زن و بچه داشت ولی در شدیدترین حالت ممکن، «زنباره» و «شهوتپرست» بود و چندین بار زن هایی را در روزِ روشن از وسط خیابان دزدید و بهشان تجاوز کرد.
نهادهای آموزشی مراحل نخستین، در اختیار مکتبدارانی بود که به شیوه سنتی مرسوم، وظیفهی تعلیم و تربیت را بهعهده داشتند. یادگیری در این مکتبها به زور رونویسی بسیار، تمرین بیاندازه و حفظ نقش کلمات همراه با تنبیهات بدنی میسر میشد.
مهمترین و تاثیرگذارترین مسجد نجفآباد نیز در میدان مرکزی شهر قرار دارد. مسجدی که به نام جامع یا میدان شناخته شده و قبل انقلاب نقطۀ آغاز بیشتر راهپیماییها و مراسمها بود و بیشتر دو هزار و پانصد شهید نجفآباد را از همین نقطه به سمت گلزار شهدا تشییع کردند.
یاغیان در سالهای قحطی، پناه مردم گرسنه بودند. درب انبارها را میشکستند و ذخایر اربابان و محتکرین را در اختیار مردم میگذاشتند و حتی به صورت غذای گرم و پخته از آنان پذیرایی میکردند.
ایرنا: کتاب «گذری بر تاریخ جوزدان» موقعیت جغرافیایی، آداب رسوم، اقتصاد، مشاهیر و تاریخ انقلاب اسلامی مردم این دیار شهرستان نجفآباد را شرح داده است.
اوایل سال58، دهها نفر از دختر و پسرهای دیپلمه که به دلایل مختلف شغلی پیدا نکرده بودند، تصمیم به برگزاری تجمع اعتراضی گرفتند. یک روز صبح تحصن کردند در حیاط آموزش و پرورش نجف آباد و اعلام کردند تا تعیین تکلیفشان، همانجا خواهند ماند.
بین پاسبانهای شهربانی نجفآباد، یکی داشتیم در مایۀ «گروهبان گارسیا»؛ چاق، فوقالعاده بد دهن و فضول در امورات مردم. با وجود تمام خوشخدمتیهایی که به رژیم میکرد، درجه و جایگاه چندانی نداشت و حقوق بخور و نمیری میگرفت.
برای آموزشهای قبل از اعزام به جبهه، محل فعلی شهربازی نجفآباد به عنوان پادگانآموزشی فعال شد. چند ساختمان در ضلع غربی آن وجود داشت که به عنوان محل برگزاری کلاسها، امور اداری و آشپرخانه استفاده شد. دریاچۀ فعلی شهربازی، آن موقع گودبرداری شده بود ولی آبی نداشت.