در ستایش برخی فروشندگان
«شهروند»: چند روز پیش برای دکتر به اصفهان مراجعه کردم. به دلیل شرایط کرونایی ترجیح دادم در مطب منتظر نباشم و چرخی در خیابان بزنم. خیابان عبد الرزاق و مغازه های چینی فروشی و بلوریجات را انتخاب کردیم. داخل مغازه مادری به همراه دخترش برای خرید آمده بودند.
ز راه سراغ سینی بلور فرانسوی برای چایی گرفتند. فروشنده آورد. قیمت هر یک ۱۲۰۰۰۰ تومان بود. خواستند بخرند اما فروشنده با لحظه ای درنگ و لحنی خاص گفت کمی صبر کنید. به ته مغازه رفت و یک کارتن شیک اورد و به مشتری داد. گفت این جنس هم دارم. کاره جدیده و خیلی خوب.ببینید. مادر و دختر ورانداز کردند و از قیمت پرسیدند. گفت: ۴۰۰۰۰ تومان. با تردید پرسیدند خارجیه؟ گفت: نه . ایرانیه؛ ولی از نظر جنس عالیه، رنگش سفید تره از خارجی، به صرفه تره ، دوعدد هم هست و از همه مهم تر ساخت کشور خودمونه. خانم گفت: نه ترجیح میدم خارجیشو بخرم. فروشنده گفت: خانم من تضمین میکنم این جنس را، با اینکه نمایندگیشو ندارم و سوده بیشتری هم بر روی جنس خارجی میبرم. بالاخره مقاومت خودشون را شکستند.
دم فروشنده گرم . دم کاسب هایی که اگر اطمینان دارند جنسی بهتر از نمونه خارجیشه از سود بیشتر میگذرند تا محصول تولید خودمون را بفروشند تا کارگر ایرانی بیکار نشه گرم.