 |
|
ترجمه كامل الزيارات ابى القاسم جعفر بن محمد بن
جعفر بن موسى بن قولويه القمى - ۱۲ -
ترجمه :
ترجمه : (حديث سيزدهم ) پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين از سعد بن عبد الله ، از احمد: عيسى ، از موسى بن فضل از حنان نقل كرد كه وى گفت : محضر مبارك امام صادق عليه السلام عرض كردم : چه مى فرمايد راجع به زيارت قبر حضرت ابى عبد الله الحسين عليه السلام زيرا از بعضى شما نقل شده كه زيارت آن حضرت معادل يك حج و يك عمره مى باشد؟ حضرت فرمودند: چه قدر ضعيف است اين حديث ، زيارت آن حضرت معادل كل اين ثواب نيست ولى در عين حال شما آن حضرت را زيارت كرده و به او جفاء نكنيد زيرا آن جناب سيد شهداء و سيد جوانان اهل بهشت و شبيه يحيى بن زكريا است و بر اين دو آسمان و زمين گريسته اند. متن :
ترجمه : پدرم و محمد بن الحسن بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از عبد الصمد ابن محمد، از حنان بن سدير، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام مثل همين حديث را نقل كرده اند: پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن اسماعيل بن بزيع از حنان بن سدير از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نظير اين حديث را نقل كرده اند. متن :
ترجمه : (حديث چهاردهم ) و با همين اسناد مذكور از احمد بن محمد بن عيسى ، از جماعتى ، از جعفر بن بشير، از حماد، از عامر بن معقل ، از حسن بن زياد، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند: قاتل يحيى بن زكريا و حسين بن على عليه السلام زنا زاده بوده و آسمان بر احدى نگريست مگر بر اين دو. راوى مى گويد: عرض كردم : چگونه آسمان گريست ؟ حضرت فرمودند: طلوع خورشيد و غروبش در سرخى بود. محمد بن جعفر قرشى ، از محمد بن الحسين ، از جعفر بن بشير به اسنادش مثل همين حديث را نقل نموده است . متن :
ترجمه : (حديث پانزدهم ) پدرم و على بن الحسين رحمة الله عليهما جملگى از سعد بن عبد الله ، از احمد ابن محمد بن عيسى ، از حسن بن على الوشاء، از حماد بن عثمان ، از عبد الله بن هلال ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن جناب مى فرمودند: آسمان بر حسين بن على و يحيى بن زكريا عليه السلام گريسته و بر احدى غير اين دو گريه نكرده است . عرض كردم : چگونه آسمان گريسته است ؟ حضرت فرمودند: تا چهل روز طلوع و غروبش در سرخى بود. عرض كردم : گريه آسمان اين گونه بوده است ؟ حضرت فرمودند: بلى . متن :
ترجمه : (حديث شانزدهم ) از پدرم و على بن الحسين از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد، از برقى (محمد بن خالد)، از عبد العظيم بن عبد الله الحسنى ، از حسن بن الحكم النخعى ، از كثير بن شهاب حارثى ، وى گفت : هنگامى كه محضر مبارك امير المومنين عليه السلام در رحبه نشسته بوديم ، در اين وقت حضرت حسين عليه السلام بر آن جناب وارد گشت ، امير المومنين چنان خنديدند كه دندان هاى عقل آن جناب ظاهر گرديد سپس فرمودند: خداوند متعال در قرآن كريم قومى را ياد كرده و مى فرمايد: فما بكت عليهم السماء و الارض و ما كانوا منظرين . قسم به كسى كه حبه را شكافت و بنده را آفريده اين (يعنى حضرت حسين عليه السلام ) را البته خواهند كشت و قطعا آسمان و زمين بر او مى گريند. متن :
