جالب اينكه حسان بن ثابت شاعر متعهد و مورد قبول مسلمين ، در مورد بزرگداشت اين
حادثه عظيم اشعارى سرود، كه در آن اشعار آمده :
ابا حسن تفديك نفسى و مهجتى
|
و كل بطيى ء فى الهدى و مسارع
|
فانت الذى اعطيت اذكنت راكعاً
|
زكاتاً فدتك النفس يا خير راكع
|
فانزل فيك اللّه خير ولاية
|
و ثبتها يثنى كتاب الشرايع
|
ترجمه :
((اى پدر بزرگوار حسن (اى على !) جان و خون قلبم فداى
تو باد، و جان و قلب همه رهروان راه هدايت از تندرو و كندرو به قربان تو شوند.
پس تو بودى كه در حال ركوع زكات بخشيدى ، جان به فدايت اى بهترين ركوع كنندگان ،
درنتيجه خداوند در شأ ن تو بهترين تعبير در ولايت و رهبرى تو را نازل كرد، و آن را
در كتاب احكام و قوانينش (قرآن ) توأ م با تمجيد، ثبت نمود)).
و در بعضى از عبارات ، مصرع آخر اين گونه آمده :
و بين ها فى محكمات الشرايع : ((و در آيات روشن قرآن ،
آن را بيان نمود)).
به اين ترتيب بايد شاعران متعهد بياموزند كه در كجا بايد شعر گفت ، و چگونه آن را
سرود، و شاعر، در موارد حساس ، مى تواند با شعر خود، با عالى ترين كيفيت ، رسالتش
را بازگو نمايد.
پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) به حسان بن ثابت فرمود: لا تزال يا حسان مؤ يداً
بروح القدس ما نصرتنا بلسانك : ((اى حسان همواره بوسيله
روح القدس (جبرئيل ) مؤ يد باشى مادام كه با زبانت ما را يارى كنى
)) و در تعبير ديگر ما دمت ناصرنا آمده يعنى : ((مادام
كه ياور ما باشى )). |