هر پيغمبرى موظفست جانشين تعيين كند

مطلب اول چنانكه گفتيم هر پيغمبرى موظفت افرادى از امتش را، كه با معرفى حق تعالى شايسته ميبيند، بعنوان جانشين خودش تا هنگام انقراض ‍ نبوتش تعيين كند، تا براى مردم هر زمانى اتمام حجت بشود و نقض غرض ‍ نشود، و باينجهت بود كه پيغمبر اسلام بچنين وظيفه اى قيام كرد، و چون خاتم پيغمبرانست و دينش تا قايمت باقيست ، از اينرو و بدستور حق تعالى افراد شايسته اى را كه افضل امتش بودند، نه فقط براى يك زمان بلكه براى همه زمانها تا زمان قيامت ، بجانشينى خودش تعيين كرد، و بطوريكه از روايتهاى متواتر كتابهاى معتبر شيعه و سنى ، مانند صحاح ششگانه معلوم ميشود پيغمبر اسلام (ص)، اين افراد را كه دوازده تن از خاندان خودش ‍ هستند، بعنوان خلفاى خويش خوانده و اسم و رسم و حسب و نسب آن ها را مشخص نموده است ولى امت همان طوريكه از شخص اول آن ها كه على (ع) هست پيروى نكردند، و در هنگام مناسب ، با او بيعت ننمودند، و در هنگامى هم كه بيعت نمودند بيعتشان را نقض كردند، و تا پاى جنگ با حضرتش مخالفت كدرند، همينطور با بقيه آنها، تا آنجا كه توانستند مخالفت نمودند، و در ابتدا بعنوان اجتهادهاى شخصى ، و سپس بعنوان مبارزه آشكار و صريح و بخاطر رياست جوئى و حسادت ورزى ، (مانند معاويه ها و يزيدها و بطوركلى بنى اميه و بنى عباس) كردند آن چه كردند، و چنان كه ميدانيم كتابهاى تاريخ پر است از ظلمها و جنايت هائيكه دستگاه اينان ، نسبت بخاندان پيغمبر و پيروانشان ، مرتكب شدند، ظلمها و جنايتهائيكه بسيار شنيده ايم و خوانده ايم .
بهرحال امروز براى همه مردم ، بلكه براى مردميكه تعمد دارند كه چشم خودشان را يا چهره واقعيت را بپوشند، روشنست كه دين اسلام ، براساس ‍ محكم توحيد و معرفت و علم و حكمت و اخلاق و محبت و قوانين كامل و حد وسط، بنا شده است ، و شكى نيست كه عقل سليم هرگز نميپذيرد كه خداوئند حكيم چنين اساسى را، پس از رحلت پيغمبر، بدست اشخاص ‍ جاهلى كه خودشان بجهل خودشان اقرار داشتند، بسپرد تا بنظر جاهلانه يا مغرضانه خودشان هر چه ميخواهند بكنند، و شيرازه چنين اساسى را دستخوش هواى نفس خويش بنمايند، و در نتيجه دانسته يا ندانسته آنرا از هم بپاشند، عقل سليم ، ضرورى ميداند، كه براى چنين اساس عظيمى ، نگهبانان با صلاحيتى معين شود، تا آنرا با كمال جديت و حسن نيت نگهدارى كنند، و بطوريكه از كتابهاى شيعه و سنى با وضوح و روشنى بدست ميايد، پيغمبر اسلام چنين نگهبانانى را معين نموده است ، بكتاب المهدى كه تاليف مرحوم آيت الله صدر قدس سره است ، و همچنين بكتاب (الغدير) و (المراجعات) مراجعه شود، تا معلوم گردد كه وجود مقدس نبوى ، چه تصريحاتى بخلافت ائمه دوازده گانه بلكه باعتراف مخالفين داشته ، كه البته خود اين تصريحات معجزه ايست در زمينه اخبار از غيب پيغمبر، بخصوص كه آنحضرت از ظلمهاى بسيارى كه بانها و پيروان آنها ميشود، مانند قتل و حبس و اسارت آنها اطلاع داده است ، و مهمتر اينكه در بعضى از موارد اسم و رسم كسانى را كه بآن ها ظلم ميكنند روشن نموده است ، براى اطلاع بيشتر از اين غيبگوئيها بكتاب منتهى الامال ، يا كتابهاى قديمترى كه در نظر شيعه و سنى معتبر است ، مراجعه بشود.

