ـ هر كس از روزى خداوند ناخرسندباشد و زبان به شكايت بگشايد و شكيبايى نكند, هيچ كار نيكى از او به درگاه خداوند بالانرود و خداوند متعال را در حالى ديدار كند كه براو خشمگين است .

ـ هـر كـس مـهـر زنـى را نـدهد در نزد خدازناكار محسوب مى شود و خداوند در روز قيامت به او مـى فـرمـايـد : بـنده من , كنيز خود را با عهد وپيمانم به همسرى تو در آوردم و تو به عهد من وفا نـكردى پس , خداوند عزوجل خود مطالبه حق آن زن را به عهده مى گيرد و تمام كارهاى نيك آن مرد را مى ستاند, اما باز حق همسرش راجبران نمى كند پس دستور داده مى شود آن مردرا در آتش افكنند.
ـ هـر كـس از شـهـادت خود برگردد و آن را كتمان كند, خداوند (روز قيامت ) در حضورخلايق , گوشت او را به خوردش دهد و در حالى كه زبان خود را مى جود به دوزخ رود.
ـ هر كس دو همسر داشته باشد و درتقسيم خودش و مالش ميان آن دو به عدالت رفتار نكند, روز قيامت در حالى كه دستانش بسته و نصف بدنش خميده (و افليج ) است آورده شود و به آتش درآيد .

ـ هـر كـس هـمسايه خود را به ناحق بيازارد, خداوند بوى بهشت را بر او حرام گرداندو جايگاهش آتـش باشد بدانيد كه خداوندعزوجل از آدمى درباره حق همسايه اش بازخواست مى كند و هر كس حق همسايه خودرا فرو گذارد از ما نيست .

ـ هـر كس به مسلمانى تهيدست , به خاطرتهيدستيش , اهانت كند و او را خوار شمارد, هرآينه حق خـدا را خـوار شـمرده و پيوسته خداوندعزوجل از او در خشم و ناخشنودى باشد تا آن گاه كه آن تهيدست را راضى گرداند و هر كس مسلمان تهيدستى رااحترام كند,روزقيامت خداوندرا در حالى كه به روى او مى خندد, ديدار كند.
ـ هـر كس امرى دنيايى و امرى آخرتى برايش پيش آيد و او دنيا را بر آخرت برگزيند,خداى متعال را در حالى ديدار كند كه او را هيچ حسنه اى كه از آتش محفوظش دارد, نباشد و هركس آخرت را بـگيرد و دنيا را واگذارد, روزقيامت خداى عزوجل را در حالى ديدار كند كه ازاو راضى و خشنود است .

ـ هر كس بر زن يا كنيزى به حرام دست پيدا كند و از ترس خداوند با او كارى نكند,خداوند عزوجل آتش را بر وى حرام گرداند و ازآن وحشت بزرگ (روز قيامت ) در امانش داردو او را به بهشت برد اما اگر با وى مرتكب حرام شود, خداوند بهشت را بر او حرام گرداند و به دوزخش برد.
ـ هر كس مال حرامى به دست آوردخداوند از او نه صدقه اى مى پذيرد و نه آزادكردن بنده اى و نه حـجـى و نه عمره اى و خداوندعزوجل به اندازه اجر اين كارها برايش گناه بنويسد و آن چه (از آن امـوال حـرام ) پـس ازمرگش باقى بماند رهتوشه او به سوى آتش خواهد بود و هر كس بتواند مال حرامى به دست آورد و از ترس خدا از آن چشم بپوشد, مشمول محبت و رحمت خدا باشد و دستور داده شود كه او را به بهشت برند.
ـ هر كس با زن نامحرمى دست دهد, درروز قيامت دست بسته بيايد و سپس دستور آيدكه او را به آتش برند.
ـ هر كس با زنى كه مال او نيست شوخى كند, به ازاى هر كلمه اى كه در دنيا به آن زن گفته است هزار سال (در آتش ) نگه داشته شود وهرگاه زن , مرد را به خود بپذيرد و در نتيجه , مردبه حرام او را در آغـوش كـشـد يـا ببوسدش يا با وى مباشرت كند و يا با او شوخى كند و مرتكب فحشايى شود هـمـان گـناهى كه براى مرد است براى او نيز باشد و چنانچه زن راضى نباشد و مردبا زور به وى دست درازى كند گناه آن زن نيز برمرد است .

ـ هر كس در خريد يا فروشى كلاه سرمسلمانى بگذارد از ما (مسلمانان ) نيست و روزقيامت با يهود محشور مى شود, زيرا هر كس كلاه سر مردم بگذارد مسلمان نيست .

