اوایل یک شب برای عیادت از بیماری به کهریزسنگ با ماشین خودم رفتم و آن موقع جاده آسفالت نبود. از بیمار عیادت کردم و حدوداً نیم ساعت بعد به طرف نجف‌آباد حرکت کردم.

داروی داروخانه درمانگاه تقریباً تمام شده بود و تکنسین داروخانه اطلاع داد که بجز سولفات دو سود که به عنوان مسهل مصرف می‌شد و کرئولین که داروی ضدعفونی کننده مستراح‌ها و بوی عفنی می‌داد داروی دیگری نداریم.

ماه مبارک رمضان بود مرحوم آقا جمال‌الدین موسوی سر دفتر اسناد رسمی که همسایه منزل ما بود باتفاق مرحوم خانمش و فرزندان مهمان پدرزنش مرحوم آقا علی امام که در باغی نزدیک کارخانه ریسندگی فعلی نجف‌آباد بود برای افطار مهمان بودند.

برای استخدام به بهداری اصفهان مراجعه و فرم مخصوص را تکمیل نمودم ولی به علت عدم بودجه استخدامی تعهد نمودم که تا پیدا شدن ردیف بودجه از مطالبه حقوق خودداری نمایم و مدت شش ماه طول کشید تا ردیف حقوقی پیدا شد و مرا با حقوق ماهی 345 تومان به استخدام رسمی بهداری نجف‌آباد در آوردند. ناگفته نماند که اداره بهداری و بیمارستان و درمانگاه و به طور کلی کادر بهداری در محل بیمارستان نجف‌آباد که فعلاً به نام شهید منتظری است و در آن موقع درانتهای شرقی نجف‌آباد و تقریباً خارج شهر بود.

از خاطرات مطب نجف‌آباد، روزی خانمی بچه ضعیف و لاغری را که دچار اسهال شدید بود نزد من آورد و برای اینکه مؤدبانه صحبت کرده باشد و به علاوه من بیشتر رسیدگی کنم گفت گلاب برویتان رویم به دیوار حرف میزنم، دو سه روز است که این بچه من دلش مثل آماج کار می‌کند و چیزی که فراوان است دکتر و خانه ما نزدیک خانه دکتر حبیب‌اله است ولی گفتم که شما بهتر سرتان می‌شود و از اسهال بچه‌ها بیشتر سر در می‌آورید حالا به جدتان هرکار می‌توانید انجام دهید. البته بچه ایشان الحمداله با درمان بهبودی یافت.

بعد از حدود یک سال اداره بهداری از محل بیمارستان به خیابانی که معروف به کوچه شاه بود منتقل شد. و حکم رئیس بیمارستان را به من ابلاغ کردند و آقای دکتر ابراهیم یزدانی را به بعنوان پزشک درمانگاه استخدام کردند.

تشریح خصوصی جسد از دیگر خاطرات اینکه سالن تشریح دانشکده در دو اتاق قدیمی که در ضلع شمالی حیاط بزرگ دبیرستان واقع شده بود و در آن آنجا ده جسد برای تشریح روی تخت‌های فلزی نسبتاً بلند خوابانده بودند و هر چهار نفر دانشجو یک جسد را باید تشریح کنند. من علاقه شدیدی به تشریح

کباب در نجف‌آباد کباب نجف‌آباد معروف بود و کباب چنجه که بنام کباب پَر نامیده می‌شد در منزل و باغات درست می‌کردند مخصوصاً کباب سیخ انجیر که بجای سیخ آهنی از چوب درخت انجیر استفاده می‌شد کاملاً معروف و واقعاً هم قابل تعریف است و خوشمزه و نازک و خوردنی بود. یک نوع کباب که

کرباس و رویه کفش در نجف آباد زن‌های نجف‌آباد علاوه بر خانه‌داری و پخت نان دوخت لباس اغلب با بافتن کرباس و قالی مشغول بودند و می‌توان گفت که ظریف‌ترین کرباس در نجف‌آباد بافته می‌شد. ناگزیر هستم راجع به تهیه کرباس مختصری شرح بدهم که تماماً به دست خانم‌های نجف‌آبادی تهیه می‌شد. برای تهیه کرباس

تصادف با دبیر فرانسه از خاطرات دیگر یک روز صبح شنبه که با دوچرخه از نجف‌آباد به اصفهان آمدم نزدیک دبیرستان سعدی در کوچه جهانبانی که پیچ تندی داشت با دبیر زبان فرانسه‌ام که آن هم با دوچرخه بود به هم خوردیم و این موضوع باعث عصبانیت ایشان شد و سبب شد که در امتحان

تحصیل در اصفهان در سال ۱۳۲۴ شمسی در حالی که شانزده ساله بودم و شاید بیش از سه یا چهار مرتبه بیشتر به اصفهان که آنموقع به قول نجف‌آبادی‌ها شهر نامیده می‌شد نرفته بودم و آشنائی با آن نداشتم برای ادامه تحصیل و شرکت در دوره دوم دبیرستان به اصفهان رفتم و در دبیرستان سعدی

اصفهانِ قدیم در آن موقع به جز خیابان چهارباغ آن هم از دروازه دولت تا سی‌وسه پل و خیابان شاه که اکنون بنام طالقانی معروف است و خیابان سپه تا اول میدان نقش جهان بقیه خیابان‌ها و معابر خاکی و بدون آسفالت بود و در تابستان‌ها گرد و خاک و زمستان‌ها گِل و لای کولاک