نجف آباد، موزه شهداء ندارد

بیان این واقعیت برای نجف آباد با بیش از ۲۵۰۰ شهید و ۸۰ سردار که در بیشتر شاخصه های جهاد و شهادت رتبه برتر کشور را به خود اختصاص داده، پس از گذشت نزدیک به ۳۰سال از پایان دفاع مقدس کمی تعجب برانگیز است ولی متاسفانه کسی نمی تواند خلاف آن را ثابت کند.

این سوال پیش می آید که چرا در طول حدود سه دهه، چندین دستگاه عریض و طویلی که مستقیم و غیر مستقیم به حوزه ایثار و شهادت مربوط می شوند، نتوانسته اند کار شاخصی برای حفظ و نمایش آثار شهداء این شهر انجام دهند.

از آرزوی ایجاد موزه که بگذریم، دغدغه ای بزرگتر پیش می آید؛ آثاری از شهداء که سال ها است از خانواده آن ها به امانت گرفته اند تا روزی به نمایش عمومی بگذارند، الآن کجاست و چه وضعیتی دارد؟ آیا از این آثار ارزشمند به خوبی نگهداری می شود و آیا این امکان برای وابستگان شهداء و مردم وجود دارد که از محل و نحوه نگهداری آن ها مطلع شوند یا آن ها را پس بگیرند تا همچون بسیاری از خانواده شهداء این دارایی های ارزشمند را نسل به نسل حفظ کنند.

به هر حال در سال هایی که وضعیت بودجه کشور خیلی بهتر از الآن بود، به جای ساخت موزه برخی کارهای بی ثمر و کم کیفیت همچون ساخت فیلم «پنجاه قدم آخر» با صرف هزینه و امکانات زیاد در دستور کار دوستان قرار گرفت و در شرایط کنونی که حتی پرداخت یارانه مردم به «مصیبت عظمای» دولتمردان تبدیل شده، چندان نمی توان به ساخت موزه ای برای نمایش آثار شهداء نجف آباد امیدوار بود.

امیدواریم حداقل مسئولان مربوطه خبرهای موثق و شفافی از محل و نحوه نگهداری امانتی های خانواده شهداء ارائه دهند.