ـ هـر كـس از هـمـسـايـه خـود كـالايى   ((15)) را كه بدان احتياج دارد دريغ ورزد خداوند نيز در روزقـيـامـت فـضـل و بـخشش خود را از وى دريغ داردو او را به خودش واگذارد و هر كس كه خداوند اورا به خود واگذارد, هلاك شود و خداى عزوجل هيچ عذرى از وى نپذيرد.
ـ هـر گـاه زنـى شوهرش را آزار دهد, اگرتمام عمرش را روزه بگيرد و شب ها به عبادت پردازد و بـنـده ها آزاد كند و مال ها در راه خداانفاق نمايد, خداوند هيچ نماز و كار نيكى را از اونپذيرد تا آن گـاه كـه بـه شوهرش كمك كند و او رااز خود راضى سازد و الا آن زن نخستين كسى است كه به دوزخ مى رود.
ـ سـپس فرمود : مرد نيز اگر در حق همسر خود آزار و ستم روا دارد, چنين گناه وعذابى خواهد داشت .

ـ هـر كـس بـه صـورت مـسلمانى سيلى زند,خداوند در روز قيامت استخوان هاى او را خردكند و آن گاه آتش را بر وى مسلط گرداند ودست بسته محشور شود تا به دوزخ رود.
ـ هـر كس شب را به سر برد و در دلش قصد خيانت و دغلى نسبت به برادر مسلمانش داشته باشد, آن شب را در خشم خداى متعال سپرى كند و روزش را نيز به همين گونه در خشم و ناخشنودى خداوند به سر برد مگر اين كه توبه و بازگشت كند و اگر در چنين حالتى بميرد برغير آيين اسلام مـرده بـاشـد رسـول خـدا(ص )سپس فرمود: بدانيد كه هر كس با مسلمانى دغلى كند از مانيست حضرت سه بار اين جمله راتكراركرد.
ـ هـر كـس در حضور فرمانروايى ستمگرتازيانه اى بياويزد, خداوند آن تازيانه را به صورت مارى به طول شصت هزار گز درآورد وآن را در آتش دوزخ براى هميشه بر وى مسلطگرداند.
ـ هر كس از برادر مسلمان خود غيبت كند, روزه اش باطل شود و وضويش بشكند واگر در آن حال بميرد در حالى مرده است كه حرام خدا را حلال شمرده است .

ـ هر كه ميان دو كس سخن چينى كند,خداوند در قبرش آتشى را بر او مسلط كند كه تاروز قيامت وى را بـسـوزانـد و آن گاه كه از گورش بيرون آيد خداوند اژدهايى سياه بر او مسلطگرداند كه پيوسته گوشت بدن او را بگزد تا وارددوزخ شود.
ـ هـر كـس خـشـم خـود را فرو خورد و ازبرادر مسلمانش درگذرد و در برابر برادرمسلمان خود بردبارى نشان دهد, خداوندمتعال اجر يك شهيد به او عطا فرمايد.
ـ هـر كـس به تهيدستى زور بگويد يا براو گردنكشى و بزرگى كند و حقيرش شمارد,خداوند در روز قيامت او را به اندازه مورچه امادر شكل آدمى محشور فرمايد و به دوزخ رود.
ـ هـر كس در مجلسى بشنود كه ازبرادرش غيبت مى شودوجلوآن رابگيرد,خداوندعزوجل هزار باب شـر و بدى را در دنيا و آخرت از او بگرداند, اما اگر مانع غيبت او نشود و از اين كه از او غيبت كنند خوشش بيايد براى او نيزهمانند گناه كسى باشد كه غيبت كرده است .

