مرهم انقلابی بر زخمهایی اتفاقی

در روزهای سخت پس از فاجعه منا که عربستان آن را اتفاق نامید و مسئول ترین مسئول کشور در این موضوع دنبال دیپلماسی اتفاقی خود بود و یا برای بازگرداندن عزت پاسپورتمان متواضعانه! در مقابل یک حاکم عبری زانو زد، مواضع ضعیف مدیران ارشد ایران در جناح های چپ،راست و میانه رو،آنقدر مجری جنایت را وقیح کردکه علاوه بر ندادن ویزا به نمایندگان دولت، مدعی دفن دسته جمعی پاره های تن این ملت شد.

این توهین ها و انفعال شدید سیاسیون در نهادهای مختلف، نمکی بود بر زخم عمیق فاجعه منا؛ ولی یک بار دیگر مرد همیشه انقلابی ایران، با قطع امید از واکنش جدی دهها مدیر ریز و درشت کشور، به میدان آمد و با قاطعیت همیشگی خود بار دیگر عزت پایمال شده ایران غیرتمند را به آن بازگرداند و قاتلان صدها مهاجر الی اله را مجبور به عذرخواهی و همکاری در بازگرداندن ابدان مطهر جان باختگان کرد.

ولی جای این سوال همواره در ذهن مردم و داغ دیدگان این فاجعه باقی خواهد ماند که چرا برخی فکر می کنند با دشمنی خون ریز و قسم خورده می توان با زبان نرم سیاست و دیپلماسی لبخند سخن گفت؟ پایمال کردن عزت انقلابی این مردم تا به کجا ادامه خواهد داشت؟ و دهها سوال دیگر…….