امام بايد كرامت و عصمت داشته باشد

مطلب دوم : براى اماميكه جانشين پيغمبر است لازم نيست كه مانند خود پيغمبر، كار خارق العاده اى بعنوان معجزه داشته باشد، و مردم نيز بايد براى اثبات امامت او، از او معجزه بخواهند، بلكه همان تصريحى كه پيغمبر بجانشينى او دارد كافيست ، آرى امام بايد بتواند براى كسانيكه پيغمبر را نديده اند، و بدست او وارد دين شده اند، كار خارق العاده اى بعنوان كرامت انجام دهد، (معجزه و كرامت هر دو بمعناى كار خارق العاده است ، تفاوت در اينستكه معجزه با دعوى پيغمبرى همراهست ، ولى كرامت با اين دعوى همراه نيست) تا براى آنها اتمام حجت بشود.
لزوم كرامت براى امام ، باينجهت است كه عده اى از مردم جز بمشاهده كرامت پذيراى حق نميشوند، از اين رو لازمست كه امام براى اتمام حجت بر آن ها، كرامتى نشان دهد، علاوه بر اين بسيارى از مؤ منين پيرو امام نيز، از نظر ايمان سستند، و در اثر تزريقات منافقين بشك و ترديد ميافتند، از اينرو لازمست كه امام براى تقويت ايمان آنها نيز، كرامتى نشان دهد.
گذشته از كرامت ، لازمست كه امام از همه مردم اعلم باشد، تا بتواند بشبهات بسيار و فرقه هاى گوناگون ، پاسخ همه جانبه قاطعى بدهدت و دين حق و اهل حق را از حملات علمى مخالفين حفظ بنمايد، و همچنين لازمست كه امام از خطا و گناه معصوم باشد، تا بگتفار و كردار او اصمينان حاصل شود، و احتمال دروغا و افترا و فراموشى و بيهوده گوئى دربار هى او نرود، و نيز لازمست كه در ساير فضائل و كمالات ، مانند شجاعت و سخاوت و زهد و ورع نيكى و نيكخوئى ، از همه مردم برتر باشد تا بتواند نقش رهبريش را به بهترين وجه ايفا كند.
و اگر ما بتاريخ زندگى هر يك از امامان دوازده گانه ، كه از طرف پيغمبر و خدا تعيين شدند، مراجعه كنيم روشن ميشود كه هر يك از آنها در زمان امامتش ، اگر صغير هم بود، فضائل مذكور را بطور كامل داشت ، و با اينكه همه آنها ظاهرا مغلوب يا محبوس يا مهجور بودند، با اينحال در مواقع حساس ، دست نياز دوستان و دشمنان بسوى آنها دراز ميشد، و از كرامت و فضيلت و سيره و رويه آنها، استفاده هاى مهمى براى حفظ مصالح اسلام و مسلمين بعمل ميايد، و نه تنها عامه مردم بلكه خلفاى ظاهرى هم براى رد حمله ها و شبهه ها و تعرضها و اعتراضهاى مخالفين دست بدامن آنها ميشدند، و از كمالات آنها استفاده مينمودند (كلامهم نور، و سجيتهم الكرم ، و عادتهم الاحسان ، و وصيتهم التقوى ، و قولهم الصدق).

