«تیتر یک نجف آباد»: میثم طاهری، کارگردان تئاتر نجفآبادی که این روزها سرش به اجراهای خیابانی در نجفآباد و اصفهان گرم است در گفتگو با هفته نامه تیتر یک درباره مشکلات کار خود گفت. گپ و گفت کوتاه ما را با این هنرمند در ادامه می خوانید: همکاری تان در اجراهای خیابانی با شهرداری نجفآباد […]
«تیتر یک نجف آباد»: میثم طاهری، کارگردان تئاتر نجفآبادی که این روزها سرش به اجراهای خیابانی در نجفآباد و اصفهان گرم است در گفتگو با هفته نامه تیتر یک درباره مشکلات کار خود گفت. گپ و گفت کوتاه ما را با این هنرمند در ادامه می خوانید:
همکاری تان در اجراهای خیابانی با شهرداری نجفآباد از چه زمانی شروع شد؟
اجراهای کوتاه از نوروز امسال شروع شد. کارناوال شادی را به همراه اکیپ حاجی فیروز، عمو نوروز ، جارچی و ساز و دهل ۱۰ نفر بودیم که قبل از نوروز راه انداختیم. در طول تعطیلات هم کارهای پرفورمنس سنتی و آیینی در خانه تاریخی مهرپرور اجرا کردیم. بعد در گام اول اجرای نمایشهای فرهنگ شهروندی را با استفاده از پانتومیم درباره سد معبر در نجفآباد شروع کردیم. گام دوم مغازه های هدف را که سد معبر داشتند، به صورت نمادین کارت قرمز می دادیم.
کارهای اخیرتان در پارکهای نجفآباد درباره چه بود؟
یک اجرای محیطی در راستای فرهنگ شهروندی داشتیم که باید در فضای سبز و روی چمن در کنار درخت اجرا شود.۱۰ اجرایی که در پارکهای نجفآباد داشتیم هر کدام متفاوت بود و تماشاگران،عکس العمل مختلفی داشتند. قصه اجرا این بود که دست بچه ای می سوزد. او با پدر و مادرش به پارک آمده اند. در طول کار، پدر و مادر هنجار شکنی می کنند، روی چمن آبجوش می ریزند و شاخه درخت می شکنند. این را بچه می بیند و مدام در طول اجرا از بازیگران و تماشاگران می پرسد، درخت دردش نمی آید شما شاخه اش را می شکنید یا روی چمن آبجوش می ریزید؟ در آخر پدر و مادر می گویند برویم جای دیگری. این کار را اصفهان هم بردیم.
تفاوت اجرای نمایش خیابانی و محیطی در اصفهان و نجفآباد چیست؟
در اصفهان تئاترهای خیابانی را می بینند و دو دقیقه بعد می روند. ولی در نجفآباد، ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر می نشستند و می دیدند. در اصفهان اگر خیلی شلوغ شود فقط ۲۰ یا ۳۰ نفر می آیند.
وضعیت تئاتر این روزهای نجفآباد چطور است؟
چند سالی است واقعا تئاتر در نجفآباد خوابیده. به واسطه بی پولی هیچ کاری اتفاق نمی افتد.
چرا سمت گیشه و اجرایی که مردم بلیت آن را بخرند نمی روید؟
الان این کارها جواب نمی دهد. هزینه اجاره سینما لاله در یک سانس ۲۵۰ هزار تومان است که اصلا هم جای مناسبی نیست. سالن شهروند در سازمان رفاهی شهرداری برای هر سانس اجرا ۵ یا ۶ میلیون تومان اجاره می گیرد. این هزینه ها با اجرای تئاتر جبران نمی شود و باید حمایت از هنرمندان شود.
مگر الان از هنرمندان در نجفآباد حمایت نمی شود؟
قطعا انتظار حمایت داریم ولی کاملا ماجرا برعکس است. انجمن نمایش قرار است حامی باشد. قرار نیست مانع ایجاد کند. کارگردانهای خوب و پرکاری داشتیم که الان چند سال است کم کار شده اند. انجمن نمایش نباید برعکس وظیفه ذاتی اش بگوید حتما باید زیرنظر من کار کنید. باید بستری فراهم کند که از امکاناتش استفاده کنیم. به ما میگویند چند پلاکارد و بنر برای شما می گیریم. اینها را خودم با ارتباط شخصی ام بهتر و بیشتر می گیرم. امکانات، اینها نیست، امکانات درست صحبت کردن و احترام گذاشتن به هنرمند است. نه این که تصمیمی را پشت در بسته بگیریم و بگوییم شما موظف به اجرا هستید. هنرمند که نباید خودسانسوری کند. چه حمایتی است آن آقا برای درج کردن لوگوی تشکیلاتش که هیچ کمکی هم به ما نکرده، ۴۰ روز کار من را می خواباند؟ البته بخشهایی که اسم اشخاص را بردم ننویسید، همه اینها درد و دل بود.