پایگاه خبری فکر سبز : در این باره آقای محمد معین-رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان نجف آباد- گفت : برخلاف نامه نگاری های انجام شده، هنوز بودجه ی کافی برای شناسایی، مکانیابی، تعداد و اندازه بوم ها و کپی برداری به این شهرستان اختصاص داده نشده است. سنگ نگاره ها یا […]
پایگاه خبری فکر سبز : در این باره آقای محمد معین-رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان نجف آباد- گفت : برخلاف نامه نگاری های انجام شده، هنوز بودجه ی کافی برای شناسایی، مکانیابی، تعداد و اندازه بوم ها و کپی برداری به این شهرستان اختصاص داده نشده است.
سنگ نگاره ها یا هنرهای صخره ای، کهن ترین آثار تاریخی و هنری به جای مانده از بشر هستند. به تعبیری بستر به وجود آمدن حروف رمزی، خط، تبادل پیام، زبان، تاریخ، اسطوره ها، هنر و فرهنگ از سنگ نگاره هاست و آنها از بهترین ابزارهای رمزگشایی ما قبل تاریخ هستند که عمر بعضی از آنها به چهل هزار سال می رسد و بشر تا کنون موفق به کشف هیچ پدیده تاریخی و هنری بدین قدمت نشده است.
بیشتر سنگ نگاره های محیط های باز در برابر عوامل طبیعی مثل سرما، گرما، باد، باران و یخ زدگی از بین رفته اند و می روند و شوربختانه به خاطر نبود آگاهی مردم به اشتباه با بیل و کلنگ به جان آن می افتند و می پندارند که این ها نقشه ی گنج است غافل از آن که برخی مربوط به زمان هایی است که هنوز فلز کشف نشده بود.
نمادهای بسیاری در میان این بوم از نگاره ها وجود دارد که از مهمترین آن ها “اعتدالین، شکارچی، بز کوهی و گونه های دیگر حیوانات که برخی منقرض شده اند” می باشد. ۹۰ درصد از این نگاره ها را نقش بز کوهی با شاخ های سمبلیک تشکیل می دهد که نماد “آب، باران، فراوانی نعمت” است. از طرف دیگر در بررسی های میدانی انجام شده به این نتیجه می رسیم که اغلب بوم ها در حدود ۲۰ متری خروجی آب راهه هاست و گویی انسان های ساکن در دشت ها به زبان بی زبانی با پروردگار خویش نوعی راز و نیاز می کرده اند که : “خدایا به حیوانات ما رحم کن و باران رحمت خود را بفرست”. این طرح ها در جاهای مختلف یکسان خلق شده اند و دور از هر نژاد و فرهنگ و مرز جغرافیایی بر سنگ سخت طرح هایی را خلق کردهاند تا شاید به ما بفهمانند که : “تنها یک زمین داریم، باید از آن پاسبانی کنیم” و در گذر زمان همان طرح ها و نقش های کوبشی بر دل صخره ها، زینت بخش ظروف سفالی شدند.
این سنگ نگاره ها در جاهای مختلف ایران به یادگار مانده اند ولی با این همه ارزش، به فراموشی سپرده شده اند. از آن جمله می توان به کوه های شمالی نجف آباد یا همان پارک ملی قمیشلو اشاره کرد که اولین زیستگاه حفاظتی دنیا با حدود ۱۵۰ سال است و هم نشینی بوم های حیوانات و گاه نخجیرگاه (شکارگاه) که هنوز با وجود تنوع زیستی از ارزش بالایی برخوردار است. در این بوم ها نیز هم چون دیگر جاها بیشترین نقش را “بز کوهی” و “اعتدالین” تشکیل می دهند. البته در سنگ نگاره های بلمچه آثاری از علایم خطی به چشم می خورد که هنوز رمز گشایی نشده اند.