فرمود آنچه خدمت داخل خانه است بفاطمه تعلق دارد و آنچه بيرون خانه است بعلى تعلق داشته باشد فاطمه مى فرمايد چندان فرح و سرور مرا عارض گرديد كه جز خداى كس نداند كه رسول خدا مرا مأمور بامورى فرمد كه ديگر احتياج بخروج از خانه و تصادم با رجال نيست چه آنكه زنان را تحمل شغل مردان نباشد (كنايت از اين كه خانه دارى و سرپرستى اطفال و حضانت ايشان در خانه وظيفه زنان است.

اين حقير وظيفه ى زنان را در كتاب (كشف الغرور) نظما و نثرا مفصلا شرح داده ام و آن را طبع و منتشر كرده ام بالجمله حسن معاشرت فاطمه و حسن تبعل او آفريده اى بر او پيشى نگرفته و نخواهد گرفت در لقب راضيه و مرضيه بعضى بيانات راجع باين قسمت سبق ذكر يافت و همچنين در ذيل كينه ى ام الهنا.

و نيز صدوق در علل الشرايع سند باميرالمؤمنين مى رساند كه آن حضرت بمردى از قبيله ى بنى سعد فرمود آيا من ترا حديث نكنم از فاطمه هنگامى كه در خانه ى من بود و محبوب ترين مردم بود در نزد رسول خدا مع ذلك چندان آب كشيدى كه اثر بند مشك در سينه ى او نمايان بود و چندان آسيا گردانيدى كه دستهاى مبارك او آبله كردى و از جاروب كردن خانه و آتش افروختن زير ديگ گرد آلود و لباس او متغير شدى و سختى و مشقت بر او مستولى شدى او را گفتم اى فاطمه اگر بخدمت پدرت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى رفتى و خادمه اى از او درخواست مى نمودى باشد كه ترا مساعدت بنمايد فاطمه رفت بخدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم چون بعضى اعراب در نزد آن حضرت بودند سخن نكرد مراجعت نمود رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم دانست فاطمه براى حاجتى بخدمت او آمده و بى نيل مرام مراجعت نموده روز ديگر صبح بخانه ى ما وارد شد در حالى كه من و فاطمه در زير لحاف بوديم رسول خدا تا سه مرتبه گفت السلام عليكم و من در مرتبه سوم گفتم و عليك السلام يا رسول الله و قانون آن حضرت اين بود هرگاه بخانه فاطمه مى آمد تا سه مرتبه سلام مى كرد اگر جواب نمى شنيد مراجعت مى كرد فلذا جواب گفتم و عرض كردم بفرمائيد آن حضرت آمد و در بالاى سر ما نشست فرمود اى فاطمه ديروز آمدى بنزد من بگو حاجت تو چه بوده فاطمه از حيا سخن نكرد اميرالمؤمنين مى فرمايد ترسيدم من اگر جواب او را ندهم

آن حضرت برخيزد برود فلذا سر از زير لحاف بيرون كردم عرض كردم يا رسول الله من شما را خبر دهم فاطمه چندان آب كشيده كه اثر بند مشك در سينه ى او نمايان است و چندان آسيا گردانيده است كه دستهاى او آبله كرده است و چندان زحمات خانه از جاروب كردن و افروختن آتش و ديگر كارها او را پژمرده نموده من او را گفتم اگر بخدمت رسول خدا بروى باشد از براى شما خادمه ى بفرستد كه شما را مساعدت بنمايد رسول خدا فرمود آيا من تعليم نكنم شما را بچيزى كه بهتر باشد از براى شما از خادمه و آن اين است كه چون بجامه ى خواب داخل مى شويد سى و چهار مرتبه سبحان الله بگوئيد و سى و سه مرتبه الحمدلله بگوئيد و سى و سه مرتبه الله اكبر اين وقت فاطمه سر از لحاف بيرون كرد. عرض كرد رضيت عن الله و رسوله تا سه مرتبه گفت از خدا و رسول راضى شدم.

احاديث تسبيح فاطمه و ثواب آن

يكى روايت علل الشرايع بود كه آنفا گذشت و ديگر در ثلث اخير جزء چهارم صحيح بخارى و نيز ابوبكر شيرازى كه از اعلام سنيه هستند سند، بابى ليلى مى رسانند كه على شكايت كرد كه حمل مشك آب بدن مرا بيازرد و پوست آن را برداشت فاطمه نيز شكايت كرد كه دستهاى من از گردانيدن آسيا از كار شده است چون در اين وقت نزد حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم گروهى از اسيران حاضر بودند اميرالمؤمنين فاطمه را فرمود بنزديك پدر شو و خدمت كارى طلب كن لاجرم فاطمه بحضرت رسول آمد و سلام داد و جواب شنيد.

