تبلیغ کشتار شتر در نجف آباد
در آن زمان به دلیل نبود برق و تجهیزات سرمایشی، امکان نگهداری گوشت به مدت طولانی وجود نداشت. قصاب‌ها در مورد گوسفند به دلیل حجم کم لاشه مشکل چندانی نداشتند ولی اگر نیت کشتن شتر داشتند، باید از قبل فکری برای فروش این حجم زیاد از گوشت می‌کردند. ماهیانه یک تا دو شتر ذبح می‌شد و هر بار از چند روز قبل، تبلیغات شروع می‌شد. خان پرکنی سوار دوچرخه‌اش با زبان شعر و طنز، مردم را از تاریخ دقیق کشتار مطلع می‌کرد. شترها را معمولاً در یکی از بزرگ‌ترین کاروانسراهای شهر در خیابان ۱۷شهریور که الآن به ادارۀ مخابرات تبدیل شده، ذبح می‌کردند.
اگر بچه‌ای گم می‌شد، به خان می‌گفتند که مشخصاتش را جار بزند یا اگر بچه‌ای پیدا می‌شد، خان او را می‌نشاند جلوی دوچرخه‌اش و داخل شهر می‌چرخاند تا خانواده‌اش پیدا شوند. بعد هم که خانواده‌اش پیدا می‌شد، چند دور دیگر می‌زد و این‌بار خبر خوشحالی می‌داد.
بخشی از کتاب «ناگفته ها» به روایت «محمد رضا پزشکی» خبرنگار دهه ۴۰ و ۵۰ موسسه اطلاعات در نجف آباد؛ کاری از انتشارات مهر زهرا (س)
کتاب ناگفته ها اثر محمد رضا پزشکی