ترجمه : (حديث هفدهم ) ترجمه : عبد العظيم ، از حسن ، از ابى سلمه نقل كرده كه گفت : حضرت جعفر بن محمد عليه السلام فرمودند: آسمان و زمين بر احدى نگريسته مگر بر يحيى بن زكريا و حسين بن على عليه السلام . متن :
ترجمه : (حديث هجدهم ) پدرم و برادرم رحمة الله عليهما، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى ، جملگى از عمركى بن على بوفكى نقل كرده كه وى گفت : يحيى كه در خدمت حضرت ابى جعفر ثانى عليه السلام بود از على و او از صفوان جمال و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرد كه وى گفت : در راه مدينه بوديم ولى قصدمان مكه بود بهر صورت در راه مدينه از حضرت ابى عبد الله عليه السلام سوال كرده و محضر مباركش عرض كردم : اى پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله : شما را چه مى شود كه غمگين و ناراحت و شكسته حال مى بينم ؟ حضرت فرمودند: اگر مى شنيدى آنچه را كه من مى شنوم ديگر از من چنين ساوالى نمى كردى . عرض كردم : چه چيز مى شنويد؟ حضرت فرمودند: تضرع ملائكه به درگاه الهى و نفرينشان نسبت به كشندگان امير المومنين و حضرت حسين بن على عليه السلام و نيز نوحه و زارى جن و گريستن فرشتگانى كه در اطراف قبر آن حضرت هستند بنابر اين كيست كه با شنيدن چنين صداهائى غذا و شراب يا خواب بر او گوارا باشد؟!! متن :
ترجمه : (حديث نوزدهم ) پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله و عبد الله بن جعفر حميرى ، از احمد ابن محمد بن عيسى ، از محمد بن خالد برقى از عبد العظيم بن عبد الله الحسينى العلوى ، از حسن بن حكم النخعى از كثير بن شهاب حارثى نقل كرده كه وى گفت : در رحبه محضر مبارك امير المومنين عليه السلام نشسته بوديم در اين هنگام حضرت حسين عليه السلام ظاهر شدند، پس امير المومنين عليه السلام چنان خنديدند كه دندان هاى عقلشان پيدا شد سپس فرمودند: خداوند متعال در قرآن كريمش قومى را ياد كرده و فرموده : فما بكت عليهم السماء و الارض و ما كانوا منظرين . قسم به كسى كه حبه را شكافته و بنده را آفريده البته اين (حضرت حسين عليه السلام ) را خواهند كشت . و آسمان و زمين بر او مى گريد. متن :
ترجمه : (حديث بيستم ) پدرم عليه الرحمة ، از سعد بن عبد الله از نصر بن مزاحم ، از عمر بن سعد نقل كرده كه وى گفت : ابو معشر از زهرى نقل نمود كه وى گفت : هنگامى كه حضرت حسين بن على عليه السلام شهيد شدند آسمان خون باريد. و عمر بن سعد گفت : ابو معشر، از زهرى برايم نقل نمود كه وقتى حسين بن على عليه السلام شهيد شد در بيت المقدس سنگ ريزه اى باقى نماند مگر وقتى آنرا بر مى داشتيم خون تازه زيرش بود. متن :
ترجمه : (حديث بيست و يكم ) پدرم رحمة الله عليه از محمد بن الحسن بن مهزيار، از پدرش ، از على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از فضالُة بن ايوب ، از داود بن فرقد نقل كرده كه وى گفت : از حضرت ابا عبد الله عليه السلام شنيدم كه فرمود: كشنده حضرت حسين بن على عليه السلام زنازاده بود و آن كس كه يحيى بن زكريا را نيز كشت ولد زنا بود،، سپس حضرت فرمودند: هنگامى كه حسين بن على عليه السلام كشته شد تا يكسال آسمان سرخ بود، پس از آن فرمودند: آسمان و زمين بر حسين بن على عليه السلام و يحيى بن زكريا عليه السلام گريست و همين سرخى آن گريه وى مى باشد. الباب التاسع و العشرون نوح الجن على الحسين بن على عليه السلام متن :
