جُنگ های اسپانسری در نجف آباد
نظر مردم- مخاطبی با نام «س.س» برای تلگرام ما این یادداشت را فرستاده:چند سالیست شاهد برگزاری جنگهایی با مناسبتهای مختلف در سطح شهر هستیم که برگزار کننده این جنگها معمولا شرکتهای فرهنگی هنری هستند. در این یادداشت سعی نداریم به کم و کیف این جنگها بپردازیم. چون معمولا این جنگها با دعوت از بازیگران درجه […]
نظر مردم- مخاطبی با نام «س.س» برای تلگرام ما این یادداشت را فرستاده:چند سالیست شاهد برگزاری جنگهایی با مناسبتهای مختلف در سطح شهر هستیم که برگزار کننده این جنگها معمولا شرکتهای فرهنگی هنری هستند.
در این یادداشت سعی نداریم به کم و کیف این جنگها بپردازیم. چون معمولا این جنگها با دعوت از بازیگران درجه پنج و شیش تلویریونی و خواننده گان خونه بغلی که معمولا یکی دوتا ترک تو استدیو زیرزمین شهرک بغلی پر کردن و ی آیتم کودک صد بار تکراری و هزاران تبلیغ برگزار میشود.
پس روی کیفیت بحثی نیست.
ضمنا کاری هم به هزینه این جنگها نداریم.چون این جنگها توسط اسپانسرا تقبل هزینه میشه.اسپانسری که از سیصد هزارتومن تا ده ملیون تومن، بسته به نوع تبلیغ شرکت یا محصولش و یا تعدد تکرار اسم برندش توسط مجری محبوب و خوش صدای جنگ هزینه پرداخت کرده.
هدف از این یادداشت بررسی سطح رضایت مخاطبیست که دو ساعت به همراه خانواده میخاد بیاد بشینه و از این جنگ لذت ببره، البته بررسی با طرح چند سوال..
آیا سطح توقع مردم ما از هنرهای مختلفی چون موسیقی، ژانگولر، نمایش و تقلید صدا در این نوع جنگها برآورده میشه ؟
آیا مخاطب ما به رایگان بودن برنامه های فرهنگی هنری عادت نمیکنه؟ حتی با این سطح کیفیت؟
آیا رایگان بودن برنامه های اینچنینی که باعث تنزل سطح کیفی میشود باعث تنزل سطح فرهنگ عمومی در جامعه نیز خواهد شد؟
آیا بهتر نیست سازمان های ذی ربط بجای حمایت همه جانبه از برنامه های بی هزینه و رواج فرهنگ بی فرهنگی و فرهنگ بی محتوایی با برگزاری برنامه های گیشه ای با کیفیت سطح توقع مخاطب و متعاقبا سطح سواد فرهنگی جامعه را بالاببرند؟
مهمترین ارگانی که خود مجری برنامه های مجانی است شهرداری و سازمان رفاهی است که این دو ارگان نیز بیشترین ضربه را در خصوص عدم اطلاع و گاها سطح پایین فرهنگی میخورند، بطوریکه مثلا در خصوص فرهنگ شهروندی هزینه های میلیاردی صرف اطلاع رسانی و بالا بردن سواد فرهنگی جامعه میگردد و هزینه های دوبله و سوبله صرف پایین بودن فرهنگ برخی از افراد جامعه بطور مثال مسئله جمع آوری زباله
بسم الله الرحمن ارحیم. با سلام خدمت مردم شریف شهرستان نجف اباد. یک مسئله ای که در کشور ما در حال اتفاق است این است که مردم ما در حال تبدیل شدن به مرمانی افسرده و غمگین هستند محال ممکن است شما از کسی سوال بپرسید که حال احوالت چه طوره و شروع به شکایت ناراحتی نکند از اوضاع اقتصادی خودش از اوضاع اقتصادی جامعه اش از دزدی ها و اختلاس هایمسولین جامعه اش که دیگر این دزدی ها برایش عادی شده و اگر هر روز خبری از اختلاس و دزدی نشنود تعجب می کند. که تمامی این اتفاقات باعث اشاعه یآس و نامیدی در کشور می گردد و امید را از مردم می گرد لبخند عمیق را از روی لبانه مردم برداشته و جایگزین آن لبخند تلخ خواهد شد این شروع یک هشدار بزرگ به مردم جامعه است مسولین هم جز این مردم هستند. و اما این جنگ ها در سطح کشور میتواند تا حدی لبخند به لب مردم بیاورد ولی خیلی بهتر است که در کنار این لبخند آموزش های غیر مستقیم فرهنگی نیز اتفاق بیفتد. هر چند که مردم نیاز به جنگ ندارند همین که رفتارهای مسولین را ببینند خودشان شاد می شوند باعث خوشحالی است که نمیندگان با تعصب سلفی بگیر کشورم باعث شده که خنده مضحک آمیز مردم بر لبانشان بنشیند این نمایندگان از همان ژن های دسته اول هستند و مردم از ژن های معمولی پس برخود می بالیم و بر ژن و شخصیتمان می بالیم که هیچ گاه غرورمان اجازه نمی دهد به عنوان یک ایرانی اصیل التماس بکنیم برای گرفتن عکس سلفی.