کارهای نمایشی بی تاثیر در حوزه فرهنگ

با وجود تمامی محدودیت های بودجه ای، سالیانه اعتبارات قابل توجهی برای کارهای فرهنگی اختصاص داده می شود ولی با این وجود، اقدامات دستگاه های دولتی، نیمه دولتی و حتی بسیاری از مجموعه های مردم نهاد در عرصه فرهنگ، چندان موثر و قابل توجه نیست.

این موضوع، دلایل مختلفی دارد ولی یکی از مهم ترین عوامل آن، تمرکز این مجموعه ها بر روی کارهای نمایشی و گزارشی است. به این معنی که کارهایی برنامه ریزی و اجرا می شوند که مهم ترین امتیازشان «توی چشم بودن» برای عامه مردم است.

به عنوان مثال، یک برنامه عمومی فرهنگی با حضور چند هزار نفر و صرف میلیون ها تومان هزینه، برگزار می شود ولی کسی دنبال تشکیل کلاس های آموزشی خاص و تاثیرگذار مثل داستان نویسی نیست.

الآن متاسفانه محتواهای بسیار سخیف و مبتذلی به صورت رایگان در فضای مجازی و در معرض انتخاب نسل جوان و نوجوان قرار دارد که بدون شک، نابودی آینده شان را هدف گیری کرده ولی متاسفانه کمتر (یا شاید هیچ) دستگاه دولتی و حتی مردم نهادی، به فکر نیست که روی جوانان و نوجوانان مستعد در حوزه نویسندگی و داستان نویسی سرمایه گذاری درست و اصولی بکند که بتواند بخشی از خلاء موجود در این عرصه را برطرف کند.

متاسفانه از این دست مثال ها زیاد است و عمده کارهای فرهنگی ما درگیر همین چرخه های اداری و گزارشی شده و همزمان شاهد تشدید آسیب های اجتماعی در عرصه های مختلف هستیم.

واقعیت این است که از دستگاه های دولتی در بهترین حالت فقط می تواند انتظار نظارت و اجرای برنامه های کلان را داشت و این مجموعه های مردمی هستند که باید به صورت جدی تر و موثر تر به عرصه های مختلف وارد شوند.

بیایید به معنی واقعی کلمه، در قبال فرهنگ کشورمان «احساس وظیفه» کنیم و با نیت های خالص و تلاش های شبانه روزی، عقب ماندگی هایمان در این عرصه مهم را برطرف کنیم.

یادداشت

کارهای نمایشی بی تاثیر در حوزه فرهنگ