کرباس و رویه کفش در نجف آباد

زن‌های نجف‌آباد علاوه بر خانه‌داری و پخت نان دوخت لباس اغلب با بافتن کرباس و قالی مشغول بودند و می‌توان گفت که ظریف‌ترین کرباس در نجف‌آباد بافته می‌شد.

ناگزیر هستم راجع به تهیه کرباس مختصری شرح بدهم که تماماً به دست خانم‌های نجف‌آبادی تهیه می‌شد. برای تهیه کرباس پنبه که اغلب در باغات آنجا کاشته می‌شد به وسیله چرخ‌های چوبی مخصوص به صورت نخ درآورده و سپس این نخ‌ها به تعداد زیاد روی هم قرار داده و با دستگاه مخصوصی که شرح آن مشکل است و با نیروی دست و پا به صورت پارچه که عرض آن حدود ۷۰ سانتیمتر و طول آن پنج تا شش متر بود درآورده و علاوه بر اینکه این کرباس‌ها را برای دوخت لباس خود و خانواده مصرف می‌کردند گاهی روزی یک قواره کرباس برای فروش که قیمت هر عدد آن ۵ ریال بود، تهیه و به فروش می‌رساندند.

یکی دیگر از شغل خانم‌ها بافتن رویه گیوه که یک نوع کفش راحت و محکم بود و به نام گیوه ملکی نامیده می‌شد که کفش اشخاص ثروتمند و درجه اول بود. تخت این کفش‌ها ازپارچه به هم فشرده که توسط اهل فن به اسم تخت کش تهیه می‌شد که فوق‌العاده مقاوم و می‌توان گفت که هرکدام لااقل دوتا سه سال در آن زمین‌های ناصاف و پیاده‌روی زیاد دوام می‌آورد. قالی‌بافی نیز از فعالیت‌های زنان نجف آباد وخیلی معروف بود.

بخشی از کتاب «خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی» به قلم فضل الله خلیلی؛ کاری از انتشارات مهر زهرا(س)

کتاب «خاطرات هشتاد ساله (مرحوم) دکتر سید مصطفی مرتضوی» به همت «فضل الله خلیلی»؛ کاری از انتشارات مهر زهرا(س)

کرباس و رویه کفش در نجف آباد