امامت منصبى جعلى و جزافى نيست

مطلب سوم : از آنچه در پيش گفتيم روشن شد كه امامت و ولايت و خلافت منصب جعلى و جزافى نيست تا بتوان آنرا باراى عمومى واگذار كرد، بلكه منصبى واقعى و الهيست يعنى فقط براى اشخاص زيبنده است كه شايستگى جانشينى پيغمبر را با عصمت و اعلميت و زهد و ورع و عدالت و شجاعت و ساير كمالات انسانى ، داشته باشند، و بديهيست كه تشخيص ‍ درست چنى چيزى ، فقط با نظر حق تعالى است ، كه بپيغمبرش اعلام نمايد. تا پيغمبرش نيز بمردم معرفى نمايد، و حق تعالى با علمى كه بخميره و سريره همه افراد بشر دارد، از ازل ميدانست كه در ميان مردم ، فقط دوازده نورپاك ائه معصومينند كه با ايمان استوار، و فداكاريهاى بسيار، شايسته جانشينى پيغمبر مى باشند، و باينجهت بود كه اين دوازده نور را مقرب خويش گردانيد، و آنها را بعنوان جانشينان واقعى بپيغمبرش ، و پيغمبر نيز بامتش ، معرفى نمود و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم .....
و چون خداوند با عمل ازليش ميدانست كه مردم ديگر، غالبا در اثر جهالت يا حسادت ، باين نورهاى پاك ظلم ميكنند، و آنا را چه قيام نمايند (مانند على و حسين) عليهماالسلام و چه تقيه نمايند (مانند ساير ائمه) ميكشند، و هدف اصلى هم ، بطوريكه در قدمهاى پيش گفتيم ، اظهار حقيقت و اتمام حجت است ، نه تماس با مردم و غلبه ظاهرى ، از اينرو هنگاميكه نوبت امام دوازدهمين و آخرين شد، خداوند متعال ولادت او را از مردم ، جزعده مخصوصى ، پنهان ساخت ، و او را ماءمور نمود كه از چشم مردم مخفى شود، بدون واسطه با آنها تماس نگيرد، باينجهت امام در مدت هفتاد سال ، كه غيبت صغرى ناميده ميشود، با توقعياتى (نوشته هاى خصوصى) كه بنواب خاصش ميداد پرسشهاى مردم را پاسخ ميگفت و در خلال همين مدت كراماتى با اذن خدا، از آنحضرت صادر گرديد كه در اثر آن نوع شيعيان ، بوجود مقدس آنحضرت ، و بمقام امامت آنحضرت ، اطمينان پيدا ميكردند، تا اينكه پس از سپرى شدن اين مدمت ، خداوند متعال براى اينكه دشمنان حسود و عنود هيچگونه راهى بحضرتش ، بوسيله نواب خاصش ‍ هم پيدا نكنند آنحضرت را ماءمور نمود كه از نواب خاصش هم غايب گردد.
و از اينهنگام بود كه غيبت كبرى ، يعنى انقطاع ظاهرى كامل پيش آمد و در اينهنگام بود كه آنحضرت در توقيع مباركى فرمود، پس از اين هر كسيكه ادعاى نيابت مرا بكند تكذيبش نمائيد، و درباره حوادثى كه حكم آنرا نميدانيد، بعلمائى رجوع كنيد كه تقواى واقعى و علم كافى نسبت باحكام پيغمبر و اجداد گرامم داشته باشند، و آنچه اين علماء از روى اجتهاد و استنباط بگويند براى نجات شما كافى هست و بر شما حجت هست تا هنگاميكه ماءمور بظهور گردم ، و آن هنگاميست كه چنين علمائى (كه مجتهدين واقعا با تقوا هستند) در ميان شما نباشند، و حجت حق بر شما تمام نشود، و اين در موقعى است كه جهان پر از ظلم وجور بشور، و مردم ، دين و عالم دين نخواهند، و در گرداب هواهاى نفسانى و علاقه بزينتهاى دنيوى فروروند.