ـ هر كس به مرد يا زن پاكدامنى تهمت زند, خداوند اعمال (نيك ) او را باطل گرداند وروزقيامت هـفتاد هزار فرشته از پيش رو و پشت سرش بر او تازيانه زنند و مارها و كژدم ها بدنش را بگزند و آن گاه امر شود او را به آتش برند.
ـ هـر كس در اين جهان شراب نوشد,خداوند (در آخرت ) جام شربتى از زهر افعى هاو كژدم ها به او دهـد كـه پـيـش از نوشيدن آن ,گوشت صورتش در آن جام ريزد و چون آن رابياشامد گوشت و پـوسـت بـدن او چـون لاشه اى گنديده از هم متلاشى شود و اهل محشر از (بوى گند) او متاذى شـونـد تـا ايـن كه امر شود او را به دوزخ برند و شرابخوار و شرابساز و كسى كه سفارش شرابسازى براى خود مى دهد (در آتش هستند) و فروشنده و خريدار و باربر و تحويلدارو خورنده قيمت آن در ننگ و گناه آن يكسان هستند بدانيد كه هر كس به يهودى يا نصرانى ياصابئى و يا هر كس ديگرى از مردم شراب بنوشاند, گناهش همانند گناه كسى است كه آن رابياشامد بدانيد كه هر كس براى ديـگرى شراب بفروشد يا بخرد خداوند متعال از او نه نمازى مى پذيرد و نه روزه اى و نه حجى و نه عـمـره اى مـگر اين كه توبه كند و اگر پيش از توبه بميرد برخداى متعال است كه براى هر جرعه شـرابـى كـه در دنـيـا نوشيده است جرعه اى از چركابه جهنم به او بنوشاند حضرت سپس فرمود : بـدانـيـد كه خداوند شراب را به طور خاص و هر نوشيدنى مست كننده ديگرى را حرام كرده است بدانيد كه هر آن چه سكرآور باشد حرام است .

ـ هر كس ربا خورد خداوند به اندازه ربايى كه خورده است شكم او را از آتش دوزخ ‌پر كند و چنانچه از مال ربوى ثروتى به دست آورد خداوند متعال هيچ عمل نيكى را كه از آن مال انجام دهد نخواهد پذيرفت و تا زمانى كه قيراطى از آن مال نزد او باقى است همواره موردلعنت خدا و فرشتگان باشد.
ـ هر كس در دنيا به امانتى خيانت كند وآن را به صاحبش برنگرداند, بر غير آيين اسلام خواهد مرد و خداى عزوجل را در حالى ديداركند كه بر او خشمگين است و آن گاه امر شود اورا به دوزخ برند و براى ابد الاباد در گوشه اى ازجهنم بيندازند.
ـ هـر كـس بر ضد مرد مسلمانى يا كافرى ذمى و يا هر كس ديگرى از مردم شهادت دروغ دهد, در روز قيامت به زبانش آويزان شود و بامنافقان در طبقه زيرين دوزخ جاى گيرد.
ـ هـر كـس بـه خـدمتكار يا بنده خود و هركس ديگرى از مردم جواب رد دهد و او را ازخود براند, خداوند عزوجل در روز قيامت به اوجواب رد دهد و از خود براند و در آتش سرنگونش كند.
ـ هـر كـس همسرش را چندان آزار واذيت دهد كه او حاضر شود (با دادن مالى يابخشيدن مهريه ) جـان خـود را از او بـخـرد و آزادكـند, خداوند متعال براى آن مرد به كيفرى كمتراز آتش رضايت نـدهـد, زيـرا خـداوند متعال همچنان كه براى (تعدى به ) يتيم خشم مى گيرد,براى زن به خشم مى آيد.
ـ هر كس از برادر خود نزد سلطانى سعايت كند چنانچه از آن سلطان به او گزند ياناراحتيى نرسد, خـداونـد عزوجل همه اعمال (نيك ) آن سعايت كننده را بر باد دهد و چنانچه گزند يا ناراحتى و يا آزارى از سـلـطـان به آن شخص برسد, خداوند آن سعايتگر را با هامان در يك طبقه از دوزخ جاى دهد.
ـ هر كس قرآن را به قصد شهرت طلبى يا كسب چيزى قرائت كند, در روز قيامت خداوند عزوجل را بـا چـهره اى از استخوان بدون گوشت ديدار كند و قرآن پيوسته بر پس گردن او زند تا اين كه به دوزخ رود و با ديگر دوزخيان در آن سقوط كند.
ـ هـر كـس قـرآن را بخواند و به آن عمل نكند, خداوند در روز قيامت او را كور محشورفرمايد پس گـويد : ((پروردگارا, چرا مرا نابينامحشور كردى با آن كه بينا بودم ؟
فرمايد : همان طور كه آيات ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى , امروز همان گونه فراموش مى شوى )).
ـ هـر كـس مـال غصبى را, با اين كه بداندغصبى است بخرد, در به دوش كشيدن ننگ وگناه آن همانند كسى است كه آن را غصب كرده است .

ـ هـر كـس مرد و زنى را از راه حرام به هم رساند, خداوند بهشت را بر او حرام گرداند وجايگاهش دوزخ است و اين بد سرنوشتى است و تا زمانى كه بميرد همواره مورد خشم خداوندخواهد بود.
ـ هـر كـس سـر برادر مسلمان خود كلاه بگذارد, خداوند بركت را از روزى او بگيرد وزندگى او را تباه و پريشان سازد و او را به خودش واگذارد.
ـ هـر كـس مال دزدى را, با علم به اين كه دزدى است بخرد, در به دوش كشيدن ننگ وگناه آن همچون كسى است كه آن را دزديده است .

