دخیل به بولدوزر جهاد نجف آباد جهاد سازندگی نجف‌آباد به دلیل سابقۀ طولانی و درخشانی که در کارهای عمرانی و محرومیت‌زدایی داشتند، در فاصلۀ عملیات‌ها از کوچک‌ترین فرصت برای فعالیت در مناطق محروم استفاده می‌کردند. مهدی رجایی یکی از این موارد را روایت می‌کند؛ «رفته بودیم پشتِ‌کوه فریدن برای احداث جاده. ظهری بود که بولدوزرمان رسید

اعدام متجاوز به نوامیس نجف آباد «مهدی» که جوان درشت‌اندام و خوش‌هیکلی بود، مغازه اش را پاتوق نوچه‌ها، رفقای چاله میدونی‌ و دوستانش در ساواک و شهربانی نجف آباد کرده بود. زن و بچه داشت ولی در شدیدترین حالت ممکن، «زن‌باره» و «شهوت‌پرست» بود و چندین بار زن هایی را در روزِ روشن از وسط

پولی که نجف آبادی ها، موقع زایمان می دادند نهادهای آموزشی مراحل نخستین، در اختیار مکتب‌دارانی بود که به شیوه سنتی مرسوم، وظیفه‌ی تعلیم و تربیت را به‌عهده داشتند. یادگیری در این مکتب‌ها به زور رونویسی بسیار، تمرین بی‌اندازه و حفظ نقش کلمات همراه با تنبیهات بدنی میسر می‌شد. زجر و آزار معلم نسبت به

آسیاب های نجف آباد از حجم و قدرت زیاد آب‌های جاری شهر، استفاده‌های دیگری نیز می‌شد. در چند نقطه آسیاب‌های آبی داشتیم که یکی‌اش در محلۀ خودمان بود. جوی خارون در نزدیکی چهار‌راه و مسجد امیر‌المومنین، طوری کاهش ارتفاع پیدا می‌کرد که فشار آب، آسیاب آبی «شیرخونه» را می‌چرخاند. بارها گندم‌هایمان را پیش «حسن‌آسیابان» در

فوت معمار مسجد جامع نجف آباد مهم‌ترین و تاثیرگذارترین مسجد نجف‌آباد نیز در میدان مرکزی شهر قرار دارد. مسجدی که به نام جامع یا میدان شناخته شده و قبل انقلاب نقطۀ آغاز بیشتر راهپیمایی‌ها و مراسم‌ها بود و بیشتر دو هزار و پانصد شهید نجف‌آباد را از همین نقطه به سمت گلزار شهدا تشییع کردند.

نکات مثبت یاغیان نجف آباد یاغیان در سال‌های قحطی، پناه مردم گرسنه بودند. درب انبارها را می‌شکستند و ذخایر اربابان و محتکرین را در اختیار مردم می‌گذاشتند و حتی به صورت غذای گرم و پخته از آنان پذیرایی می‌کردند. قلعه‌ی «لای بید» مقر رضاخان مرکز توجه گرسنگانی بود که راه به جایی نمی‌بردند. احمد کرمی به

تجمع اعتراض دیپلمه ها در نجف آباد اوایل سال۵۸، ده‌ها نفر از دختر و پسرهای دیپلمه که به دلایل مختلف شغلی پیدا نکرده بودند، تصمیم به برگزاری تجمع اعتراضی گرفتند. یک روز صبح تحصن کردند در حیاط آموزش و پرورش نجف آباد و اعلام کردند تا تعیین تکلیف‌شان، همان‌جا خواهند ماند. مرتب شعار می‌دادند و

اعدام انقلابی در نجف آباد بین پاسبان‌های شهربانی نجف‌آباد، یکی داشتیم در مایۀ «گروهبان گارسیا»؛ چاق، فوق‌العاده بد دهن و فضول در امورات مردم. با وجود تمام خوش‌خدمتی‌هایی که به رژیم می‌کرد، درجه و جایگاه چندانی نداشت و حقوق بخور و نمیری می‌گرفت. در حوادث محرم۵۷ نجف‌آباد، از عوامل اصلی کشتار مردم و غارت شهر

اولین پادگان آموزشی نجف آباد برای آموزش‌های قبل از اعزام به جبهه، محل فعلی شهر‌بازی نجف‌آباد به عنوان پادگان‌آموزشی فعال شد. چند ساختمان در ضلع غربی آن وجود داشت که به عنوان محل برگزاری کلاس‌ها، امور اداری و آشپرخانه استفاده شد. دریاچۀ فعلی شهر‌بازی، آن موقع گود‌برداری شده بود ولی آبی نداشت. داخل آن نیز

نماز جماعت دویست هزار نفری در نجف آباد مردم وقتی متوجه قصد ساواک شدند، به سرعت واکنش نشان دادند. یک شب «حاج‌آقا‌حسن رضوی» در مسجد جامع اعلام کرد: «می‌خواهیم قبرستان شش‌جوبه رو خراب کنیم و به جاش مسجد بسازیم. فردا صبح هر کی بیل داره، با بیل؛ هر کی کلنگ داره، با کلنگ و هر

اولین بیمارستان نجف آباد با تجربه و توانایی که از نوجوانی در حوزۀ ساخت و ساز پیدا کرده بودم، هم‌زمان با فعالیت به عنوان کارمند، در امور ساخت و ساز شبکۀ بهداشت نیز به عنوان ناظر و مجری طرح همکاری داشتم. یکی از اولین‌شان، اتمام ساختمان نیمه‌کاره بیمارستان «شیر و خورشید» بود. اولین مرکز درمانی

گواهینامۀ دوچرخه در نجف آباد از وقتی سر و کلۀ دوچرخه در نجف‌آباد پیدا شد تا اوایل دهه۵۰، دوچرخه‌سواری قوانین خاص خود را داشت. هر دوچرخه باید دارای سند مالکیت و پلاک بوده و مشخصات سند، روی تنۀ دوچرخه نیز حک شود. اولین کاری که باید بعد از خرید دوچرخه انجام می‌شد، کوبیدن شمارۀ تنه‌اش