نوسان قیمت و اندازه نان در سایه ضعف نظارت ها

قرار بود با اجرای طرح هدفمندی یارانه ها، بساط برخی چیزها مانند آرد دولتی برچیده شوده و همه آزادپز شوند ولی در عمل این طرح نیمه کاره رها شده و هنوز بسیاری از نانوایی های  کشور از سهمیه آرد دولتی برخوردار هستند.

بخش قابل توجهی از این نانوایی ها، دغدغه چندانی برای بالا بردن کیفیت نان خود ندارند و این را از ساعات پخت محدود و نان هایی که در هر پخت بدون مشتری می مانند، می توان فهمید. با این تفاسیر، یک سوال پیدا می شود که پس این ها چه جوری درآمد داشته و ادامه فعالیت می دهند؟

به نظر می رسد با توجه به ادامه وضعیت ۲نرخی بودن آرد در سیستم نانوایی ها، یکی از گزینه ها «فروش آرد دولتی» به آزاد پز هایی باشد که به دلیل کیفیت خوب نان، مشتری بیشتری دارند.

البته این واحد ها، گزینه دیگری هم دارند: نان را کمی قلمبه و جمع و جور کرده، مختصری کنجد زده یا اسم آرد سبوس دار رویش بگذارند و گران تر از نرخ مصوب بفروشند.

به نظر می رسد برای نظارت بر قیمت این نان ها، ارگان های مسئول به وظیفه خود عمل نمی کنند طوری که حتی برخی نانوایی ها فرم های حاوی کد واحد، تلفن تخلفات و وزن و قیمت چانه را از معرض دید مشتریان حذف کرده و هر روز نان خود را به شکل و قیمتی متفاوت می فروشند.

تجربه آزاد پزها و رضایت مردم از آن ها به خوبی نشان داده که دولت باید کمی همت و شجاعت به خرج داده و نرخ آرد را کاملا آزاد کند تا ضمن حذف تدریجی نانوایی های بی کیفیت و ایجاد فضای رقابتی واقعی، مردم هم از نان مرغوب و با قیمت مناسب بهره مند شوند.