«شب خوانی» آیینی فراموش شده

تا همین چند سال پیش که هنوز برق و ساعت و دیگر ابزارِ مدرنِ سنجشِ زمان ، وجود نداشت، مردمانی بودند که حسابِ روز و ماه و سال و ساعت و دقیقه را داشتند. با تجربه ای متکی بر گذرِ روزگار، و یا با حساب و کتاب و دفتر و دستک.

یکی از این آدمها «شب خوان » نامیده میشد و کارش شب خوانی بود ! در سحرگاهان ماه رمضان که رادیو و ساعت و برق و …. نبود.

کسی بود که مردم را به موقع برای خوردنِ سحری بیدار کند، پیش ازآنکه دیر شود . او که صدایی خوش داشت، ساعتی پیش از اذان صبح، بر پشت بامی مشرف به آبادی میرفت و با آوای خوشش دعای سحر را به بانگ بلند میخواند.

مردم کم کم به صدایش بیدار شده ، سحری خورده و کم کم آماده ی اذان می شدند. وقت اذان هم او ، اذان صبح را هم میگفت و سپس دعای هر روز را می خواند و اینگونه بود روزگارِ نچندان دورِ مردمِ سرزمینِ من !

?«احمد فرهادی پور»ٰ؛ دهکده ی سالمندان احسان
۰۹۳۸۳۳۱۸۷۶۶ و ۰۳۱۴۲۵۵۱۰۰۶
موسسه خیریه امداد سالمندان نجف آباد

آیین شب خوانی ماه رمضان

«شب خوانی» آیینی فراموش شده