همه ساله با نزدیک شدن به سی و یک شهریور ماه سالروز حمله سراسری و رسمی عراق به ایران در سال پنجاه و نه شاهد اتفاقات و برنامه هایی با رنگ و بوی دفاع مقدس و جنگ هستیم که در این میان جای کارهای نو، ابتکاری و در شان چنین روزهایی زیاد احساس می شود.

در مواردی فعالیت های صورت گرفته بعضا جنبه ضد ارزش نیز پیدا می کنند و نسل جوان و نوجوان جامعه که نسبت به بقیه کمترین اطلاع را از آن دوران با شکوه دارند با تضاد های فکری در این خصوص مواجه می کند.

راه انداختن کاروان هایی مشتکل از دهها خودروی مختلف،موتور سکلت سوارانی که با سرعت بین ماشین ها حرکت می کنند و برخی کارهای تکراری سالهای گذشته آیا توان این را دارند که حق این هفته و عنوان را ادا کنند و یا به دلیل برگزاری غلط خود تنها وجهه برخی ارزشها را در بین مردم تخریب می کنند؟

چرا باید در وضعیت بغرنج ترافیک شهری،شلوغ ترین ساعت مسیر های اصلی شهر به چنین کاری که غیر از تشدید ترافیک و ایجاد مشکل در رفت و آمد مردم تاثیری ندارد اختصاص پیدا کند و ماحصل آن تنها رنجی باشد که به نامی مقدس در ذهن مردم باقی می ما ند؟

آیا بهتر نیست با توجه به همزمانی آغاز این هفته و ایام بازگشایی مدارس،دانشگاه ها و حوزه های علمیه به جای کارهای قشری و ضعیف با حضور پیش کسوتان این عرصه به سوالات و شبهات نسل جوان در مورد درخشان ترین روز های تاریخ این مملکت پاسخ داده شود؟

امید است  دستگاه های مسئول در این زمینه با بهره گیری از نیروها و افکار خلاق و نو بتوانند زمینه شناخت هر چه بهتر حساس ترین مقطع تاریخ معاصر این مرز  و بوم را برای نسل های آینده فراهم کنند.