررسـى هانشان مى دهد قطعات متلاشى شده اى از يك كشتى قديمى هستند كه در آن جا افتاده است .

برخى از اين قطعات به 2500 قبل از ميلاد مى رسد.
بـررسـى هـا هـمچنين نشان مى دهد كه اين چوب ها قطعاتى از يك كشتى بوده اند كه حجم آن به اندازه دو سوم حجم كشتى ((كوئين مارى ))انگليسى بوده است .

پا و عرضش 118 پا بوده .

سـانـفـرانـسيسكو برده شد, تا درباره آن ها تحقيق شودكه آيا با آن چه پيروان اديان درباره كشتى نوح مى گويند, انطباق دارد يا خير.
عمر طولانى نوح (ع ).
قـرآن كـريـم دلالـت دارد بـر ايـن كه نوح عمرى دراز داشته و نهصد و پنجاه سال قوم خود را به خدادعوت كرده است .

مـطـلـب را بـعيد دانسته اند, زيرا عمر آدمى غالبا از صدو صد و بيست سال فراتر نمى رود و حتى بـرخـى ازآن هـا گـفته اند كه پيشينيان , هر ماه را يك سال حساب مى كرده اند و بنابراين نهصد و پنجاه سال برابر با هشتاد سال و ده ماه كم است ليكن اين سخنى است بسيار بعيد.
بعضى گفته اند كه عمر طولانى نوح (ع ) يك كرامت خارق العاده بوده است .

الانـبـيـا, در بـيان ويژگى هاى نوح (ع ), مى گويد : عمروى از همه پيامبران طولانى تر بود و او را اكبرالانبيا و شيخ المرسلين گفته اند.
خود او بود, زيرا هزار سال عمر كرد و نه دندانى از اوريخت و نه نيرويش كم شد.
حقيقت آن است كه تاكنون دليلى بر محال وناممكن بودن چنين عمرهايى براى انسان ارائه نشده , بـلـكـه از نـظـر عـقـلـى نـزديـكـتـر به واقع آن است كه بشر نخستين عمرى بسيار طولانيتر از عمرهاى طبيعى امروز داشته است .

گـرفـتـارى هـا و بـيـمارى هايى كه امروزه دامنگير ماشده و ديگر عوامل نابودكننده زندگى را نداشته است .

بـيـسـت تـا صـد و شـصـت سـال عـمـر كـرده بـاشد, ملاحظه مى كنيم كه وى زندگيى ساده , گرفتارى هايى اندك وفهمى ساده دارد.
از پيشينيان به صدها سال رسيده باشد.
عـلاوه بـر اين , اعتراض به كتاب خدا درباره چيزى مانند عمر نوح عجيب است , زيرا قرآن معجزات خـارق الـعاده زيادى درباره پيامبران نقل كرده است و ما در جلد اول كتاب پيرامون معجزه سخن گفتيم .

كوه جودى كجاست ؟
.
گـفـتـه انـد كـه ايـن كـوه در ديـار بـكـر مـوصـل و جـزرشـتـه كـوه هايى است كه به كوه هاى ارمنستان مى پيوندند.
در قاموس مى گويد : جودى كوهى است كه در((جزيره )) كه كشتى نوح (ع ) روى آن قرار گرفت ودر تورات به نام آرارات از آن ياده شده است .

گفتار قاموس .

بـا تـشـديـد يـا ـ كـوهـى اسـت مـشرف بر جزيره ابن عمر كه در شرق دجله واقع است و از توابع موصل مى باشد.
اين كوه قرار گرفت .

مـمـكـن است گفته شود : گيريم كه قوم نوح به سبب گناهانشان هلاك شده باشند ولى گناه سـايرحيواناتى كه بر اثر طغيان آب از بين رفتند چه بود؟
اين سخن سست ترين اعتراض است , زيرا هـرنـابـودى و هلاكت , هرچند عمومى باشد, جنبه عقوبت و انتقام ندارد و حوادث عموميى مانند زمـيـن لـرزه ها و طوفان ها و وبا و طاعون كه هزاران هزارنفر را نابود مى كند در عالم بسيار اتفاق افتاده است ,و خدا براى هر قضايى كه مى راند حكم و دليلى دارد.
نبوت 2 / 1    ((خاصه 4)) هود.

هود(ع ).