باب بيست و نهم نوحه سرائى طائفه جن بر حسين بن على عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) محمد بن جعفر قريشى رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از نصر بن مزاحم ، از عمر بن سعد، از عمرو بن ثابت ، از حبيب بن ابى ثابت ، ازام سلمه همسر نبى اكرم صلى الله عليه و آله وى گفت : از زمانى كه خداوند منان روح نبى اكرم صلى الله عليه و آله را قبض فرمود نوحه سرائى طافه جن را نشنيدم مگر همان شب (شب رحلت نبى اكرم صلى الله عليه و آله ) و نديدم ايشان را مگر وقتى كه به مصيبت فرزندم حسين عليه السلام مبتلا شدم . ام سلمه مى فرمايد: در همان زمان جنيه از طائفه جن آمد در حالى كه مى گفت : اى دو چشم من با شدت و زارى گريه كنيد، زيرا بعد از من چه كسى بر شهداء بگريد. زارى كنيد بر گروهى كه مرگ آنها را به سوى ستمگرى از نسل بنده و غلام مى برد. متن :
ترجمه : (حديث دوم ) پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از يعقوب بن يزيد، از ابراهيم بن عقبه ، از احمد بن عمرو بن مسلم ، از ميثمى نقل كرده كه وى گفت : پنج تن از اهل كوفه به قصد يارى حسين بن على عليه السلام حركت كردند و به قريه اى رسيدند كه به آن شاهى مى گفتند پس دو نفر يكى پير و ديگرى جوان جلوى آنها آمده و به ايشان سلام كردند پيرمرد گفت : من مردى از طائفه جن هستم و اين جوان برادر زاده من بوده و ما قصدمان يارى نمودن به اين مظلوم (يعنى حسين بن على عليه السلام ) مى باشد. پيرمرد جنى سپس به ايشان گفت : من پيشنهادى دارم . جوانى از اين پنج نفر در جوابش گفت : پيشنهادت چيست ؟ پيرمرد جنى گفت : پيشنهادم اين است كه من پرواز كرده بروم و سپس خبر اين گروه را بياورم تا شما با بصيرت به طرف مقصدتان برويد. ايشان در جوابش گفتند: خوب پيشنهادى است . راوى مى گويد: پيرمرد جنى يك روز و يك شب از نظر ايشان غئب بود پس فرداى آن روز ايشان صدائى شنيدند بدون اينكه صاحب آن را ببينند، صدا اين بود: به خدا قسم نيامدم نزد شما مگر آنكه خود ديدم ، در زمين طف كه سرى بريده و دو گونه هايش به خاك آلوده بود. و اطرافش جوانانى افتاده كه حلقومشان خون جارى بود نظير چراغ هائى كه تاريكى و ظلمت را بر طرف كرده اند. پيوسته ناقه خود را دواندم تا قبل از آنكه ايشان با حوريه هاى باكره ملاقات كنند مصادف گردم . حسين عليه السلام چراغى فروزان بود و خدا مى داند كه من در اين گفتار دروغ نمى گويم . حسين عليه السلام در غرفه هاى بهشت مجاور رسول خدا صلى الله عليه و آله و بتول عليه السلام و جعفر طيار بوده در حالى كه شادمان و مسرور مى باشد. بعضى از جوانان در جواب آن صدا گفتند: برو پس پاينده و جاويد باد قبرى كه تو ساكن آن هستى تا قيامت باران بر آن ببارد. پيمودم راهى را كه تو نيز راهرو آن بودى و نوشدم با كاسه اى كه بسيار فراخ و نيز پيمودم راهى را كه جوانانى در اين راه جان خودشان را تسليم خدا نموده و از مال و دوستان و خانه هايشان جدا گرديدند. متن :
