اعدام انقلابی یک متجاوز در نجف آباد

هنوز انقلاب پیروز نشده بود که نیروهای انقلابی نجف آباد نزدیک به بیست نفر را دستگیر و در زیرزمین خانه‌ای قدیمی زندانی کردند. وقتی کمیتۀ انقلاب رسمیت پیدا کرد، دادستان دستور داد این افراد را به شهربانی تحویل دهند که با وضعیت آن‌روز شهربانی و دادگاه‌ها، به احتمال زیاد حبس مختصری گرفته یا آزاد می‌شدند.

جوانان انقلابی تصمیم گرفتند، سه نفر از این زندانی‌ها را اعدام انقلابی کنند؛ «حسین کور» به همراه «حیدر‌علی ک» و «احمد ط» دو پاسبان شهربانی که قبل از انقلاب چند نفر را به ضرب گلوله شهید یا زخمی کرده بودند. زمان‌بندی انتقال‌شان را طوری تنظیم کردند که درست در لحظۀ تمام‌شدن نماز‌جمعه، به روبه‌روی مسجد جامع رسیدند. مردم خودروی حامل آن‌ها را محاصره کرده و هر سه نفر را با ضربات چاقو، مشت و لگد به قتل رساندند.

از حسین‌کور برایتان بگویم. مرد میان‌سالی که یکی از چشم‌هایش نیمه‌کور بود. شغل اصلی‌اش کارگری بود ولی گاهی سراغ قمار‌بازی هم می‌رفت. وزارت بهداشت و درمان در نقاط مختلف آموزشگاه‌های شبانه‌روزی تربیت بهورز تاسیس کرده بود. خروجی این آموزشگاه‌ها، دختران یا پسرانی بودند که توانایی ارائه خدمات درمانی و بهداشتی به روستاییان را داشتند. یکی از این مراکز در محل فعلی بیمارستان بهنیا در تیران مستقر بود. این مرکز مثل خود شهر تیران در آن زمان، حمام عمومی نداشت و بهورزان مجبور به استفاده از حمام «اخوت» در خیابان امام خمینی نجف‌آباد بودند.

یک بار که دو دختر بهورز اهل استان اصفهان از حمام خارج شده و کنار خیابان منتظر ماشین بودند، شورلتی با یک پیرزن و مرد جلوی پایشان می‌ایستد. به اعتبار حضور پیرزنی که صورتش به سختی پیدا بود، دخترها سوار می‌شوند. به محض خروج از محدودۀ شهر راننده اجازه می‌خواهد پیرزن را به خانه‌اش در روستا برساند.

در محدوده‌ای خلوت، حسین‌کور از پوشش پیرزن خارج شده و به کمک دوست راننده‌اش، به دخترها تجاوز می‌کنند. با نشانه‌هایی که دخترها دادند، متهمان شناسایی و دستگیر شدند ولی بعد از چند سال حبس، قبل از انقلاب آزاد شدند. حسین‌کور با وجود این مجازات، همچنان به کارهایش ادامه داد و بین مردم به انواع فسادهای اخلاقی مشهور شده بود.

*به روایت یکی از فعالان اجتماعی نجف آباد در دهه های ۴۰ و ۵۰

حمام اخوت در نجف آباد

اعدام انقلابی یک متجاوز در نجف آباد