و بروايت بخارى رسول خدا را نديد عايشه در آنجا بود مطلب را بعايشه فرمود چون پيغمبر وارد شد عايشه رسول خدا را از قصه آگاه كرد رسول خدا بخدمت فاطمه شتافت فاطمه مى فرمايد ما در خوابگاه خود خوابيده بوديم من خواستم از جاى خود برخيزم رسول خدا فرمود بجاى باش سپس بين من و على نشست حتى و جدت برد قدميه على صدرى سپس تسبيح را تعليم آنها نمود و بروايت ابوبكر شيرازى و حاكم در المستدرك و عسقلانى در اصابه فاطمه بحضرت رسول آمد و بى آن كه اظهار حاجت كند مراجعت فرمود اميرالمؤمنين فرمود بگوى تا چه جواب آوردى عرض كرد بخدا قسم از هيبت رسول خدا مرا نيروى سخن گفتن نماند

و بروايت ديگر گفت چند نفر از جوانان بنزد آن حضرت بودند من حيا كردم سخن بگويم اين وقت على فاطمه را برداشت و بحضرت رسول آمد و سلام داد و جواب شنيد پيغمبر فرمود همانا حاجتى شما را باينجانب جنبش داده اميرالمؤمنين صورت حال را بشرح كرده

و بروايت ديگر فاطمه شرح حال خويش نمود رسول خدا فرمود بخدا قسم اينك در مسجد چهار صد تن حاضر است و ايشان را نه طعامى است مهنا و نه جامعه ايست مهيا اگر بيمناك نبودم كه از تو فضيلتى فوت شود ترا جاريه اى عطا مى كردم هان اى فاطمه نمى خواهم اجرى كه خاص تو است بر جاريه فرمود آيد و بيم دارم كه فرداى قيامت در حضرت خداوند على با تو از در مخاصمت بيرون شود و حق خود را از تو طلب كند آنگاه تسبيح فاطمه را بجاى كنيز بايشان تعليم نمود چون فاطمه مراجعت نمود حضرت على عليه السلام فرمود رفتى خدمت رسول خدا براى طلب دنيا خداى متعال ثواب آخرت را بما عطا فرمود اين وقت اين آيه ى شريفه نازل گرديد (واما تعرضن عنهم ابتغاء رحمه من ربك ترجوها فقل لهم قولا ميسورا) چون رسول خدا اجر جميل و ثواب جزيل را در فروختن جاريه و انفاق باصحاب صفه مى دانست لهذا اعراض فرمود از قضاء حاجت دخترش فاطمه و رضاى خدا را در آن ارجح مى دانست پس خداوند متعال فرمود اين اعراض تو از قرابت قريبه و فاطمه ى مرضيه بجهت طلب ثواب و رحمت و رضاى ماست كه بدان اميدوارى ليكن بفول حسن با فاطمه سخن بگوى كه در آن هم رضاى ماست و طلب ثواب و رحمت است از اين جهت آن پيغمبر رحمت در اين آيه از قول ميسور دانست از پروردگار متعال اجازه تيست در استرضاى خاطر فاطمه بلكه ابتغاء برضوان الله و رجاء برحمه الله در حقيقت برآوردن حاجت فاطمه است پس جاريه اى براى آن مخدره فرستاد و آن را فضه نام نهاد كه ترجمه ى حال او در محل خود مفصلا بيايد.

واما ثواب اين تسبيح كلينى در كافى باسناد معتبره از محمد بن مسلم ثقفى از امام باقر روايت مى كند كه آن حضرت بمحمد بن مسلم فرمودند بعد از نماز فريضه فاضل تر از تسبيح فاطمه چيزى نمى دانم كه بعد از هر نماز مقرر و معمول دارند و ده مرتبه اين تهليل را بعد از نماز صبح بگويند لا اله الا الله وحده لا شريك له له الملك و له الحمد يحيى و يميت و هو حى لايموت بيده الخير و هو على كل شئى قدير

و حضرت باقر فرمودند اگر چيزى فاضل تر از تسبيح فاطمه بود رسول خدا از وى دريغ نمى فرمود و او را تعليم مى نمود و آن سى و سه مرتبه سبحان الله و سى و سه مرتبه الحمدلله و سى و چهار مرتبه الله اكبر اين جمله يكصد بشمار مى رود.