ـ هر كس به مسلمانى خيانت كند در دنياو آخرت نه او از ما (مسلمانان ) است و نه ما ازاوييم .

ـ هان , هر كس كار زشتى را بشنود و آن را افشا سازد, همانند كسى است كه آن رامرتكب شده است و هـر كـس عمل نيكى رابشنود و آن را در بين مردم شايع كند, همانندكسى است كه آن را انجام داده است .

ـ هـر كس زنى را براى مردى وصف كند واز زيبايى او برايش بگويد به طورى كه بر اثرآن , آن مرد شـيـفته آن زن گردد و نسبت به وى مرتكب فحشا شود, از دنيا نرود تا اين كه خداوند بر او خشم گـيـرد و هر كه خدا بر او خشم گيرد, هفت آسمان و هفت زمين بر وى خشم گيرند و گناهش هـمانند گناه آن مردى باشد كه باآن زن مرتكب فحشا شده است عرض شد : اى رسول خدا, اگر هـر دو تـوبـه كنند و به صلاح درآيند چه ؟
فرمود : خداوند توبه آن دو (مرد وزن مرتكب فحشا) را مى پذيرد, اما توبه كسى راكه با تعريف و توصيف خود آن زن را به گناه انداخته است نمى پذيرد.
ـ هـر كـس چـشمان خود را از زن نامحرمى پر كند, خداوند عزوجل در روز قيامت دو چشم او را با مـيخ ‌هاى آتشين پر سازد و آن ها را پر ازآتش كند (و همچنان باشد) تا زمانى كه خداوندكار داورى ميان مردم را به پايان رساند, آن گاه دستور داده شود او را به دوزخ برند.
ـ هـر كـس براى خودنمايى و شهرت طلبى اطعام كند, خداوند متعال به اندازه آن طعام ازچركابه دوزخ به او بخوراند و آن طعام را درشكمش آتش گرداند تا زمانى كه ميان مردم داورى كند.
ـ هـر كـس بـا زن شوهردارى زنا كند, ازچرك و كثافت عورت آن دو رودخانه اى به مسافت پانصد سـال بـه راه افـتـد, بـه طـورى كه دوزخيان از بوى گند آنان به رنج افتند و عذاب آن دو از همه سخت تر باشد.
ـ خـشـم خداى عزوجل سخت است برآن زن شوهردارى كه چشم خود را از غيرشوهرش يا مردى كه بر او محرم نيست پر كند,زيرا اگر چنين كند, خداوند همه اعمال (نيك ) اورا باطل گرداند و اگـر بـه بـسـتر شوهر خود ديگرى را راه دهد, خداوند متعال حق دارد او را پس ازعذاب دادن در قبرش , به آتش بسوزاند.
ـ هـر زنـى كـه (از روى هـوا و هـوس ) ازشـوهـرش طـلاق خلع بگيرد, پيوسته مورد لعنت خدا و فـرشـتـگان او و پيامبرانش و همه مردم باشد و زمانى كه فرشته مرگ به سراغش آيد به او گويد : مـژده بادا تو را به آتش و چون روزقيامت شود به او گفته آيد : با ديگر دوزخيان به دوزخ رو هان , خـداونـد مـتـعـال و رسول او اززنانى كه به ناحق طلاق خلع مى گيرند بيزارندهان , كه خداوند عـزوجـل و رسـول او از مردى كه چندان بر همسر خود سخت گيرد كه از او طلاق خلع بخواهد, متنفر و بيزارند.
ـ هر كس با اجازه و رضايت جماعتى پيشنمازى آنان را به عهده گيرد و وى در حاضرشدن به نماز جـماعت و به جا آوردن قرائت وركوع و سجده و قيام و قعود جانب اعتدال نگه دارد, اجرى همانند اجر همه جماعت مامومين خواهد داشت .

