نوشتن نسخه یکسان برای همه بیماران

داروی داروخانه درمانگاه تقریباً تمام شده بود و تکنسین داروخانه اطلاع داد که بجز سولفات دو سود که به عنوان مسهل مصرف می‌شد و کرئولین که داروی ضدعفونی کننده مستراح‌ها و بوی عفنی می‌داد داروی دیگری نداریم.

من موضوع را به مرحوم دکتر علی پزشکی رئیس بهداری و بیمارستان اطلاع دادم و ایشان فرمودند که یک طور سر بیماران را گرم کن. من هم چاره ای جز نسخه کردن دو داروی فوق‌الذکر نداشتم لذا برای تمام بیماران بطوری یکنواخت ۵ گرم سولفات دو سود و مقداری کرئولین می‌نوشتم و تذکر می‌دادم پودر را در یک لیوان آب بخورد و کرئولین را در مستراح منزل بریزد.

چون برای همه این دستور یکنواخت بود موضوع را به اطلاع فرماندار که تازه یکی دو ماه بود که نجف‌آباد فرمانداری پیدا کرده بود رساندند و ایشان تلفنی به آقای دکتر پزشکی دستور رسیدگی دادند.

دکتر با ترس و لرز با من تماس گرفت و چون با جواب سخت و درشت من که دستور خودتان است روبرو شد، به قول خودش فوراً یک کیلو قرص آسپرین از داروخانه ملاحسن انصاری خرید و در اختیار داروخانه قرار داد و نحوه دستورات من تغییر کرد و به نوشتن قرص آسپرین و دو گرم سولفات دوسود تبدیل شد.

البته اکنون که به وجدان خود رجوع می‌کنم ضمن معذرت از قصوری که احتمالاً ناخواسته از جانب من پیدا شده باشد ولی چاره جز این نحو نداشتم چون طبیب منحصر به فرد درمانگاه بودم و مجبور به پذیرش هر تعداد مراجعه کننده با کمبود وسایل درمانی بودم ولی باز از پیشگاه حضرت احدیت طلب مغفرت می‌کنم.

بخشی از کتاب «خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی» به اهتمام فضل الله خلیلی، کاری از انتشارات مهر زهرا (س)

کتاب خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی

نوشتن نسخه یکسان برای همه بیماران