و بروايتى باين ترتيب عامه قرائت مى نمايند حضرت باقر مى فرمايد اولى و اشهر آنست كه 34 كرت الله اكبر و 33 كرت الحمد لله و 33 كرت سبحان الله بگويد

و در اعيان الشيعه در ترجمه ى حضرت زهرا سلام الله عليها از اصابه ى ابن حجر نقل مى فرمايد كه على بن ابى طالب عليه السلام مى فرمود از آن روزى كه من اين تسبيح را تعليم گرفتم آن را ترك نكردم ابن الكوا گفت ولو در شب صفين حضرت فرمود قاتلكم الله ولو در شب صفين.

و محدث قمى در كتاب باقيات الصالحات كه در حاشيه ى مفاتيح الجنان مكرر در مكرر طبع شده مى فرمايد احاديث در فضيلت اين تبسيح زياده از حد و احصا است از حضرت صادق عليه السلام منقولست كه فرمود ما امر مى كنيم كودكان خود را به تبسيح فاطمه (ع) چنان كه امر مى كنم ايشان را بنماز پس آن را ترك مكن كه هر كه مداومت نمايد بر آن شقى و بدبخت نشود.

و در روايت معتبره وارد شده است كه ذكر كبير كه خدا در قرآن مجيد بآن امر فرموده تسبيح حضرت فاطمه است و هر كه بعد از هر نماز مداومت نمايد خدا را بسيار ياد كرده است و بآيه ى كريمه ى واذكرو الله ذكرا كبيرا عمل نموده

و بسند معتبر از امام باقر عليه السلام مرويست كه هر كه تسبيح فاطمه را بگويد و بعد از آن استغفار كند خدا او را بيامرزد و آن بر زبان صد هست و در ميزان عمل هزار و شيطان را دور مى كند و خدا را خشنود مى گرداند.

و بسندهاى صحيحه از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه هر كه تسبيح فاطمه را بعد از نماز بگويد پيش از آن كه پاها را از هيئت نماز بگرداند آمرزيده شود و بهشت او را واجب گردد.

و در حديث معتبر ديگر فرمود كه تسبيح فاطمه را بعد از هر نماز خواندن بهتر است نزد من از آن كه هزار ركعت نماز بگذارد در هر روزى

و در روايت معتبر از حضرت باقر عليه السلام منقولست كه فرمود عبادت الهى كرده نشده است بچيزى از تسبيح و تمجيد كه بهتر از تسبيح فاطمه باشد و اگر چيزى از آن بهتر مى بود حضرت رسول آن را بفاطمه عطا مى نمود

و از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه هر كه بعد از نماز فريضه تسبيح فاطمه را بگويد و در عقب او يك مرتبه لا اله الا الله بگويد خداوند متعال او را بيامرزد

ثواب تسبيح تربت

و بهتر اين است كه تسبيح فاطمه ى زهرا را با تسبيح تربت حضرا سيدالشهدا قرائت بنمايد و همچنين سائر اذكارا و پيوسته تسبيح تربت حضرت را با خود داشتن مستحب و حرز از بلاها است و موجب ثوابى بى انتها است

و منقولست كه در ابتدا حضرت فاطمه ريشه اى از پشم تابيده بودند و بر آن گره ها زده بودند و حساب تسبيح را با آن گره ها نگاه مى داشتند تا آن كه حضرت حمزه در احد شهيد شد اين وقت آن مخدره از تربت قبر حمزه تسبيحى بساخت و بآن تسبيح مى كرد مردم نيز چنان كردند تا اين كه حضرت سيدالشهدا شهيد شد سنت شد كه از تربت آن امام مظلوم تسبيح بسازند و با آن ذكر گويند

و از حضرت صاحب الامر مرويست كه هر كه تسبيح امام حسين عليه السلام در دست داشته باشد و ذكر را فرمواش كند ثواب ذكر براى او نوشته مى شود.