ـ هـر كـس پيشنماز عده اى شود و درحاضر شدن (به مسجد در وقت نماز) و به جاآوردن قرائت و ركوع و سجود و قعود و قيام جانب اعتدال را نگه ندارد (و رعايت حال مامومين را نكند) نمازش به خود او باز مى گرددو از چنبرك هايش تجاوز نمى كند و منزلت اونزد خداى متعال همانند منزلت پيشواى ستمگرمتجاوزى است كه صلاحيت (رهبرى ) رعيت خود را ندارد و فرمان خداى متعال را در ميان آنان بر پاى ندارد در اين هنگام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب (ع ) برخاست و عرض كرد :اى رسول خدا, پدر و مادرم فدايت باد, پيشواى ستمگر متجاوزى كه صلاحيت رعيت خود راندارد و فـرمـان خـداى مـتـعـال را در مـيان آنان برپانمى كند, چه منزلتى دارد؟
پيامبر(ص ) فرمود :او چهارمين آن چهار تنى است كه عذابشان درروز قيامت از همگان سخت تر است : ابليس وفرعون و كسى كه خودكشى كند و چهارمين آن ها فرمانرواى ستمگر است .

ـ هـر كـس بـرادر مـسـلـمـانـش به او نيازمندوامى شود و وامش ندهد, خداوند در آن روزى كه نيكوكاران را پاداش مى دهد, بهشت را بر وى حرام گرداند.
ـ هر كس بر بداخلاقى همسر خود صبركند و آن را به حساب خدا بگذارد, خداوندمتعال به ازاى هر روز و شبى كه بر بداخلاقى اوصبر كرده است , همانند ثوابى دهد كه به ايوب (ع ) براى صبر در بلاها و گرفتارى هايش داده است و براى آن زن در هر شب و روز به اندازه ريگ هاى يك ريگستان گناه بـاشـد و اگـرپيش از آن كه به مرد خود كمك و همراهى كندو قبل از آن كه شوهرش از او راضى شود بميرد,روز قيامت در طبقه زيرين دوزخ با منافقان واژگونه محشور شود.
ـ هـر كس زنى داشته باشد كه با اوناسازگارى كند و به آن چه خداى متعال روزى مرد كرده است خـشنود و قانع نباشد و بر شوهرخود سخت گيرد و آن چه را در توان او نيست بروى تحميل كند, خـداونـد از آن زن كار نيكى كه نگهدار او از آتش باشد, نپذيرد و تا زمانى كه براين خوى و خصلت است خداوند بر اوخشمگين باشد.
ـ هر كس به برادر خود احترام نهد درحقيقت به خدا احترام گذاشته است فكر مى كنيدخداوند با كسى كه به او احترام بگذارد و گراميش بدارد, چه خواهد كرد؟
.
ـ هـر كـس كـدخدايى و مهترى مردمى رابه عهده گيرد و با آنان به نيكى رفتار نكند, به ازاى هر روزى (كـه بـر آنـان مـهترى كرده ) هزارسال در لبه اى از دوزخ نگهداشته شود و بادست هاى غل شـده بـه گـردنش , محشور گرددپس اگر در ميان آنان فرمان خداى متعال را برپاداشته باشد خـداونـد متعال او را آزاد كند و اگرستم كرده باشد, در آتش دوزخ كه ژرفايش به مسافت هفتاد سال راه باشد, سقوط كند.
ـ هـر كس بر طبق قانونى كه خدا نازل كرده است حكم نكند, همانند كسى باشد كه شهادت دروغ دهد و به سبب آن در آتش پرتاب شود و به همان عذاب شاهد كاذب عذاب شود.
ـ هر كس دو رو و دو زبان باشد, درروز قيامت نيز دو رو و دو زبان خواهد بود.
ـ هـر كـس بـراى اصـلاح مـيان دو نفر گام بردارد تا زمانى كه برگردد, فرشتگان خدا بر اودرود فرستند و ثواب شب قدر به او داده شود.
ـ و هـر كس در راه قطع رابطه ميان دو نفرقدم بردارد, گناهش به اندازه ثواب همان كسى باشد كـه مـيـان دو نـفـر آشتى مى دهد لعنت خدا براو نوشته شود تا اين كه به دوزخ رود و عذابش دو چندان گردد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : رسـول خدا(ص ) از چيزخوردن در حال جنابت نهى كرد و فرمود : اين كار فقر مى آورد همچنين از چيدن ناخن ها بادندان و از مسواك زدن در حمام و نهى فرمود.
ـ پـيامبر خدا(ص ): اى امت , خداوندتبارك و تعالى بيست و چهار كار را براى شما ناخوش مى دارد و شما را از آن ها نهى مى كند : بازى كردن در حال نماز و منت نهادن در صدقه و رابراى شما ناخوش دارد.
ـ دستمال گوشت را در خانه نگه نداريد,كه آغل شيطان است و خاك (و خاكروبه ) راپشت در نگه نداريد, زيرا كه پناهگاه شيطان است .