بخار کردن طفل شش ماهه در نجف آباد
مساله دیگری که در نزد کودکان شایع بود تب و به قول آنروزیها سرماخوردگی که هر موقع طفلی به آن مبتلا میشد بجای آنکه حرارت بدن بیمار را با پاشویه و سرد کردن پایین بیاورند بیشتر آنها را با پوشاندن لباس گرم و وسایل گرم کننده که باعث بالارفتن حرارت بدن آنها و بالنتیجه بدتر شدن حال آنها میشد می کردند.
خاطرهای از این موضوع یادم آمد که خالی از لطف نیست، یک روز جمعه طفل پنج شش ماههای را به منزل برای درمان آوردند و این طفل بینوا را علاوه بر اینکه قنداق کرده بودند با یک پوستین و پتو پیچیده بودند موقعی که خواستم آن را معاینه کنم و احتیاج به باز کردن قنداق بود، پدر و مادر طفل مانع از این کار شدند و دلیل آنها هم این بود که طفل ما سرماخورده و باید گرم نگه داشته شود!
بالاخره با اصرار من قنداق را باز کردند. به محض باز کردن قنداق بخار از روی بچه بلند شد! برای اطلاع از حرارت بدن بیمار از ترمومتر که بنام تبگیر معروف بود و از راه مقعد استفاده میشد، کمک گرفتم. درجه تب طفل معصوم تا آخرین درجه ترمومتر که ۴۳ را نشان میداد بالا رفته بود.
من پیشنهاد سرد کردن طفل را کردم و با اصرار من و انکار آنها بالاخره با سرد کردن بچه حرارت او را تا حدود ۳۹ درجه پایین آوردم. یکی دو ساعت بعد از رفتن، آنها دو مرتبه مراجعه نمودند و حال طفل هم خوب بود. من دلیل مراجعه مجدد آنها را سؤال کردم که پدر طفل گفت چون هنوز گرم است او را آوردهام که با استعمال تبگیر حرارت او را باز هم پایینتر بیاورید.
بالاخره معلوم شد که والدین طفل گمان میکردند که پایین آمدن حرارت بیمار به علت استعمال تبگیر بوده که تب او را پایین آورده و باین جهت این وسیله را تبگیر نامگذاری کردهاند.
اکنون آن طفل جراح شده و مدتی نیز رئیس دانشکده پزشکی مرکز یکی از استان های جنوبی کشور شده بود.
« خاطرات هشتاد سالهدکتر سید مصطفی مرتضوی» به اهتمام «فضل الله خلیلی»؛ کاری از انتشارات مهر زهرا(س)