و از حضرت صادق منقولست كه تسبيح ذكر مى كند بى آن كه آدمى ذكر بگويد و فرمود كه يك ذكر يا يك استغفار كه با آن گفته مى شود برابر است با هفتاد ذكر كه با چيز ديگر گفته مى شود و اگر بى ذكر بگرداند بهر دانه هفت تسبيح براى او نوشته مى شود

و نيز مرويست كه حوريان بهشت چون ملكى را مى بينند كه بزمين مى آيد باو التماس مى كنند كه از تسبيح تربت حضرت حسين براى ما بياورد.

و در حديث صحيح از حضرت امام موسى عليه السلام منقولست كه مؤمن مى بايد خالى نباشد از پنچ چيز مسواك و شانه و سجاده و تسبيحى كه در آن سى و چهار دانه باشد و عقيق و ظاهر اين است كه خام و پخته هر دو خوب است و خام بهتر است (باقيات الصالحات)

5 ديلمى كه از مشاهير سنيه است در كتاب (فردوس) بسند خود از ابن عباس حديث كند كه رسول خدا با اميرالمؤمنين فرمود يا على خداى متعال فاطمه را بتو تزويج كرد و مهر او را زمين قرار داد و آن كس كه با تو دشمن باشد راه رفتن او بر روى زمين حرام است.

اقول در عنوان تزويج فاطمه سبق ذكر يافت كه تنها زمين مهر فاطمه نبوده است نهايت حضرات اهل سنت همين مقدار را هم كه معترف باشند براى ما كافى است و اگر نه فضائل فاطمه را چگونه توان احصى كرد و غير متناهى را چگونه توان متناهى كرد دريا را چگونه توان كيل كرد آفتاب را چگونه توان پيمود فضيلت آن مخدره را در طى سخن فرو گرفتن بدان ماند كه عنكبوت همى خواهد و ماه را در كارگاه خويش درافكند و فرو بندد كسى كه شعاعى از اشعه انوار الوهيت است معرفت بكنه او در عقده محالست براى غير معصوم.

احاديث خير نساء العالمين و نظائر آن

يك دسته روايات كه مجمع عليه بين شيعه و سنى است اين حديث كه رسول خدا فرمود

[بخارى در صحيح خود احمد حنبل در مسند خود طبرانى در معجم خود و سلامى در تاريخ خراسان و ثعلبى در تفسيرش و ترمذى در صحيح خود و كذا مسلم و ابوداود و نسائى در صحاح خود و حاكم نيشابورى در مستدرك خود و ابوصالح مؤذن در اربعين خود و سبط ابن جوزى در تذكره خود و ابن طلحه در مطالب السؤل و ابونعيم در حليه و على متقى در كنزل العمال و سمعانى در فضائل و بشراوى در اتحاف و ابوالسعادات در فضائل العشره و ابن مغازلى در مناقب خود و ابن حجر در صواعق شبلنجى در نور الابصار و عسقلانى در اصابه و ابن اثير در اسد الغابه و ابن عبدالبر در استيعاب و جماعت بسيار ديگر.] خير نساء العالمين اربع مريم بنت عمران و آسيه بنت مزاحم و خديجه بنت خويلد و فاطمه بنت محمد يعنى بهترين زنان عالميان اين چهار زنند و نيز فرمود افضل نساء اهل الجنه يعنى فاضل ترين زنان اهل بهشت اين چهار زنند

و نيز رسول خدا فرمود سيدات اهل الجنه اربعه همين چهار نفر را نام مى برد

و نيز فرموده حسبك من نساء العالمين مريم بنت عمران و آسيه بنت مزاحم و خديجه بنت خويلد و فاطمه بنت محمد و بروايت ابوصالح مؤذن در اربعين كه گفته مقاتل و ضحاك و عكرمه از ابن عباس حديث كرده اند افضلهن فاطمه

و نيز آن حضرت صلى الله عليه و آله و سلم فرموده لقد كمل من الرجال كثير و ما كمل من النساء احد الاربعه (المذكوره) و در روايت ديگر ماكمل من السناء الاربعه (المذكوره)

و نيز فرموده بنا بروايتى كه (در يص نقل كرده از طريق اهل سنت الجنه اشتاقت الى اربعه من النساء مريم بنت عمران و آسيه بنت مزاحم زوجه فرعون و هى زوجه النبى فى الجنه و خديجه بنت خويلد و هى زوجه النبى فى الدنيا والاخره و فاطمه بنت محمد

