قلعه بلمچه در نجف آباد
روستای بلمچه در شمال شهر نجف آباد و در جنوب پادگان شهید منتظری قراردارد. ابتدایی ترین واحد یکجا نشینی، قبل از احداث نجف آباد این روستا و دامنه کوه های شمالی بوده است. زرتشتیان مهاجر ابتدا چشمه ای را تبدیل به اولین قنات با هجده حلقه چاه در این محل نمودند که هنوز هم آب آن، مزرعه بلمچه را مشروب می سازد. مزرعه در زمینی مسطح با شیبی ملایم از شمال به جنوب و خاک مناسب کشاورزی محل اسکان زردتشتیان نخستین بوده است.آنها یکجا نشینی را بر کوچ نشینی ترجیح دادند و با احداث قلعه، ساخت خانه و بهره گیری ازآب قنات، خود و احشامشان را تأمین و به کار کشاورزی پرداختند.
قلعه اولیه به مرور زمان تخریب ولی در سنوات بعد باز سازی و مجدداً قابل سکونت شد. تعداد افرادی که در آن جا ساکن بودند قابل توجه بوده است. هر چند آمار دقیقی از تعداد آنها در دست نیست امّا سندی موجود است که به حل و عقد مسئله ای توسط کدخدای آنجا اشاره دارد.گر چه قبرستان متعلق به آنان به گورستان گبر ها معروف بود ولی اینان به مرور مسلمان شده بودند. این گورستان در سال های اخیر توسط برخی افراد سودجو برای یافتن زیرخاکی ویران و بعضا نبش قبر شده و اکنون نیز در پادگان نظامی واقع شده است.
رعایای بعدی این روستا از مَلک آباد در آنجا مشغول کار شدند. از «غلامرضا ترکی» اهل مَلک آباد یاد کرده اند. در دوره قاجار این روستا به فرزندان صارم الدوله و احمد میرزا تعلق داشته است. پس از آن مالکان و رعایای این روستا و مزرعه عبارت بودند از ورثه جواد آیتی، ایمانیان، عابدینی، دکتر طبیبی، جواد طلاساز، موسویها و پژوهنده ها که جمعاً هر کدام قسمتی از شش دانگ آب قنات به همراه قسمتی از املاک آنجا را صاحب بودند و بعداً به اولاد آنها رسیده است. در سال ۱۳۴۷ این روستا مانند سایر روستاهای کشور در تقسیم اراضی قرار گرفت که قسمت شمالی آن به رعایا و قسمت جنوبی آن سهم اربابان گردید.
بخشی از کتاب «مقدمه ای بر تاریخ و فرهنگ مردم نجف آباد» به قلم «فضل الله خلیلی»؛ کاری از انتشارات مهر زهرا(س)
مقدمه ای بر تاریخ و فرهنگ مردم نجف آباد
