اوایل دهۀ40، پایِ تلفن به نجف‌آبادِ سی هزار نفری باز شد و یکصد شماره تلفن را در اختیار ادارات و برخی افراد خاص قرار دادند. سیستم تلفن‌ها طوری بود که با چرخاندن دسته‌ای به «تلفن‌چی» وصل شده و او شما را به شمارۀ مورد نظر وصل می‌کرد.

کشاورزان قدیمی نجف‌آباد رسم داشتند در هر محله یا «طاق»، قطعه زمینی را به کارهای مشترک کشاورزی و عام‌المنفعه اختصاص دهند که وجه مشترک بیشتر این زمین‌ها، کاشت ده‌ها اصله درخت توت بود.

در غیبت برق و تجهیزات امروزی، در چهار گوشۀ شهر یخچال‌هایی در عمق زمین ساخته شده بود که بخشی از نیاز تابستانۀ شهروندان به یخ را تامین می‌کرد.

از دیگر چهره‌های شناخته شدۀ نجف‌آباد در موضوع شهرک‌سازی باید به «حاج‌اسدلله مهدیه» اشاره کرد. مهدیه جزء کارشناسان محبوب و مورد اعتماد در موضوع زمین و مستغلات بود که دو حمام عمومی هم داشت.

سال44 برخی گروه‌های کمونیستی استقلال‌طلب در منطقۀ «ظَفار» کشور عمان شورش کردند. جنگ که طولانی شد، ایران به عنوان ژاندارم منطقه با درخواست سلطان عمان و چراغ‌سبز انگلیس در سال51 به این کشور نیروی نظامی اعزام کرد.

نزدیک انقلاب که شدیم، شایعه شد که ساواک قصد تصاحب زمین قبرستان شش‌جوبه و تبدیل آن به نمایندگی ساواک در نجف‌آباد را دارد.

یکی از رسوم قدیمی شب‌های نوروز در نجف آباد، میوه بردن کارگرها برای استادکارشان بود. با زحمت زیاد یک نارنج خریده و به عنوان تحفه می‌بردند تا به جایش پنج ریال عیدی بگیرند.

امیدِ همه به شب‌های عید یا عروسی‌ها بود تا دست‌شان به بشقاب پُلو برسد؛ پلویی که حداکثر مخلفاتش، ماست یا چیزی در همان حد بود.

ایرنا: علی اصغر مونسان وزیر میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی، طی نامه ای به استاندار اصفهان، ثبت ۱۲ اثر استان در فهرست ‌آثار فرهنگی و تاریخی کشور را اعلام کرد.

21آذر57 هم‌زمان با روز عاشورا، مجسمۀ شاه در میدان مرکزی نجف‌آباد را کشیدند پایین. آن‌روز بر خلاف همیشه تمام دسته‌های عزاداری رفته بودند بیرون شهر و باغ‌ملی خلوت بود. عوامل رژیم از همان لحظۀ انتشار خبر، برنامه‌ریزی برای تلافی این‌کار را شروع کردند و به طرفداران خود در شهرهای اطراف آماده‌باش دادند.

میدان مرکزی نجف آباد تا اوایل دهۀ50 با مشکل تاریکی و نبود علائم ترافیکی مواجه بود. وضعیت طوری بود که اتوبوس‌های بین‌شهری که از غرب به سمت اصفهان و تهران تردد می‌کردند، گاهی متوجه وجود میدان نشده و با همان سرعت وارد میدان می‌شدند.

مهم‌ترین و تاثیرگذارترین مسجد نجف‌آباد نیز در میدان مرکزی شهر قرار دارد. مسجدی که به نام جامع یا میدان شناخته شده و قبل انقلاب نقطۀ آغاز بیشتر راهپیمایی‌ها و مراسم‌ها بود و بیشتر دو هزار و پانصد شهید نجف‌آباد را از همین نقطه به سمت گلزار شهدا تشییع کردند.