و نيز بروايت ابونعيم در حلية الاولياء كه از عمران بن حصين و جابر بن سمره نقل مى كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بر دخترش فاطمه وارد شد و از او احوال پرسى نمود آن مخدره از تنگى طعام و نقاهت شكايت داشت

[قالت انى لوجع و لو انه ليزيدنى انه مالى طعام آكله قال يا بنيه اما ترضين انك سيده نساء العالمين الخ.] آن حضرت فرمود آيا راضى نيستى بدرستى كه تو سيده ى زنان اولين و آخرين هستى فاطمه عرض كرد يا ابتاه پس چگونه مريم سيدةالنساء مى باشد حضرت فرمود مريم سيده ى زنان عالم خود مى باشد و تو سيده ى زنان اولين و آخرين مى باشى آسيه و مريم و خديجه برحست روايت ديگر كالحجاب لها يعنى پيش خدمت

و نيز شيخ مفيد در خصال سند باميرالمؤمنين مى رساند كه آن حضرت فرمود كه رسول خدا مرا بدين گونه وصيت نمود فرمود يا على خداى متعال بر دنيا مشرف شد مرا برگزيد از ميان مردان دنيا سپس ترا برگزيد از ميان مردان دنيا بعد از من و تو امامان از فرزندان ترا برگزيد بر مردان دنيا و در مرتبه ى چهارم دختر من فاطمه را اختيار كرد و برگزيد او را بر زنان اولين و آخرين

و نيز در معانى الاخبار سند بامام صادق عليه السلام مى رساند كه فرمود در جواب مفضل بن عمرو هنگامى كه از آن حضرت سؤال كرد مرا خبر ده از قول رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كه در حق فاطمه فرمود انها سيده نساء العالمين آيا او سيدة زنان عالم خود مى باشد آن حضرت فرمود اين از براى مريم بنت عمران است اما فاطمه سيده نساء العالمين من الاولين والاخرين

از اين جمله روايات چون آفتاب نيم روز روشن شد كه فاطمه ى زهرا سيادت بر تمام زنان دنيا و تمام زنان بهشت دارد چون اين احاديث همه مطلق است و در صورتى كه آن مخدره بالاستقلال بزرگى و سيادت بر تمام زنان دنيا و اهل بهشت دارد بايد زنى بصلاح و تقوى و تقرب او نباشد و اگر نه ترجيح مرجوح بر راجح خواهد بود و اين قبيح است زيرا كه اگر زنى باشد كه داراى مرتبه ى او باشد بزرگى آن مخدره بر آن زن صورت نه بندد و بواسطه اين كه نزد خدا تمامى احساب و انساب باطاعت و ملازمت تقوى است و در صورتى كه مناط مسئله ى تقرب و تقوى بوده باشد و او بصريح احاديث مذكوره كه قليلى از آنها را در قلم آورديم سيده زنان بهشت باشد پس لازم است كه زنى در نزد خدا عزيزتر و بزرگتر از فاطمه نباشد حتى مريم كه از زنان برگزيده در قرآن است و حتى مادر مكرمه ى اش خديجه ى كبرى مضافا بر اين كه مذكور شد اين سه زن يعنى آسيه و مريم و خديجه روز قيامت پيش زهرا مثل دربان و حاجب راه مى روند تا اين كه با اين شأن و منزلت داخل بهشت شوند و فضيلت اين سه زن كه بر كافه عالميان ثابت است

[در لمعة البيضا فى شرح خطبة الزهراء گويد و بالجمله فمن تتبع الاخبار و جاس خلال تلك الديار علم ان سيدتنا الزهراء قد حازت من الكمالات النفسانيه والفضائل العقلانيه ما لم يحزها احد من نوع النسوه من الاولين والاخرين وانها ولية الله تعالى فى السماوات والارضين و انها اشرف من جميع الانبياء والمرسلين عدا ابيها خاتم النبيين و لم يبق لاحد شبهه فى شرف محلها و علور بتتها و سمومكا نتها و نبلها و فضلها و ما اعدالله لها من المزية التى ليست لاحد قبلها ولا بعدها و ان الشرف قد اكتنفها من جميع اقطارها و ان المجد قد اوصلها الى غايه يعجز المجاوزون عن خوص غمارها و مهما ذكره ذاكر فهو فى الحقيقه دون مقدارها و ان شئت فانظر الى نفسها الكريمه و اطرافها و جوانبها حتى تجدها قد استولت على موجبات الفضل والشرف كلها و ان لها فضائل اصليه ذاتيه من جهة نفسها و فضائل خارجيه من جهه امها و ابيها و زوجها و بينها فلها اذا نور على نور من ربها و زاد على طيب فرعها طيب اصلها و هى غصن الشجره الطيبه التى ثابت اصلها و فى السماء فرعها توتى اكلها كل حين باذن ربها بل هى تلك الشجره بنفسها و رسول الله اصلها و اميرالمؤمنين ساقتها والائمه المعصومون اغصانها والشعيه اوراقها و علوم الائمه اثمارها و هى اصل ماهيه الشجره و هويتها.