ترجمه : (حديث سوم ) حكيم بن داود بن حكيم ازام سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت : عمر بن سعد و عمرو بن ثابت از ابى زياد قندى برايم نقل نمود، وى گفت : زمانى كه حضرت امام حسين عليه السلام شهيد شدند گچ كارها در وقت سحر نوحه سرائى هاى طائفه جن را در قبرستان ميش نيدند، ايشان مى گفتند: رسول خدا صلى الله عليه و آله پيشانى او را دست كشيد پس در رخش نورى ساطع است . پدر و مادرش از برترين افراد قريش بوده ، جد بزرگوارش بهترين جدها است . متن :
ترجمه : (حديث چهارم ) حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت : عمر بن سعد گفت : وليد بن غسان از كسى كه برايش نقل نمود برايم حديثى چنين نقل كرد وى گفت : طائفه جن بر حسين بن على ع نوحه سرائى كرده و مى گفتند: اين اشعار و ابيات كه در سرزمين طف در ترسيم بلاهاى وارده بر فرزندانش سروده شده از كيست ؟ اين ابيات حسين عليه السلام را صداهاى حزين و همراه با گريه پاسخ خواهند داد. متن :
ترجمه : (حديث پنجم ) حكيم بن داود بن حكيم از سلمة نقل كرده كه وى گفت : ايوب بن سليمان بن ايوب الفزارى ، از على بن حزور برايم نقل كرد از ليلى شنيد كه وى گفت : نوحه سرائى طائفه جن بر حسين بن على عليه السلام را شنيدم كه مى گفتند:اى چشم اشك بريز، زيرا مى گريد شخص حزين با سوز و دلتنگى .اى چشم مردم به واسطه خوشى و خوش گذرانى تو را از ياد آل محمد صلى الله عليه و آله و هم دردى با ايشان بازداشته و غافل كرده اند. سه شب را آل محمد صلى الله عليه و آله به روز آورده در حالى كه ابدان طاهره آنها روى خاك بين حيوانات وحشى بوده و جملگى در قتلگاه افتاده اند. متن :
ترجمه : (حديث ششم ) پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن الحسين ، از نصر بن مزاحم ، از عبد الرحمن بن ابى حماد، از ابى ليلى واسطى ، از عبد الله بن حسان كنانى نقل كرده كه وى گفت : طائفه جن بر حضرت حسين بن على عليه السلام گريسته و گفتند: چه خواهيد گفت زمانى كه نبى اكرم صلى الله عليه و آله به شما بفرمايد: شما كه آخرين امت ها مى باشيد چه كرديد با اهل بيت و برادران و خويشان من ، برخى را اسير و بعضى را كشته و آلوده به خون خود كرديد. متن :
ترجمه : (حديث هفتم ) حكيم بن داود بن حكيم مى گويد: سلمه برايم نقل نمود و گفت : على بن حسن ، از معمر بن خلاد، از ابى الحسن الرضا عليه السلام نقل نمود كه آن حضرت فرمودند: هنگامى كه حضرت امام حسين عليه السلام در دل شب حركت كرده و بطرف عراق متوجه شدند در راه به شخصى برخوردند كه رجز مى خواند و مى گفت : و پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از معمر بن خلاد نقل كرد كه وى از حضرت رضا عليه السلام عين الفاظ سلمه را حكايت نمود، وى گفت آن مردى كه رجز مى خواند مى گفت : اى شتر خوف و هراس مكن از زجر و نهى من و سرعت كن و بشتاب پيش از آنكه صبح طلوع كند. تا برسانى من را به بهترين سوار و بهترين سفر و به كسى كه اصل و نسبش كريم و جدش بزرگ و سنه اش فراخ و با ظرفيت است ، خداوند بواسطه بهترين اعمال او را اجر و ثواب دهد و سپس تا مادامى كه روزگار باقى است خداوند او را باقى بدارد. سپس حضرت حسين بن على عليه السلام فرمودند: عنقريب از اين روزگار و دنيا مى گذرم و مرگ بر جوانمرد ننگ و عار نيست زمانيكه عزم و نيتش حق بوده و در حالى كه مسلمان است جهاد كند. مرگ بر جوانمرد عار نيست زمانى كه با مردان صالح و نيكوكار به مواسات رفتار كرده و از شخص معذب و هلاك شده فاصله گرفته و با مجرم و ستمكار به مخالفت برخيزد. بنابر اين اگر زنده ماندم پشيمان نيستم و اگر مرگ مرا دريافت ملامت زده نخواهم بود ولى همين خوارى و ذلت براى تو كافى است كه زندگانى مى كنى و مرتكب اعمال ناپسند مى گردى . متن :
