قاووت نجف آبادی ، گیوه ملکی ، بافتنی های از شاخه درخت ارغوان (چون سبد ، لوده ، تو دمی )، شیرینی معروف چای قنادی ، نبات و پولک ، چاقو شاخی ، دیگ زودپز، زنجیر و زنگوله و میخ طوله و گل میخ ، کلاه نمدی ، تمبان دبیت و چغا ، قفل لوله ای و کلید میخی یا مارپیچ ، انواع بادام چون کاغذی و مامای و علیکبری ، انار علی آباد ، توت خشکه و انواع پرکها مثل پر هولو و پر زردلو ، کاماج ، انواع لواشکها ، دول ،محصولات قلمکار(مثل سفره قلمکار ، بقچه قلمکار،رومیزی ، طاقچه پوش )، مشما مومی ، انواع صنایع خراطی مثل لو و رورو وک و نی قیلون و… ، قالی و قالیچه دست باف و ده ها قلم کالا و صنعت نجف آبادی که هر یک میتواند بخش عظیمی از جمعیت بیکار شهرمان را وارد گردونه وسیع اشتغال از تولید و فراوری تا بازاریابی و توزیع کرده و نجف آباد را تبدیل به قطب بوم گردی و حتی جهانگردی کند . هنوز شاید بسیاری از اهالی شهرمان ندانند که خارجیان خاطره خوش اقامت در ارگ باستانی قماشلو و منطقه بکر آنرا چگونه در آثار مکتوبشان به رشته تحریر در می آورند . ولی دریغ و درد که کجاست دردمند و دردشناس که بدرد این شهر برسد و با همتی بلند جایگاه رفیع نجف آباد در منطقه غرب استان را بازسازی کند . نجف آباد هنوز هم بازار مهم و مشهوری است که قدیمی ترها خاطره خوش آنرا در شب نشینی ها برای نسل امروزی تعریف میکنند آنگاه که مردم سه استان اصفهان ، چهار محال و لرستان آنرا کانون توجه خود در تامین مایحتاجشان قرار داده بودند و دیر نشده اگر اولا بازارنجف آباد را بازیابی کنیم و نسل جدید بازاریانش را و دیگر سو صنایع و مشاغل و سوغاتهای آنرا که در کنار بازار اصفهان آوازه ای برای خودش در مسیر راه ابریشم داشت و اما اکنون دیگر نه کشاورزی آن قطب است و اگر دیر بجنبیم نه بازارش . اجناس بازار نجف آباد بنام بود اما بازاریانش نام آور و شهره آفاق اما نسل جدید بازار شمارا به خدا آوازه نیاکانتان را حرمت نهاده و آوازه عدل و انصاف و مروت و مهمان نوازی پدران و مادرانمان را پاس داریم . آنگاه که شاگرد دکان در خانه حاج آقا را دب الباب میکرد که حج آقا گفت نون بپز و قاتق جور کن شب مهمان غریب داریم مهمانی که نه نامش را میدانست و نه مکانش را اما آوارگی شبانه وی در پی نان ومکان را برنمیتافت و بازار نجف آباد اینگونه در آثار مکتوب قدما جای گرفت