صورتش ديدى ز معنى غافلى	از صدف درى كزين گر عاقلى
اين صدفهاى قوالب در جهان	گر چه جمله زنده اند از بهر جان
ليك اندر هر صدف نبود گهر	چشم بگشا و دل هر يك نگر
كان چه دارد و اين چه دارد و اگزين	زان كه كميابست اين در ثمين .

با اين حالت بعضى از بى خردان اهل سنت هر گاه بخواهند مدح فاطمه بگويند حرف آنها اينست فاطمه تعدل عايشه و بعض ديگر معاذالله زبانم بسوزد مى گويند عايشه افضل از فاطمه است تبالسوء افهامهم.

اثر طبع غافل

قصيده ى غرائى در مولوديه ى صديقه ى كبرى سروده مطلع او اين است.

(شب از هنگام چون بگذشت شد مرغ سحر گويا) تا اين كه گويد

خور از جيب افق گرديد طالع آن چنان گوئى	تجلى كرد از برج رسالت زهره ى زهرا
چه زهرا آن كه در ممكن بود چون عقل اندر سر	چه زهرا آن كه در اشيا بود چون روح در اعضا
نخستين حرف ديوان رسالت فاطمه آنكو	موشح گشت بر فرمان هستى از خط طغرا
بكثرت سيد وحدت در هيولاى بشر آمد	شد اندر كسوت زهرا بصورت ظاهر و پيدا
نبوت را به سر كبريا مستوره ى عصمت	ولايت را بصدق مدعا صديقه ى كبرا
زمين نطع نوال او زان بار جلال او	فلك صف النعال او ملك را ملكتش دارا
فلك را يك جهان اميدوار نخله ى آدم	جهان را يك فلك خورشيد و نور ديده حوا
نبى را هست دخت اما چه دختى اخت با وحدت	على را هست جفت اما چه جفتى جفت بى همتا
پدر اگر بصورت دختر است اما كه در معنى	نبى را هست مادر آن خجسته دره ى بيضا
نه باور گر ترا كو پس چرا ام ابيهايش	بكنيت خواندن آن كو هست حقرا مظهر اسماء
پيمبر حاش لله كو گزاف اندر سخن آرد	سخن را باش از دانش بمعنى عارف و دانا
قوام الاوليا مى خوانيش اما نمى دانى	نبوت با ولايت توام است و همسر و همتا
وجود اندر مراتب چون پزيرا گشت بر صورت	به بطن قابليت منعقد شد نطفه ى اشيا
مقام قابليت رتبه ى زهر است در هستى	كه نفس قابليت راست تانيث نسب اولى
پيمبر هم زام قابليت زاده شد و رنى	رسالت را به بايد حق ببوجهلى كند اعطا
در درياى عصمت انكه مهر و مه شب و روزش	نه بالا ديد نه سايه نه عارض ديدنى سيما
حيا در مكتب شأنش بود طفل دبستانى	كه از پير كمالش گشت بر درس ادب دانا
نقاب شرم بر عارض اگر از آفتاب آرد	همه چشم فلك باشد بر او چون ديده عميا
وقارش فى المثل گر كوه خانم كوه قافش دان	كه اندر وى عفاف او چه اندر آشيان عنقا
نسيم گلشن فيضش بمريم گر دميدى دم	قدح نوشيد از كوثر ثمر برچيد از طوبى
برفت از حجره اش هاجر بمژكان خاك مشك آگين	بسود از پاى او ساره بيك سو عنبر سارا
بحرمت خاك راهش را ملك بر ديده كحل افشان	برفعت استانش را فلك از بوسه سر در پا
شجاعت نى بر او شايان كه گويم هست مرحبكش	وليكن دست حق را بوده اندر آستينش جا
نه بى مهرش بود مسلم اگر طاعت كند سلمان	نه با عفوش بود مجرم اگر عصيان كند ترسا
بهشت از قهر او گردد بسان حفره دوزخ	سقر از لطف او گردد مثال جنه المأوى
فلك را دسته ى دستاس او گردست رس بودى	زانجم دانه كردى آرد بهرش در همه شبها
تنور از آفتاب افروختى تا قرص مه بندد	دريغا سوخت نانش را جهان از آتش اعدا
غرض چون جشن ميلاد است وقت تهنيت غافل	نه جاى تعزيت بر گو حديث از صاغر صهبا