ترجمه : (حديث هشتم ) پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله بن ابى خلف ، از محمد بن يحيى معاذى نقل كرده اند كه وى گفت : حسين بن موسى اصم از عمرو، از جابر، از حضرت محمد بن على عليه السلام نقل كرد كه آن حضرت فرمودند: هنگامى كه حضرت حسين عليه السلام با افراد و نفرات از مدينه آهنگ خروج نمودند زنان بنى عبد المطلب پيش آمده پس براى نوحه سرائى و گريستن اجتماع نمودند، امام حسين عليه السلام در ميان ايشان راه مى رفتند و مى فرمودند: شما را به خدا سوگند مى دهم كه معصيت خدا و رسولش را نكرده و نوحه سر نداده و آشكارا نگرييد. زنان بنى عبد المطلب محضر مباركش عرضه داشتند: پس براى چه كسى نوحه گريه را ذخيره نمائيم امروز مانند روزى است كه در آن رسول خدا صلى الله عليه و آله از دنيا رفتند و همانند روزى است كه حضرت على و فاطمه عليه السلام از دنيا رحلت نمودند و همچون روزى است كه رقيه و زينب وام كلثوم (دختران رسول خدا صلى الله عليه و آله ) ارتحال نمودند؟ ! فدايت شويم تو را به خدا سوگند كه از مرگ كناره بگيراى دوست خوبان از اهل قبور و سپس برخى از عمه هاى آن حضرت جلو آمده در حالى كه مى گريست عرض كرد: اى حسين شاهد باش شنيدم صداى جنيان را كه براى شما نوحه سرائى كرده و مى گويند: همانا مقتول و كشته شده در سرزمين طف از آل هاشم است كه پست ترين و ذليل ترين مردم از قريش او را مقتول ساخته است . حبيب رسول خدا بد نبود، مصيبت تو بينى ها را بريده حقير نموده است . و زنان بنى عبد المطلب نيز گفتند: براى حسين كه سرور و آقاى همه است گريه كنيد و بخاطر شهادتش موى ها سفيد شد. بخاطر شهادتش به زلزله مبتلا شديد، بخاطر شهادتش ماه گرفته شد. بخاطر شهادتش افق آسمان در غروب و سحر گرديدم بخاطر شهادتش خورشيد شهرها و نور آن كدر شد و مساكن و منازل تاز و ظلمانى گرديد او فرزند فاطمه ايست كه از خلائق و بشر به مصيبت گرفتار گرديد. بواسطه شهادت و قتل آن جناب خوارى به ما رسيده و به سبب آن بينى ها قطع و به هلاكت افتاده ايم . متن :
ترجمه : (حديث نهم ) پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله از محمد بن يحيى معاذى ، از عباد بن يعقوب ، از عمرو بن ثابت ، از عمرو بن عكرمه نقل كرده اند كه وى گفت : بامداد روزى كه حضرت حسين بن على عليه السلام شهيد شدند ما در مدينه صبح نموديم در اين هنگام غلامى كه داشتيم گفت : شب گذشته شنيديم منادى نداء مى كرد و مى گفت : اى كسانى كه حسين را از روى ستم و جور كشتيد بشارت باد شما را به عذاب و عقوبتى سخت . تمام اهل آسمان شما را نفرين مى كنند، چه انبياء و چه فرشتگان و چه كارگذاران . بر زبان ابن داود و عيسى بن مريم كه صاحب روح و حامل انجيل بوده لعن شده ايد. متن :