خداوند متعال عمر اين امام را، كه امام زمان و حجت آخرين است ، زياد كرد، و پيكر او را از گزند حوادث طبيعت ، مانند پيرى ، ناتوانى ، بيمارى ، شكستگى ، با علم كاملى كه در زمينه تندرستى و حفظ الصحه بحضرتش ‍ داد، نگهدارى نمود و مى نمايد، تا هنگاميكه صلاح بداند ان الله على كل شى ء قدير - و ان الله بكل شى ء عليم .
البته اولياى خدا هم براى تقويت ايمان شيعيان ، درباره حوادث مهمى كه تا زمان ظهور آنحضرت ، بخصوص در زمينه ضعف اسلام و مسلمين و قوت كفار و افسقين ، و تعطيل قوانين دين ، پيش ميايد، خبرهاى روشنى داده اند كه در اثر آن افراد باايمان هر زمانى قوت قلب پيدا ميكنند، و عقيده آنها از جهت طول كشيدن زمان غيبت ضعيف نميگردد.
و ميتوان گفت كه اساسا هدف اصلى خبرهائيكه ائمه معصومين ، درباره آخرالزمان داده اند همينست كه ، اطمينان افراد باايمان ياسست ايمان ، با توجه بوقوع مفاد خبرهاى مزبور بيشتر شود، و اعتقادشان محكمتر گردد، بلكه منظور اصلى خبرهاى مزبور اين نيست كه از آخرالزمان اطلاع دهند، شايد منظور اصلى اينستكه كرامت بشيعيان نشان دهند، تا ايمان آنها بمبادى دينى پابرجا بماند.
و بديهى است كه براى اين منظور، لازم نيست كه صدق همه خبرها آشكار گردد بلكه كافيست كه صدق بعضى از آنها آشكار گردد، زيرا صادق نشدن بعضى از خبرها، لطمه اى بكرامت بودن خبرهائيكه صدقش آشكار شده نميزند، بلكه بايد گفت كه با توجه بخبرهائيكه صدقش آشكار شده ، اطمينان حاصل ميشود كه خبرهاى ديگر نيز صادقست ، و در موقع خودش ‍ بوقوع مى پيوندد.
از اينرو مرد با ايمانيكه بسيارى از نشانه هاى آخرالزمان را كه در خبرها ذكر شده مى بيند ولى اثرى از ظهور مشاهده نمى كند، بايد كه نااميد نباشد، بلكه بايد با توجه بصدق همان خبرها، باصل مطلب نيز اطمينان پيدا كند، بخصوص كه هنوز برخى از نشانه هاى آخرالزمان بوقوع نپيوسته است ، مانند اينكه مى گويند دنيا پر از ظلم وجور مى شود، و آثار دين بطورى از بين مى رود كه مرد متدين در بيشتر نقاط دنيا نميتواند نام خدا را ببرد مگر مخفيانه ، اكنون نيمى از دنيا چنين شده تا باقى كى شود.
بهرحال وظيفه مؤ من اينستكه دين خودش و ديگر انرا در هر شرايطى تا آنجا كه بتواند حفظ كند، و در فتنه ها و امتحانهاى آخرالزمان كه دين براست وارد نشود، و علاوه بر اين انتظار فرج داشته باشد، و امور شر باراده مصلحت بار پروردگارش واگذار كند.
براى اينكه آگاهى بيشترى نسبت بمطالب مزبور پيدا كنيد، رجوع نمائيد به اخبار متواتريكه شيعه و سنى نقل كرده اند، و در بسيارى از كتاب ها، مخصوصا در كتاب هائى كه پيرامون اسرار غيب و علائم ظهور نگاشته شده ، ضبط نموده اند، در اين كتاب بيشتر باصول مطالب توجه شده است البته در ضمن بنكات لطيفى هم كه از اختصاصات اين كتابست ، اشاره اى بعمل آمده است .

سر غيبت امام زمان