حديث ان فاطمه لسان الميزان

على بن عيسى اربلى در كشف الغمه از محمد بن الحنفيه رض حديث مى كند كه فرمود از پدرم اميرالمؤمنين عليه السلام شنيدم كه فرمود روزى بر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم وارد شدم: ديدم فرزندم حسن در طرف راست رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نشسته و حسين در جانب يسار او نشسته و فاطمه در پيش روى او جلوس فرموده اين وقت رسول خدا فرمود اى حسن و اى حسين شما دو كفه ميزانيد و فاطمه شاهين آن ترازو باشد ترازو درست نشود مگر با شاهين و شاهين ترازو نشود مگر با كفتين شما دو اماميد و از براى مادر شما است شفاعت اميرالمؤمنين فرمود سپس رسول خدا متوجه من گرديد و فرمود يا اباالحسن تو عطا كننده ى اجرهاى مؤمنين و تقسيم كننده ى بهشت در ميان آنها مى باشى)

و حضرات اهل سنت نيز اين روايت را نقل كرده اند

[الشيخ عبدالله بن محمد الشبراوى القاهرى الشافعى المتوفى 2172 فى كتاب (الاتحاف) بحب الاشراف باسناده عن محمد بن الحنفية رضى الله عنه قال سمعت اميرالمؤمنين عليه السلام يقول دخلت يوما منزلى فاذا رسول الله جالس والحسن عن يمينه والحسين عن يساره و فاطمه بين يديه و هو يقول يا حسن و يا حسين انتما كفتا الميزان و فاطمه لسانه ولا يعدل الميزان الا باللسان ولا يقوم اللسان الا بالكفتين انتما الامامان و لامكم انشفاعه ثم التفت الى و قال يا اباالحسن انت تؤتى المؤمنين اجورهم و تقسم بينهم الجنة).] و اين حديث صريح است كه امر شفاعت در عهده ى طاهره ى فاطمه ى زهرا است و خداوند متعال اين نور مقدس را سبب وصول رحمت خود قرار داده كما اين كه پدر بزرگوارش را رحمت واسعه خود قرار داده و اين روايت بالخصوص خبر از مقام كريمى مى دهد كه امامين همامين الحسن والحسين كه داراى مقام ولايت كليه مى باشند تماميت آن مقام اناظه بوجود آن مخدره دارد ابويعلى صاحب تفسير كبير و سفيان ثورى آيه ى مرج البحرين يلتقين را در حق خمسه ى طيبه تفسير كرده اند چنان چه در ذيل تفسير آيه ى سوم سبق ذكر يافت.

بودن فاطمه لقاح شجره ى طيبه

در انساب سمعانى و مستدرك حاكم و فردوس ديلمى و ديگران از ابن عباس روايت كنند كه فرمود از رسول خدا شنيدم كه اين كلام بگفت انا الشجرة و فاطمة حلمها و على لقاحها والحسن والحسين ثمرها والمحبون لاهل لابيبت ورقها من الجنه حقا حقا و تفصيل اين مقام در ذيل آيه ى چهارم سبق ذكر يافت.

احاديث من آذا فاطمه و نظائر آن

يك دسته روايات راجع باين قسمت در كتب فريقين از حد تواتر گذشته و اين روايات اصل و فرع مذهب اهل سنت را بر هم بسته بدارالبوار مى فرستد و اندوختهاى آنها را كه در سالهاى دراز بر هم بافته در و السنه عوام انداخته بدرك اسفل مى رساند چه آن كه هرگاه اذيت فاطمه اذيت رسول خدا باشد و غضب فاطمه غضب او باشد كفر اذيت كننده و بغضب آورنده بلا كلفة ثابت و محقق است كه تفصيل آن در قصه ى حرق باب بعد از اين بيايد انشاءالله