ترجمه : (حديث دهم ) حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت : عبد الله بن محمد بن سنان ، از عبد الله بن قاسم بن حارث ، از داود رقى برايم نقل كرد و گفت : جده ام حكايت نمود كه وقتى حضرت حسين عليه السلام شهيد شدند طائفه جن بر آن حضرت گريسته و اين ابيات را مى خواند: اى چشم اشك بريز و گريه كن پس محققا خبر شهادت حضرت حسين عليه السلام حق و راست مى باشد. گريه كن براى فرزند فاطمه كه به فرات داخل شد و از آن برنگشت . جن براى حزن و غم فاطمه مى گريد زمانى كه از حسين عليه السلام خبر شهادتش برسد. حسين عليه السلام و يارانش كشته شدند، افسوس از چنين خبرى . صبح و شام البته برايت اشك سوزان مى ريزم . البته البته آن قدر برايت اشك بريزم كه ريشه ها را روان و درختان را ببرد. الباب الثلاثون دعاء الحمام و لعنها على قاتل الحسين عليه السلام متن :
باب سى ام نفرين و لعنت نمودن كبوتران در حق قاتلين حضرت امام حسين عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين ، از على بن ابراهيم بن هاشم ، از پدرش ، از حسين بن يزيد نوفلى ، از اسماعيل بن ابى زياد سكونى از حضرت فرمودند: كبوتر خوانا را در خانه هايتان نگهدارى كنيد زيرا اين حيوان قاتلين امام حسين را لعنت مى كند. متن :
ترجمه : (حديث دوم ) پدرم و برادرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن جملگى از احمد بن ادريس بن احمد، از ابى عبد الله جامورانى از حسن بن على بن ابى حمزه از صندل (صفوان نسخه ب ) از داود بن فرقد نقل كرده اند وى گفت : در خانه امام صادق عليه السلام نشسته بودم ، چشمم به كبوتر خوانا افتاد كه مشغول خواندن بود و زياد مى خواند، امام عليه السلام به من نگاه نموده و فرمودند: اى داود مى دانى اين حيوان چه مى گويد؟ عرض كردم : خير فدايت شوم . حضرت فرمودند: قاتلين حسين بن على عليه السلام را نفرين مى كند از اين حيوان تهيه كنيد و در منازلتان نگهدارى كنيد. و پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم از سعد بن عبد الله ، از ابى عبد الله جامورانى به اسنادش مثل همين حديث را نقل كرده اند. الباب الحادى و الثلاثون نوح البوم و مصيبتها على الحسين عليه السلام متن :
باب سى و يكم نوحه سرائى و ذكر مصيبت نمودن جغد بر حضرت امام حسين عليه السلام ترجمه : (حديث اول ) محمد بن الحسن بن احمد بن وليد و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عيسى بن عبيد، از صفوان بن يحيى ، از حسين بن ابى غندر، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام وى گفت : شنيدم امام صادق عليه السلام درباره جغد فرمودند: آيا احدى از شما آن را در روز ديده است ؟ محضر مباركش عرض شد: خير ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پيدا مى گردد. حضرت فرمودند: اما اينكه اين حيوان پيوسته در خرابه ها مسكن گرفته و در آبادى نمى آيد جهتش آنستكه : وقتى حضرت امام حسين عليه السلام شهيد شدند اين حيوان بواسطه قسم بر خود حتم نمود كه ابدا در آبادى سكنا نكرده و منزلش تنها در خرابه ها باشد پس پيوسته در روز صائم و حزين است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثيه خوانى مى كند. متن :
ترجمه : (حديث دوم ) حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن ابى الخطاب از حسين بن على صاعد بربرى كه قيم و متصدى قبر حضرت امام رضا عليه السلام نقل كرده كه وى گفت : پدرم براى من نقل نمود و گفت : بر حضرت رضا عليه السلام وارد شدم ، آن جناب به من فرمود: اين جغد را مى بينى ؟ مردم چه مى گويند؟ عرض كردم : فدايت شوم آمده ايم كه از شما بپرسيم .
|
